بافت جهانی یزد پس از سال‌ها با بارش برف در شهر یزد، پیرهن سفید بر تن کرد. بافت تاریخی قریب ۷۰۰ هکتاری یزد که به عنوان اولین بافت خشتی و زنده دنیا در فهرست آثار جهانی نیز به ثبت رسیده، جلوه‌گر معماری زیبا و اندیشمندانه این مرز و بوم است به طوری که […]
بافت جهانی یزد پس از سال‌ها با بارش برف در شهر یزد، پیرهن سفید بر تن کرد. بافت تاریخی قریب ۷۰۰ هکتاری یزد که به عنوان اولین بافت خشتی و زنده دنیا در فهرست آثار جهانی نیز به ثبت رسیده، جلوه‌گر معماری زیبا و اندیشمندانه این مرز و بوم است به طوری که چشم هر گردشگری را محو جذابیت‌های خود می‌کند. این بافت سراسر خشت و گلی که در قلب شهر کویری یزد واقع شده، این روزها و پس از سال‌های متمادی با بارش برفی مناسب، پیراهن سپید بر تن کرده و بر زیبایی‌اش دوچندان افزوده است. بیش از گردشگران، مردم این شهر میهمان‌نواز که سال‌ها چشمشان به بافت تاریخی شهرشان در لباس عروسی نیفتاده بود، از این اتفاق شادمان شده‌اند و از دیدن گنبدها، مناره‌ها و بادگیرهای خشتی پوشیده از برف شهرشان به وجد آمده‌اند.
یادی از بنیانگذار «باستانشناسی نو»
«رابرت و لیندا بریدوود» در راه تغییر باستانشناسی از رشته‌ای با هدف جمع‌آوری اشیا برای موزه‌ها، به رشته‌ای که تغییرات فرهنگی را در طول تاریخ زندگی انسان مطالعه می‌کند، تلاش و کمک فراوانی کردند. آنها رهیافت نوینی را در مطالعه‌ی یافته‌های کوچک و پراکنده‌ای که تا آن زمان باستان‌شناسان از اهمیت آنها غافل بودند و به صورت سنتی دور ریخته می‌شدند به کار بستند.» جامعه باستانشناسی ایران در دوازدهمین سال‌مرگ “رابرت بریدوود – یکی از بنیانگذاران باستانشناسی نو یا «باستانشناسی روندگرا» – نوشت: «۱۲ سال پیش در چنین روزی (۲۵ دی ماه ۱۳۸۱\ ۱۵ ژانویه ۲۰۰۳) رابرت بریدوود متولد ششم مرداد ۱۲۸۶/ ۲۹ جولای ۱۹۰۷) یکی از بنیانگذاران باستانشناسی نو یا باستانشناسی روندگرا در سن ۹۵ سالگی در شیکاگو درگذشت. لیندا بریدوود، همسر، همراه و همکار او در ۶۶ سال زندگی و فعالیت حرفه‌ای نیز به فاصله‌ی چند ساعت در سن ۹۳ سالگی در همان بیمارستان درگذشت. رابرت و لیندا بریدوود جزو نخستین باستان‌شناسانی بودند که در گروه کاوش، بطور گسترده‌ای از متخصصان رشته‌های دیگر مانند گیاه‌شناسی، جانورشناسی و زمین شناسی استفاده کردند. این دو به همراه همکارانشان پس از یک سال جستجو توانستند محوطه‌ای را پیدا کنند که در آن زمان قدیمی ترین روستا محسوب می‌شد: محوطه‌ی جارمو در اقلیم کردستان عراق در نزدیکی مرز کردستان ایران با ۸۸۰۰ سال قدمت و دربردارنده‌ی نخستین شواهد پرورش حیوانات اهلی و کشاورزی. بریدوود در سال‌های ۱۳۳۸-۱۳۳۹ (۱۹۵۹-۱۹۶۰) برای آزمایش فرضیه خود درباره نخستین مراحل اهلی شدن حیوانات و گیاهان در مناطق مرتفع جنوب غرب آسیا، جایی که شرایط طبیعی برای روند اهلی شدن و روند تغییر از روش زندگی شکارگردآوری به یک‌جانشینی بیش از هر جای دیگری مهیا بود، راهیِ دشت کرمانشاه و اسلام آباد غرب (شاهآباد) در ایران شد. اگرچه بریدوود پس از سال ۱۳۳۹ (۱۹۶۰) فعالیتش را در ایران ادامه نداد، اما شاگردان او همچون فرانک هول، کنت فلانری و رابرت مک کورمیک آدامز به پژوهش‌های باستان شناختی در ایران ادامه دادند و آثار ماندگاری از خود به جای گذاشتند.
