حسن صانعی پور روزنامه نگار / در طی سالیانی که فوتبال ایران، پسوند حرفه ای را یدک می کشد، و قاعدتا باید، شاهد پیشرفت های متداوم، باشیم، راهی جز بیراهه و پسرفت، پیش روی فوتبال “گاها سیاست زده” ایران گذاشته نشده است. متاسفانه باشگاه های بزرگ کشور، موفق نشده اند با تنظیم چارتی علمی […]
حسن صانعی پور روزنامه نگار /
در طی سالیانی که فوتبال ایران، پسوند حرفه ای را یدک می کشد، و قاعدتا باید، شاهد پیشرفت های متداوم، باشیم، راهی جز بیراهه و پسرفت، پیش روی فوتبال “گاها سیاست زده” ایران گذاشته نشده است. متاسفانه باشگاه های بزرگ کشور، موفق نشده اند با تنظیم چارتی علمی و هدفمند، آدم های کاربلد را به این عرصه کشانده و از حضور آنان سود ببرند.
وضعیت ایران در رنگینگ جهانی فوتبال
در جدیدترین رنکینگ فدراسیون جهانی فوتبال که در ماه فوریه ۲۰۲۰ منتشر شد؛ ایران در جایگاه ۳۳ جهان و دوم آسیا قرار گرفته است. اقتدار و افتخار فوتیال ایران که در سال های اخیر در همین رده بندی خلاصه می شد و علیرغم اینکه سود چندانی نیز به فوتبال ایران نرسانده بود، جایگاه خود را به ژاپن سپرده و با وضعیت کنونی امیدی نیز به بازگشت به صدر جدول آسیایی نیز نیست. ژاپنی ها در یک برنامه دقیق بیست ساله فوتبال خود را بالاتر از آسیا برده و حتی موفق شده اند بازیکنان کشورشان را به فوتبال اروپا و آسیا معرفی نمایند. آنها در فینال تراژدیک آسیایی، با اتکا به برنامه ریزی برتر اقتصادی و مدیریتی و علیرغم اینکه به لحاظ بازیکن به مراتب در سطح پایین تری قرار داشتند، توانستند بر پرسپولیس ایران که با تدارک مناسبی در لیگ قهرمانان حضور داشت، غلبه کرده و جام را از تهران به ژاپن ببرند. غفلت از برنامه ریزی درست و دوری از نگاه ملی، فوتبال ایران را در آتش اختلافاتی انداخته است که با وجود داشتن سرمایه های بی نظیر، “به لحاظ بازیکن،” قادر نیست حتی در منطقه خاورمیانه، حرفی برای گفتن داشته باشد.
پرسپولیس متفاوت گل محمدی
تیم پر مهره و با ثبات پرسپولیس که روند موفقیتش در سال های اخیر متوقف نشده، علیرغم تجربه فینال آسیا، نتوانسته است از شرایط مناسب خود در بازی های لیگ قهرمانان آسیا به خوبی استفاده نماید. برانکو با اتکا به ترکیب ثابت و با کمترین تغییر، حتی در پنجره بسته هم توانست شرایط قرمز پوشان پایتخت را در سطحی مطلوب حفظ نماید. هرچند پرسپولیس در سه فصل اخیرلیگ قهرمانان، نتایج دور از انتظاری مقابل تیم های عربی همچون آبی پوشان الهلال بدست آورده، و هرچند اقتدار داخلی این تیم در آسیا تکرار نشده است. اما تیم گل محمدی با تیم برانکو تفاوت های فراوانی دارد. پرسپولیس از زمان حضور یحیی گل‌محمدی از پنج بازی خود، دو برد، دو تساوی و یک باخت بدست آورده، و نوسان شدید تیم پرسپولیس در پنج مسابقه اخیر با هدایت گل محمدی کاملا مشهود است. این اتفاق زنگ خطری است که شاید منجر به از دست رفتن جام قهرمانی در ایران و آسیا برای پرسپولیس شود. اولین برد پرسپولیس با سرمربی جدیدش در بازی برابر تراکتور با مالکیت ٣٧درصدی این تیم به دست آمد. این تیم صنعت نفت را با مالکیتی ۴٩درصدی برد. ودر بازی برابر استقلال، نیز با ۵٩ درصد مالکیت توپ، رضایت به تساوی دو بر دو داده و همچنین در برابر الدحیل، ۶۴ درصد مالکیت توپ را نسبت به حریف پرستاره‌اش در اختیار داشته اما در نهایت بازی را دو بر صفر واگذار نمود. پرسپولیس متفاوت گل محمدی که با آمدن وی تغییرات تاکتیکی نامحسوسی نیز داشته است، برای رسیدن به ثبات گذشته، محتاج گذشت زمانی است که به هیچ عنوان به نفع این تیم نخواهد بود.
دربی سی نهم و عابدزاده
سی ام بهمن ماه، سالروز دربی جنجالی سرخابی های پایتخت در سال ۷۳ می باشد. جدا از اتفاقات آن بازی و علیرغم نقل انتقالات ریز درشتی که بین این دو باشگاه صورت گرفته است. انتقال عابد زاده به پرسپولیس که ستاره بی بدیل آبی پوشان در سال های رویایی ۱۹۹۰ میلادی بود، بیشتر جلب توجه می کرد. با ورود بازیکنان به زمین، عابدزاده بدون توجه به تمام شعارهای هواداران استقلال پشت حسین عبدی به میدان آمد، همچنان که مثل همیشه آدامس می جوید، کاپشن ورزشی سفیدرنگ بر تن کرده و روی آن یک شورت ورزشی قرمز رنگ هم پوشیده بود که بسیار عجیب به نظر می رسید. عابدزاده علاوه بر آن، کفش دیادورا که آن زمان برندی نایاب بود هم پوشیده بود، به نظر می رسید احمدرضا قصد دارد با این کار تمام ورزشگاه را به خود معطوف کرده و از خود رونمایی کند. دروازبان بی نظیر ایران که محبوبیت خود را در نزد هواداران سرخابی حفظ کرده است. در سال های رویایی فوتبال ایران، نقش بزرگی درموفقیت های ملی داشته است.
