سایه برین/روزنامه نگار- قرعه‌کشی مرحله گروهی جام باشگاه‌های آسیا برگزار شد و تیم پرسپولیس تهران با الدحیل، استقلال تاجیکستان و النصر عربستان، تیم سپاهان اصفهان با الاتحاد عربستان، نیروی هوایی عراق و آلمالیق و تیم نساجی مازندران با الهلال، بمبئی سیتی هند و ناوباهور ازبکستان هم‌گروه شدند. بر این اساس باید شاهد تقابل جذاب پرسپولیس با کریستیانو رونالدو، سپاهان با کریم بنزما و نساجی با نیمار باشیم که به یمن بریز و بپاش و جاه‌طلبی کشور عربستان میسر شده‌است. پس از شنیدن این خبر، مسلما برای تیم‌های ایرانی آرزوی موفقیت می‌کنیم و تصور حضور بزرگترین بازیکنان جهان در ایران و احتمال عبور تیم‌های ایرانی از سد آنان با تکیه بر فرضیه‌ی غیرقابل پیش بینی بودن نتیجه فوتبال، جذاب و هیجان‌انگیز است؛ اما این خوشحالی و اشتیاق دیری نمی‌پاید زمانی که با عینک واقع‌بینی و منطق به ابعاد مختلف این میزبانی نگاه می‌کنیم. ما در چهار حوزه اساسی، در میزبانی از این بزرگان جهان فوتبال ضعف جدی داریم و اگرچه رفع تمام آنها تا شروع رقابت‌ها توقع دور از انتظاری نیست، اما آنچه از سطح دغدغه مسئولان ورزش کشور می‌دانیم، در این خصوص ناامیدمان می‌کند. در ادامه به این چهار محور اساسی نگاهی می‌اندازیم.
شرایط نابسامان ورزشگاه‌ها
شرایط نابسامان ورزشگاه‌های ایران، اولین و بزرگترین معضل میزبانی از غول‌های فوتبال جهان است. ورزشگاه آزادی تهران که روی کاغذ قرار است میزبان کریستیانو رونالدو باشد، از ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین امکانات برگزاری یک مسابقه فوتبال بی‌بهره است و وعده‌ها برای تجهیز این ورزشگاه، مدام به فردا و پس‌فردا حوالت داده شده‌است. میزبانی پرسپولیس از رونالدو در دیگر نقاط ایران نیز، هم منطقی نیست و هم بعید به نظر می‌رسد. مثلا یکی از گزینه‌های میزبانی در شرایط فراهم نبودن تمهیدات در آزادی، مشهد است. بر همگان مبرهن است که وقتی مسئولان خراسان رضوی اجازه حضور یک بازیگر ایرانی در اکران خصوصی فیلم‌ها را به زور صادر می‌کنند، اجازه حضور رونالدو را هم در این شهر نخواهند داد. در همین خصوص، «نواف الآسیوی»، خبرنگار عربستانی در توئیتر تصاویری از چمن ورزشگاه آزادی را به اشتراک گذاشت و توئیتی نوشت که ترجمه‌اش به فارسی از این قرار است: مردم ایران هم تعجب می‌کنند که رونالدو چطور قرار است این‌جا بازی کند؟!
عدم بهره‌مندی فوتبال ایران از تجهیزات روز چون VAR
نبود سیستم VAR یا کمک داور ویدئویی در فوتبال ایران، معضلی جدی است که سال‌هاست بحث پیرامون آن ادامه دارد. هنوز چند روز از بازی پرسپولیس و ذوب آهن در ورزشگاه آزادی نگذشته که نبود کمک داور ویدئویی، باعث پذیرفتن گل آفساید پرسپولیس شد و محرومیت کمک داور پس از بازی نیز تفاوتی در این حق‌خوری آشکار ایجاد نکرد. این تنها مشتی نمونه خروار معضلات نبود VAR در ایران است و چطور می‌توان در بازی با نیمار، رونالدو و بنزما بازیکنان را بدون کمک داور ویدئویی به زمین فرستاد؟! از قدرتی که باعث ممانعت از ورود تجهیزات پیشرفته فوتبال به ایران وجود دارد اطلاعی نداریم اما این دست پشت پرده از آن هرکسی که هست، نتیجه‌اش امروز برای تمام این سرزمین، آبروریزی و برچسب عنوان عقب‌ماندگی است و دیر نیست روزی که در تمام دنیا، با تکیه بر هوش مصنوعی، ربات‌ها فوتبال را داوری کنند و ما هنوز بر سر یک مانیتور ساده در حال جدل کردن باشیم.
محدودیت های اجتماعی
مثل همیشه پس از انتشار این خبر، سیل شوخی‌ها در فضای مجازی سرازیر شد که همگی از نوع طنز تلخ محسوب می‌شوند. فارغ از شوخی، یک سوال جدی مطرح است و آن هم مربوط به اعمال محدودیت‌های اجتماعی برای این بازیکنان است. شرایط نابسامان اینترنت ایران، حتی اگر اینترنت در دسترس مهمانان فیلتر هم نباشد، از حیث سرعت و دسترسی مایه آبروریزی است. نداشتن آزادی پوشش این افراد و خانواده‌هایشان، چنان‌چه خانواده خود را همراه بیاورند هم معضل دیگر است که راه‌حلی در این خصوص حداقل به ذهن نویسنده این سطور نمی‌رسد!
نداشتن تمهید مناسب برای حضور زنان در ورزشگاه‌ها
اگرچه در چند بازی محدود طی سال‌های گذشته شاهد حضور زنان در ورزشگاه‌ها بوده‌ایم، اما هنوز به شکل رسمی این آزادی اجتماعی برای بانوان کشور محقق نشدهاست و در واقع به شکل سلیقه‌ای در حال اعمال شدن است. در این بازی‌های بزرگ که در مقیاس جهانی برگزار می‌شود و قرار است توجه رسانه‌های دنیا را به مستطیل سبز واقع در ایران جلب کند، تکلیف حضور بانوان در این تورنمنت چیست؟ اگر بتوان قانون ایران را در خصوص نوع پوشش برای خانواده این بازیکنان تفهیم کرد، چطور می‌توان از ورود آنان به ورزشگاه برای تماشای بازی ممانعت به عمل آورد؟ اصلا چطور می‌توان از ورود بانوان ایرانی برای تماشای این بازی‌ها که تکرارشان بعید است، ممانعت کرد؟
آنچه باعث تاسف است و جای تامل دارد این است که ضعف‌های مدیریتی، جایی عمق فاجعه را به مسئولان مربوطه نشان می‌دهند که وقتی برای جبران نمانده‌است و چقدر خوب‌تر بود که پیش از قرار گرفتن در عمل انجام شده، به نصیحت‌های دلسوزان گوش داده می‌شد. در خصوص میزبانی از این مسابقه‌ها نیز اگرچه دیر است، اما می‌توان با برنامه‌ریزی کاری کرد که مانع‌ها برای حضور بزرگان فوتبال جهان کم‌تر و کم‌تر شوند؛ البته اگر مسئولان دغدغه این مهم را داشته باشند که اگر نداشتنه باشند، این رویا قبل از تحقق یافتن، از بین خواهد رفت.
- نویسنده : ارسالی توسط سایه برین
