میثم مختاری / این روزها اخبار خوبی از باشگاه پرسپولیس به گوش نمی‌رسد و از گوشه و کنار صحبت‌هایی مبنی بر خروج برخی از مهره‌های کلیدی پرسپولیس شنیده می‌شود که اصلا به مذاق هواداران این تیم خوش نیامده است. به خصوص اینکه شرایط مدیریت این تیم هنوز مشخص نشده و همین موضوع احتمال […]
میثم مختاری /
این روزها اخبار خوبی از باشگاه پرسپولیس به گوش نمی‌رسد و از گوشه و کنار صحبت‌هایی مبنی بر خروج برخی از مهره‌های کلیدی پرسپولیس شنیده می‌شود که اصلا به مذاق هواداران این تیم خوش نیامده است. به خصوص اینکه شرایط مدیریت این تیم هنوز مشخص نشده و همین موضوع احتمال خروج این بازیکنان و تبدیل شدن این شایعات به واقعیت را قوت بخشیده است. ابتدا بهتر است که برای روشن شدن شرایط، برخی از این تغییرات را بررسی کنیم. علیرضا بیرانوند به طور قطعی فصل بعد در پرسپولیس نخواهد بود و قرارداد این دراوزه‌بان ملی‌پوش با آنتورپ بلژیک برای فصل بعد امضا شده و مدیران پرسپولیس با وجود علم به این موضوع، از نیم‌فصل هیچ کار خاصی برای پر شدن جای علیرضا بیرانوند نکرده‌اند. نباید فراموش کرد که طی یکی دو سال اخیر، هر وقت صحبت از لژیونر شدن بیرانوند می‌شد، در رسانه‌ها از رشید مظاهری و پیام نیازمند به عنوان جانشین احتمالی بیرانوند نام برده می‌شد که با توجه به قرارداد این دو دروازه‌بان با تیم‌های فعلی خود برای فصل بعد، نمی‌توان به حضور آنها در پرسپولیس امیدوار بود. به خصوص رشید مظاهری که با توجه به موضع‌گیری‌های این فصل خود، در ذهن هواداران پرسپولیس بیشتر بذر نفرت را کاشته است. پیام نیازمند هم که یک سال دیگر با سپاهان قرارداد دارد و حتی اگر خودش هم بی‌میل به حضور در پرسپولیس نباشد، بعید است مدیران اصفهانی با انتقال او موافقت کنند. مدیرانی که موضع سختشان در این باره، در رابطه با شجاع خلیل‌زاده هم به خاطر نیم‌فصل قرارداد اعمال شد و شجاع به ناچار یک سال دیرتر به پرسپولیس آمد. آنها حتی با حضور قلعه‌نویی بر روی نیمکت تیم ملی هم موافقت نکردند تا نشان بدهند که چقدر از فروش بازیکن متنفر هستند. بشار رسن هم دیگر بازیکنی است که به احتمال ۹۹ درصد فصل بعد در پرسپولیس جایی نخواهد داشت. مصاحبه‌های اخیر بشار بر این احتمال صحه می‌گذارد.
بشار رسن که برخلاف تمام عراقی‌های قبلی لیگ فوتبال ایران، فراتر از حد انتظار نسبت به قرارداد خود متعهد بوده، بالاخره صبرش از بی‌مسئولیتی مدیران پرسپولیس لبریز شده و دیگر تمایلی به تمدید قرارداد با پرسپولیس ندارد. شاید اگر مدیران پرسپولیس ترجیح می‌دادند که حداقل دلارهای موجود در باشگاه را به جای استوکس و اوساگونا، که منفعتی هم برای تیم نداشتند، خرج بشار کنند، می‌شد این روزها امیدوارانه‌تر به تمدید قرارداد بشار نگاه کرد. اما افسوس که این مدیران فقط برای لحظه تصمیم می‌گیرند و هیچ توجهی به فردا ندارند. علی علیپور هم سومین گزینه احتمالی خروج از پرسپولیس است و اگر این اتفاق رخ دهد، بیشتر از همه باید بابت اینکه باشگاه هیچ درآمدی از آن کسب نخواهد کرد، تاسف خورد. در حالیکه فصل قبل علیپور می‌توانست با انتقال خود، بر اساس برخی از اخبار، ۷۰۰ هزار دلار به حساب پرسپولیس واریز کند. اما مسئولان وقت پرسپولیس به دلیل اینکه نمی‌خواستند با بحران جدیدی بعد از عدم بازگشت برانکو روبرو شوند، با این انتقال مخالفت کردند و علیپوری که از نظر ذهنی اصلا تمرکز کافی را ندشت، در تیم نگه داشتند تا حالا با خیال راحت و رایگان لژیونر شود.
البته شهریار مغانلو و عیسی آل کثیر شاید در ظاهر گزینه‌های مناسبی برای جانشینی علیپور باشند اما همیشه فوتبال آنطور که فکر می‌کنم پیش نمی‌رود و قبلا هم بازیکنان زیادی به استقلال و پرسپولیس آمده‌اند که در تیم خود ستاره بودن اما در این دو تیم نه تنها به نتیجه خاصی نرسیده‌اند، بلکه فوتبالشان نابود شده است. آخرین مثال از این نمونه از بازیکنان، مرتضی تبریزی است که در ذوب‌آهن یک ستاره بود و در استقلال به نیمکت دوخته شده است. دیگر بازیکنی که این روزها شایعه رفتنش از پرسپولیس به گوش می‌رسد شجاع خلیل‌زاده است که گویا از وضعیت خود اصلا راضی نیست و با توجه به اینکه لژیونر شدن او کمک مالی دلاری به باشگاه می‌کند، بعید نیست که مدیران پرسپولیس به سرعت با درخواست انتقال او موافقت کنند. در ضمن این را نباید فراموش کرد که سیدجلال ۳۹ ساله قطعا توان بازی کردن مثل فصل‌های اخیر را ندارد و در صورت انتقال شجاع، پرسپولیس نیاز به جذب یک بازیکن دیگر در تراز سیدجلال حسینی و کنعانی‌زادگان برای دفاع وسط دارد. خبر بد دیگر برای هواداران پرسپولیس منتشر شدن شایعاتی در رابطه با احتمال لژیونر شدن مهدی ترابی است. بازیکنی که با درخشش در پرسپولیس و تیم ملی، حداقل مورد توجه قطری‌ها قرار دارد و اگر خودش تمایل داشته باشد، امکان لژیونر شدن این بازیکن هم وجود دارد. در کنار همه این موارد نباید فراموش کرد که محمد نادری هم با قرارداد قرضی در پرسپولیس است و شاید کورتریک بلژیک دیگر تمایلی به قرض دادن نادری نداشته باشد. حال اگر تمامی احتمالات بالا برای پرسپولس رخ دهد، بازیکنی در تراز آنها در بازار فوتبال ایران برای جانشینی، در دسترس نیست و اصلا هم نمی‌توان با این وضعیت بازار ارز و سابقه خرید بازیکنان خارجی طی چند سال اخیر در پرسپولیس، به جذب گزینه‌های خارجی کارآمد امیدوار بود. پس در بهترین حالت پرسپولیس با وجود پر کردن لیست خود از بازیکنان با کیفیت برای فصل بعد در تمامی پست‌ها، حداقل تغییرات زیادی را در ترکیب خود تجربه خواهد کرد که در چند سال اخیر بی‌سابقه خواهد بود.
قطعا تمامی این تغییرات هواداران این تیم را به فکر خواهد برد که آیا با وجود این جابجایی‌ها می‌توان به قهرمانی این تیم در فصل بعد امیدوار بود؟ در فوتبال هیچ چیزی قابل پیش‌بینی نیست. اما تیم‌ها برای دفاع از قهرمانی خود و کسب جام‌های متوالی نیاز به ثبات دارند که این مهم در سه سطح توصیف می‌شود. ثبات مدیریت، ثبات فنی و ثبات بازیکنان. در دوره مدیریت علی‌اکبر طاهری در هر سه سطح این ثبات بجود آمد. هم مدیریت این تیم بدون تییر ماند. هم برانکو بر روی نیمکت این تیم باقی ماند و هم بازیکنان در پنجره‌های نقل و انتقالاتی با کمترین تغییرات روبرو شدند. بعد از دوران مدیریت طاهری، هر چند فاکتور ثبات از بخش مدیریت باشگاه کنار رفت، اما باز هم کادر فنی و ایده‌های فنی این تیم سر جای خود بودند و بازیکنان در چالش پنجره‌های بسته با کمترین تغییرات روبرو شدند. در ادامه با آمدن کالدرون، تنها نقطه اتکای این تیم، ثبات بازیکنان شد و باعث شد تا پرسپولیس با وجود باخت‌های ابتدای فصل مقابل رقبای اصلی قهرمانی، رفته رفته خود را احیا کند و در پایان نیم‌فصل به قهرمانی برسد. اما با شرایط فعلی به نظر می‌رسد که آخرین قلعه فتح‌ناپذیر پرسپولیس هم دچار تغییرات عدیده خواهد شد و به سختی می‌توان به قهرمانی پرسپولیس در فصل بعد امیدوار بود. تغییر شش بازیکن اصلی تیم موضوعی نیست که بتوان به راحتی از آن گذشت. از آن طرف هم در صورت قهرمانی پرسپولیس در فصل جاری، که در صورت ادامه لیگ دور از انتظار نیست، دیگر رقبا تشنه جام قهرمانی هستند و بعید است که این فرصت ویژه را از دست بدهند.
