در دنیای ما چه بسیار استعدادهایی که کشف نشدند و مردمان به سادگی از کنار آنها گذشتند و کم نیستند افرادی که با پشتکار خود و تشویق اطرافیان به نابغه ای بی بدیل تبدیل شدند .شاید هم می شود اینگونه گفت که همه انسان ها با استعدادی خاص قدم به این دنیا می گذارند […]
در دنیای ما چه بسیار استعدادهایی که کشف نشدند و مردمان به سادگی از کنار آنها گذشتند و کم نیستند افرادی که با پشتکار خود و تشویق اطرافیان به نابغه ای بی بدیل تبدیل شدند .شاید هم می شود اینگونه گفت که همه انسان ها با استعدادی خاص قدم به این دنیا می گذارند و اینکه چگونه این استعداد را کشف و به شکوفایی برسانند همتی بسیار می طلبد. یکی از همین انسان های پیرامون ما ادیسون بود.مخترعی که در ابتدا کودکی کودن می نمود که از درک ساده ترین درس های مدرسه عاجز و ناتوان بود.
توماس ادیسون مخترع با استعداد در سال ۱۸۴۷ در شهر میلان ایالت اوهایو آمریکا به دنیا آمد. هنگامی که در دوره ابتدایی درس می‌خواند مدیر مدرسه اعتقاد داشت که ادیسون شاگرد کودنی است و عذر او را از مدرسه خواست. با اینکه برای تحصیل به مدرسه نرفت اما چون مادرش معلّم بود خواندن و نوشتن را به او آموخت- از سن یازده سالگی به علوم علاقمند شد و کتابهای مشکل را می توانست بخواند و اشتباهات آنها را تصحیح می کرد .
گر چه ادیسون از خانواده فقیری نبود اما چون به آزمایش های علمی علاقمند بود و پول زیادی صرف آنها می کرد، به فروش روزنامه در قطار مشغول شد و به زودی تشکیلاتی را برای فروش روزنامه به وجود آورد و کودکان دیگری را استخدام نمود تا در قطارهای دیگر برایش روزنامه بفروشند .
او یک واگن توشه خالی را به آزمایشگاه خود تبدیل کرد تا در ساعات فراغت در قطار به کارهای مورد علاقه اش بپردازد ، در این مدّت به آزمایشهای الکتریکی مخصوصا به تلگراف علاقمند شد و در زمان جنگهای داخلی به عنوان متصدّی شب در تلگراف خانه استخدام شد . چون روزها کار می کرد و شبها ناچارمی خوابید وسیله ای اختراع نمود که بتواند به طور خودکار در هر ساعت علامتی مخابره کند برای اینکه نشان دهد که او در پست خود بیدار است !!
ادیسون در سال ١٨۶٨ هنگامی که فقط ۲۱ سال داشت اولین اختراع خود را که یک دستگاه الکتریکی شمارش آرا بود عرضه کرد. آن دستگاه فروش نرفت و ادیسون از آن پس تلاش خود را روی اختراع وسایلی متمرکز کرد که بتواند بازار خوبی داشته باشند.
در سال ۱۸۶۹ ادیسون که اداره راه‌آهن را ترک کرده بود، به‌عنوان سرپرست فنی به استخدام یک مؤسسه صرافی بزرگ در نیویورک در آمد. در این مقام او توانست نخستین اختراع موفقش را که نوعی تلگراف چاپی بود، به نام خود ثبت کند. تلگراف ادیسون برخلاف انواع رایج که علائم مورس را به صورت صداهای کوتاه و کشیده به گوش اپراتور می‌رسانیدند، آنها را به شکل خط و نقطه بر روی نوار کاغذی چاپ می‌کرد. او حق امتیاز اختراعش را در مقابل ۴۰۰۰ دلار به مدیر صرافخانه واگذار کرد و با پول آن در نیوآرک، نیوجرسی یک کارگاه تحقیقاتی برای خود برپا نمود. در محل جدید او علاوه بر تکمیل لوازم جانبی تلگراف، یک سامانه پیشرفته نمایشگر اطلاعات بورس را طراحی کرد که سود هنگفتی از آن حاصل آمد.
ادیسون مدت ها این فکر را در سرداشت که کارگاهش را به محل بازتر و بزرگ‌تری منتقل کند. با فراهم شدن سرمایه کافی، سرانجام در سال ۱۸۷۶ م. در منطقه «منلوپارک» نیوجرسی یک لابراتوار پژوهشی مجهز بنیاد نهاد و گروهی از افراد لایق و مستعد را به همکاری فراخواند.
تأسیس این آزمایشگاه نقطه عطفی در رشته فعالیت‌های ادیسون و از بزرگ‌ترین ابتکارهای او به شمار می‌رود. آزمایشگاه منلو پارک نخستین مؤسسه‌ای بود که منحصراً با هدف تولید و تکمیل ابداعات علمی برپا شد و آن را باید نمونه اولیه آزمایشگاه‌های تحقیقاتی بزرگی دانست که از آن پس تمام صنایع مهم در کنار کارگاه‌های خود ایجاد کردند. در سایه نظارت و سازماندهی توماس ادیسون و کار گروهی کارمندان وی صدها اختراع کوچک و بزرگ در این مؤسسه به ثمر رسیدند که البته همگی به نام ادیسون تمام شدند.
عصر الکتریسیته
در ۲۷ ژانویه ۱۸۸۰ ادیسون تقاضانامه دریافت امتیاز اختراع «لامپ روشنایی الکتریکی» را به اداره اختراعات آمریکا تسلیم کرد اما با درخواستش موافقت نشد. کارشناسان سازمان معتقد بودند که طراحی و ساخت لامپ ادیسون بر مبنای مطالعات ویلیام سایر انجام شده است؛ بنابراین تنها امتیاز اختراع رشته زغالی شده پرمقاومت (ماده تولیدکننده نور لامپ) به ادیسون تعلق گرفت. در ۱۳ فوریه ۱۸۸۰ وی به کشف یک پدیده مهم فیزیکی نائل آمد که اکنون به اثر ادیسون معروف است.
دو سال پس از نمایش عمومی لامپ الکتریکی، (۱۸۸۲) ساختمان کارخانه مرکزی تولید برق موسوم به «ایستگاه پرل استریت» به پایان رسید و در چهارم سپتامبر همان سال نخستین سیستم توزیع نیروی الکتریسیته در جهان با قدرت ۱۱۰ ولت و ۵۹ مشتری در پایین محله منهتن به دست ادیسون افتتاح گردید.
چندی بعد ادیسون کوشید تا حق امتیاز لامپ برق را در بریتانیا از آن خود کند و بر رقیبش جوزف سووان – که مستقل از ادیسون موفق به اختراع لامپ حرارتیِ رشته کربنی شده بود- پیروز شود اما پس از یک دعوای حقوقی بی‌حاصل، دو طرف با یکدیگر به توافق رسیدند و برای بهره‌مند شدن از منافع اختراعشان در بریتانیا شرکت «ادیسووان» را تأسیس کردند. این شرکت در سال ۱۸۹۲ جزئی از کمپانی بزرگ جنرال الکتریک (متعلق به ادیسون) گردید.
