سایه برین روزنامه نگار – خبر نیم‌بها شدن بلیت سینما دو روز در هفته به جای یک روز، خبر خوبی بود که می‌توانست باعث خوشحالی علاقمندان سینما باشد اما همزمانی این خبر با خبر گرانی بلیت سینما، عمر این مسرت را کوتاه کرد. ایده شناور شدن قیمت بلیت سینما، مدتی است که مطرح شده بود و سرانجام هفته گذشته «روح‌اله سهرابی»، مدیرکل دفتر نظارت خبر داد: «طبق مصوبه و پیشنهاد شورای صنفی نمایش، رییس سازمان سینمایی پس از بررسی‌های کارشناسی و ارزیابی همه شرایط تولید و عرضه، قیمت‌گذاری شناور را تایید کرد.»
بهای شناور بهایی است که بر اساس آن سینماداران مختارند در زمان‌های پیک، قیمت بلیت سینما را به حداکثر برسانند. بر این اساس به گزارش اکوایران، قیمت بلیت سینماها از این هفته، طی روز‌های مختلف، با روندی شناور، بین ۴۰ تا ۸۰ هزار تومان در سینماهای مدرن خواهد بود. قیمت بلیت در سینماهای ممتاز نیز بین ۲۵ تا ۶۰ هزار تومان در نوسان خواهد بود تا مخاطبان، بر مبنای وقت و مقتضیات مالی خود، به تماشای فیلم بنشینند.
این خبر منتقدان و موافقانی دارد که هر کدام ادله خود را ارائه می‌دهند. موافقان افزایش بلیت سینما اظهار می‌دارند که قیمت بلیت، از یک بسته تنقلاتی که برای تماشای فیلم خریداری می‌شود هم کمتر است و این روا نیست؛ همچنین اتفاقات ناخوشایندی چون نبود حق کپی‌رایت و قاچاق احتمالی آثار در فضای مجازی را عاملی برای بربادرفتن زحمات سینماگران می‌دانند و احتمال می‌دهند این افزایش بلیت، مرهمی بر زخم‌هایشان باشد.
مثلا به گزارش فارس، «همایون اسعدیان»، رئیس شورای صنفی نمایش در گفت‌وگویی بیان کرد: «واقعیت این است که قیمت بلیت سینما بسیار ارزان است؛ به خصوص در سینماهای مدرن خرجی که مردم برای پفک و پف‌فیل می‌کنند به مراتب بیشتر از پولی است که برای بلیت سینما می‌دهند.»
منتقدان نیز مسائلی را در این خصوص مطرح می‌کنند که با توجه به اینکه ما نظرات خود را به منتقدان شبیه‌تر می‌دانیم، مفصل‌تر به طرح جزئیات موضع‌گیری آنها می‌پردازیم.
نخست اینکه اگر یک عامل به شکل کاملا منظم در کشور ما اجرایی شود، افزایش قیمت‌ها ابتدای سال است. قیمت بلیت سینما نیز همچون تمام هزینه‌های دیگر، ابتدای سال جاری از ۴۵ هزار تومان به ۶۰ هزار تومان افزایش قیمت داد و حال اینکه در طول یک سال دوبار افزایش قیمت بدهد به چه معناست؟ مسلما ابتدای سال بعدی که همین چندماه دیگر است، مجدد دچار افزایش قیمت خواهد شد و این بهای بلیت را به صد هزار تومان نیز ممکن است برساند.
دیگر اینکه سال گذشته سینما رکود وحشتناکی را تجربه کرد و هر مدل کار فرهنگی برای بازگرداندن مخاطب به سینما به در بسته می‌خورد. همه شرایط بزرگترین فستیوال سینمایی ایران یعنی جشنواره فجر را زیر سایه شرایط اجتماعی و سیاسی پیچیده سال گذشته کشور به خاطر داریم و این را هم از یادمان نرفته که از ابتدای سال‌جاری، کم کم با اکران آثاری چون «فسیل» ساخته «کریم امینی»، جان تازه‌ای در رگ‌های سینمای ایران جاری شد که البته در خصوص خالی بودن جای سینمای اجتماعی بر سر این سفره بحث‌های فراوانی وجود دارد که هدف اصلی این متن نیست. حال در آستانه جشنواره فجر و در شرایطی که سینما تازه احیا شده‌است، آیا این افازیش قیمت‌ها و راندن مخاطب از اطراف گیشه، تصمیم منطقی و عاقلانه‌ای است؟
مسئله مطرح دیگر این است که احتمالا هم‌ترازی با استانداردهای جهانی، پشت ایده شناور شدن بلیت سینماها بوده‌است. به گزارش فارس، نزدیک به یک سال و نیم پیش، سینمارک «Cinemark» غول سالن‌های سینمایی آمریکا و جهان پس از آزمایش‌های مختلف و تجزیه و تحلیل داده‌ها برای توسعه روش‌های جدید جهت رسیدن به نزدیک‌ترین و منطقی‌ترین قیمت بلیت به شرایط اقتصادی مردم، طرح قیمت‌گذاری شناور بلیت سینما را ارائه کرد.
اگرچه چنین مقایسه‌ای از اساس غلط است و هزار و یک تفاوت ریز و درشت میان صنعت سینمای ایران و آمریکا وجود دارد که قیمت بهای فیلم انتهای این لیست هم نیست، با این حال برای موجه کردن این ادله نیز یک حساب سرانگشتی ساده می‌کنیم.
بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول یا OECD به طور منظم داده‌های اقتصادی رسمی از کشورهای جهان را منتشر می‌کند که بر اساس آخرین آمار این بانک، متوسط حقوق در ایران ماهانه ۱۵ میلیون تومان است. یک شهروند ایرانی با دارا بودن حقوق ۱۵ میلیون تومانی، می‌تواند ماهیانه ۱۸۷ بار بلیت سینمای ۸۰ هزار تومانی خریداری کند.
بر اساس همین آمار، طبق آخرین آمار اداره کار، میانگین درآمد در آمریکا هر ماه ۶۲۲۸ دلار است. برای اینکه از این تحلیل داده‌ها حمل بر غربزدگی نشود، این متوسط حقوق را بر قیمت بلیت یکی از لوکس‌ترین سینماهای نیویورک تقسیم می‌کنیم. به گزارش مشرق نیوز، سینما AMC میدان «لینکولن لُوِز» واقع در شهر نیویورک، یک سینما همراه با سیستم سینمای دالبی و صندلی بازشونده است که بر اساس آمار سال ۱۳۹۷، قیمت آن ۲۶ دلار و ۴۹ سنت بوده‌است. با احتساب اینکه امروز ۳۰ دلار باشد، یک آمریکایی با این متوسط حقوق می‌تواند ماهی ۲۰۷ بار به این سینمای لوکس برود و با این تفسیر جای توضیح اضافه‌ای باقی نمی‌ماند.
مجدد تاکید می‌کنیم که مقایسه نرخ بلیت سینمای ایران و دیگر کشورهای پیشرفته جهان، از اساس مقایسه غلطی است چرا که صنعت سینمای هر کشور شرایط خاص خود را دارد. با این حال مجموعه این دلایل می‌تواند اثبات‌کننده این مهم باشد که شناور شدن بلیت سینما، احتمالا باعث ریزش مخاطب می‌شود مگر اینکه خلافش ثابت شود و برای نیل به نتیجه نهایی، باید تا زمان جا افتادن این طرح منتظر بمانیم.
- نویسنده : ارسالی توسط سایه برین
