گروه سیاسی دو ماه قبل مطلبی نوشتیم و هشدار دادیم اعتراض بر سرِ اجرای طرح پتروشیمی حسین‌آباد بهشهر نه از سرِ دغدغه زیست‌محیطی که سرِ لحاف مُلّا است و سلسله سمنانیان که در سه دولت اخیر دستِ بالا را در تصمیم‌گیری داشتند، دندان طمع تیز کردند تا این لقمه آماده را به سمنان ببرند. منظور […]
گروه سیاسی
دو ماه قبل مطلبی نوشتیم و هشدار دادیم اعتراض بر سرِ اجرای طرح پتروشیمی حسین‌آباد بهشهر نه از سرِ دغدغه زیست‌محیطی که سرِ لحاف مُلّا است و سلسله سمنانیان که در سه دولت اخیر دستِ بالا را در تصمیم‌گیری داشتند، دندان طمع تیز کردند تا این لقمه آماده را به سمنان ببرند. منظور ما از ذکر سلسله سمنانیان، ابداً توهین به مردم شریف استان سمنان نیست بلکه افراد خاصی را مورد نظر داریم که در دو دولت پیشین و همچنین دولت فعلی، لانه جاسوسی و لابی مستحکمی درست کردند و تصمیمات غیرکارشناسی می‌گیرند و در بدنه دولت و مجلس نیز از حمایت کامل برخوردارند تا به اهداف اقتصادی خود برسند و «سد منحوس فینسک» که همه در ضدمحیط‌زیستی و آسیب‌زا بودن آن اتفاق نظر دارند، یکی از دست‌پخت‌های آنان است که تجاوزی آشکار به منابع آبی و فرصت‌های زیستی استان مازندران محسوب می‌شود در حالی‌که قرار است آب صنایع نورچشمی‌های این سلسله را در شهرک‌های صنعتی تأمین کند، حتی برخی اخبار حکایت از این دارد که پشتِ پرده، شخص حسن روحانی در انتقال این طرح از مازندران به دامغان، موثر است.
ما نوشتیم هدف از این شانتاژها، تنها ربایش این فرصت بزرگ اقتصادی است، نمایندگان، مدیران و حتی فعالان محیط‌زیست، هشدار ما را شوخی فرض کردند تا امروز که دولت مصوب کرد پتروشیمی به دامغان برود، به همین راحتی!
اگر مروری بر اخبار همین دوماه گذشته درخصوص پتروشیمی حسین‌آباد بهشهر داشته باشیم، خواهیم دید که چه جنگ پیچیده رسانه‌ای حول این موضوع به راه انداختند و حتی از توان رسانه‌های معاند نیز کمک گرفتند و تلاش کردند نام طرح را که در حاشیه روستای حسین‌آباد و حدود ۹ کیلومتری تالاب میانکاله بود، «پتروشیمی میانکاله» نام‌گذاری کنند تا گروه‌های فعال در حوزه محیط‌زیست حساس شوند و البته موفق هم شدند.
در گام دوم نیز تلاشی زیرکانه کردند تا بگویند پیمانکار طرح یک مفسد اقتصادی و ابربدهکار بانکی است و در رسانه‌های معاند نیز ادعا کردند «عبدالله عبدی» اقتصادخواری است که دو کد ملی و دو شناسنامه دارد، و به این شکل تلاش کردند آبروی یک فعال اقتصادی و کارآفرین ملی را مخدوش کنند، جَلَّ الخالق! و حیرت اینکه در این بخش هم موفق هم شدند و همان روزها شاهد بودیم بسیاری از کارشناسان و دل‌سوزانی‌که از عمق توسعه‌نیافتگی و بیکاری بالای منطقه شرق مازندران آگاهی داشتند و در زمره موافقان طرح پتروشیمی بهشهر بودند نیز از ترس آبرو و حیثیت خود، پا پس کشیدند و ترجیح دادند سکوت کنند تا شاخه رسانه‌ای سلسله سمنانیان، نیشی به آنان نزند و حیثیت آنان را مانند پیمانکار طرح، مخدوش نسازد.
در مرحله نهایی این جنگ ترکیبی رسانه‌ای و با هدف آرام کردن موافقان اجرای طرح در مازندران، مدعی شدند سازمان محیط‌زیست کشور درحال بررسی مجوز صادر شده است اما ناگهان روز گذشته، از هیأت دولت مصوبه گرفتند که طرح را به دامغان ببرند و دیگر کسی از اینکه «عبدالله عبدی» یک ابربدهکار و اقتصادخوار است، سخنی نمی‌گوید و حتی رسانه‌های معاند نیز خاموش شدند و این‌گونه به ذهن می‌رسد که گویا سلسله سمنانیان در رسانه‌های معاند نیز نفوذ دارد و از این ظرفیت نیز برای فتح اهداف خود استفاده می‌کند.
سوالی این است که چرا در آن روز با آبروی یک انسان به شیوه‌ای ناجوانمردانه بازی شد و چه کسی می‌تواند این ستم را در حق «عبدالله عبدی» جبران کند؟
مصوبه هیأت دولت برای انتقال مجموعه پتروشیمی بهشهر به دامغان در شرایطی رقم خورد که استاندار مازندران در سفر روز جمعه خود از توسعه‌نیافتگیِ عمیق در بهشهر و گلوگاه پرده برداشت و امروز همه دردمندانه مشاهده می‌کنیم طرحی که می‌توانست در خدمت تولید و اشتغال در شرق مازندران باشد، در میان سکوت و بی‌عملی نمایندگان و برخی بازیگران سیاسی و رسانه‌ای در استان به‌طور قانونی سرقت شد.
سوال ما از مجمع نمایندگان مازندران این است که نمایندگان سمنان چه فنی می‌زنند که شما آن را بلد نیستید؟ چرا در همه موضوعات، اهالی مازندران باید دست به دعا بردارند و شمع نذر امامزاده کنند تا شاید حق‌شان بیش از این ضایع نگردد؟ چرا هیچ‌وقت از شما آبی برای موکلان نجیب‌تان گرم نمی‌شود؟ چرا شما تا این اندازه بی‌دست و پا هستید، مگر نمایندگان و مدیران استان سمنان، در کدام دانشگاه درس خوانده‌اند که مانند شما ادعای دکترا هم ندارند اما از حقوق موکلان خود حتی به قیمت زیرپاگذاشتن عدل و انصاف و قانون، دفاع می‌کنند ؟
روزی که با آغاز عملیات سد فینسک، تجن را دزدیدند، سکوت کردید، امروز پتروشیمی را دزدیدند، شما باز هم ساکت هستید، چرا گامی برنمی‌دارید و حرفی نمی‌زنید؟
نکند یادتان رفته انتخابات مجلس، اسفندماه سال آینده است؟!
ما از نماینده ولی فقیه در استان که بهتر از هر کسی بر ضرورت احداث چنین مرکز تولیدی آگاه است و از مشکلاتی چون بیکاری و فقر در شرق مازندران، اطلاع دارد و همچنین از ائمه جمعه و جماعات توقع داریم امروز که خیلی از نمایندگان هنوز در جریان موضوع نیستند، از طرف جوانان بهشهر و گلوگاه، مطالبه‌گری کنند و اجازه ندهند سلسله سمنانیان، عقلانیت و انصاف را به سخره بگیرند.
از استاندار مازندران که در همین سفر روز جمعه خود، بخشی از رنج مردم شرق مازندران را از نزدیک لمس کرد توقع داریم جدی‌تر از قبل در برابر این جماعت بایستد و با کمک از همه ظرفیت‌های خود، بازی این سلسله را برهم بزند.
از مردم، شهروندان عادی سراسر کشور و رجال شاخص نیز توقع داریم این موضوع را مطالبه کنند و اجازه ندهند در روز روشن حق و حقوق‌شان توسط برخی زیر پا گذاشته شود و بدانند موضوع میانکاله و محیط‌زیست، همه بازی و سناریو بود تا به این نقطه برسند که امروز رسیدند.
از نمایندگان استان مازندران می‌خواهیم در دفاع از حق موکلان خود، جدی باشند و اجازه ندهند آینده جوانان این استان به‌ویژه جوانان غیور و شایسته بهشهر و گلوگاه در نتیجه این بی‌عملی، از آنچه که امروز هست تباه‌تر شود درغیر این‌صورت باید شاهد وداع دائمی با آرای موکلان خود در انتخابات اسفند ۱۴۰۲باشند.
نکته بعدی اینکه پس از تنش‌های آبی سال‌های اخیر مصوب شد از استقرار صنایع آب‌خواه چون فولاد و پتروشیمی در استان‌های مرکزی که با مشکل خشکسالی مواجهند، خودداری شود و معلوم نیست هیأت دولت چرا برعکس این قانون عمل کرده است و قصد دارد آن را از مجاورت دریای مازندران در شرق استان، به کویر سمنان انتقال دهد. از رییس‌جمهوری توقع داریم این نکته را بررسی کنند که جناب سلاجقه که از هم‌تیمی‌های حسن روحانی است، در این انحراف و انتقال نقشی محوری داشت.
نکته آخر اینکه در ماجرای پتروشیمی حسین‌آباد بهشهر یک بار دیگر محیط‌زیست بهانه‌ای برای منع استقرار صنایع در مازندران و تعمیق بیکاری در این استان شد، به امید جوانان مازندران به‌ویژه بهشهر و گلوگاه خیانت شد و صدور مجوز انتقال این طرح به دامغان ثابت می‌کند که پیمانکار، قصدی جز تولید و اشتغال در مازندران نداشت و همه آنچه که به وی نسبت دادند، بازی و دروغ بود و باید این ظلم و اجحاف در حق «عبدالله عبدی» جبران شود.
