بخشی از استراتژی کنونی ارتش روسیه در سوریه همزمان با ایجاد کمربند نفوذ دلخواه خودش، خلق و پشتیبانی واحدهای شبه نظامی وفادار به خود است. این در حالی است که مسکو پیش‌تر تلاش می‌کرد تا ساختارهای مسلح سوریه را در هم ادغام و آنها را متحد کند. به نظر می‌رسد که رویکرد فعلی روس‌ها […]
بخشی از استراتژی کنونی ارتش روسیه در سوریه همزمان با ایجاد کمربند نفوذ دلخواه خودش، خلق و پشتیبانی واحدهای شبه نظامی وفادار به خود است. این در حالی است که مسکو پیش‌تر تلاش می‌کرد تا ساختارهای مسلح سوریه را در هم ادغام و آنها را متحد کند. به نظر می‌رسد که رویکرد فعلی روس‌ها به جای ایجاد اتحاد بیشتر باعث انشقاق در بین گروههای مختلف مسلح شده باشد. در سوی دیگر نیز ایران به نوبه خود تلاش می‌کند تا شبه نظامیان را در ساختارهای نظامی دائمی ارتش سوریه ادغام کند.
آژانس خبری آنادولو که وابسته به دولت ترکیه است پیش‌تر گزارش داد که آمریکا برنامه‌های روسیه را برای ایجاد یک گروه شبه نظامی کرد در حسکه را بر هم زده است. این گزارش حاکی از آن است که آمریکا محلی‌ها را ترغیب کرده تا از پیوستن به یک ساختار نظامی طرفدار روسیه خودداری کنند. واشنگتن همچنین به آنها هشدار داده که مسکو قصد دارد از اعضای این نیروها به عنوان مزدور در لیبی استفاده کند.
روسیه برای اجرای طرح خود در مرحله اول به چند صد جوان نیاز دارد تا آنها را توسط مربیان کرد یگان‌های مدافع خلق البته تحت نظارت خودش آموزش دهد. سپس آنها یا باید به یگان‌هایی که در مراکز نظامی روسیه در آمودا و تل تمر هستند، بپیوندند یا گشت‌های نظامی روسیه را اسکورت کنند. هدف بلند مدت این کارزار نیز جذب و گسترش نفوذ روسیه در شمال شرقی سوریه و ادغام گروههای کرد نه با نیروهای دموکراتیک کرد سوریه بلکه با شبه نظامیان طرفدار روسیه بوده است. تلاش‌هایی از اواخر سال ۲۰۱۹ آغاز شده تا با تجهیز یگان‌های شبه نظامی امنیت تجهیزات نظامی روسیه در شمال سوریه تامین شود، البته این تلاش‌ها تاکنون نتیجه‌ای نداشته است.
روسیه از ابتدای آغاز به کار خود در سوریه با یک چالش بزرگ روبرو بوده است. مسکو از همان ابتدا وظیفه داشت نیروهای مسلح حرفه‌ای و تکه تکه شده جمهوری عرب سوریه را ارتقا داده و در عین حال تعداد بسیاری از واحدهای شبه نظامی محلی که توسط ایران و حزب الله ایجاد شده بودند، منظم کند.
تلاش برای متمرکز کردن واحدها در ابتدا منجر به تشکیل نیروهایی تحت عنوان ارتش چهارم شد، نیرویی که به عنوان یک گروه محلی در اطراف سواحل سوریه عملیات هایی را برای محدود کردن نفوذ ایران اجرا می‌کرد. با این حال، روس‌ها نتوانستند یک کمربند مراقبتی کاملاً کارا پیرامون پایگاه حمیمیم ایجاد کنند. امنیت این تأسیسات به طور عمده توسط سیستم بازرسی و ایست‌های بازرسی روسی تأمین می‌شود. نیروهای طرفدار دولت سوریه در تامین امنیت این پایگاه نقش ناچیزی دارند. در همین زمان، این یگان‌ها مظنون به تلاش برای سرپوش گذاشتن بر حملات به پایگاه حمیمیم بودند، بر اساس برخی گمانه زنی‌ها این اقدام توسط گروههای طرفدار ایران انجام شده است.
در اوایل سال ۲۰۱۹، تلاش برای حذف نیروهای طرفدار ایران از لشگر دفاع ملی و سپاه چهارم تحت فرمان برادر رئیس جمهوری، ماهر اسد از خط مقدم نبرد ادلب عملی نشد. سرانجام، به این نیروها اجازه داده شد كه نه تنها مواضع خود را حفظ كنند، بلكه حوزه نفوذشان را گسترش هم بدهند.
آخرین گزارش‌ها نشان می‌دهد که روس‌ها علاقه دارند بر خلاف رویه سابق دست به ایجاد شبه نظامیان وفادار به خود در شرق حلب بزنند. علاوه بر این، آنها نیروهای محلی را در شرق غوطه و قنیطره به کار می‌گیرند تا آنها را برای اعزام به لیبی به عنوان سرباز خلیفه حفتر آماده کنند. در مجموع، بسیاری از تحولات و جا به جایی‌ها بین نیروها از جمله سازماندهی مجددشان را می‌توان با تکیه بر برنامه‌های مسکو برای تقسیم مناسب نفوذ در سوریه بین خودش و ایران بررسی کرد.
