۷۴ سال پیش، برابر با دوازدهم آذر ١٣٢۵ خورشیدی، کورش یغمایی، از بنیانگذاران موسیقی راک ایرانی در شاهرود به دنیا آمد. او فراگیری موسیقی را در کودکی و با ساز سنتور آغاز کرد اما پس از چند‌سال کار در عرصه موسیقی سنتی ایران، گیتار را به‌عنوان ساز حرفه‌ای خود برگزید. در این شماره از زندگی […]
۷۴ سال پیش، برابر با دوازدهم آذر ١٣٢۵ خورشیدی، کورش یغمایی، از بنیانگذاران موسیقی راک ایرانی در شاهرود به دنیا آمد. او فراگیری موسیقی را در کودکی و با ساز سنتور آغاز کرد اما پس از چند‌سال کار در عرصه موسیقی سنتی ایران، گیتار را به‌عنوان ساز حرفه‌ای خود برگزید. در این شماره از زندگی افراد مشهور با کوروش یغمایی بیشتر آشنا شوید.
یغمایی در اوج دوران فعالیت خود همگام با پیشروان راک در جهان، یعنی گروه‌های رولینگ استونز، بیتلز و… این موسیقی را در ایران معرفی کرد و شناساند. با تکیه برهمین پیشینه، او را پدر موسیقی راک ایران لقب داده‌اند.
کوروش یغمایی جزو اولین هنرمندانی بود که موسیقی راک را در ایران آغاز کرد. او در ابتدا یک سری از ملودی‌ها و ترانه‌های فولک ایرانی مثل قطعه «لیلا لیلا» را برای موسیقی راک تنظیم کرد و به انضمام آن آثاری مثل «گل یخ» یا «پاییز» را با ترانه‌سراهای معاصر منتشر کرد. البته بعضی‌ها می‌گفتند، «لیلا لیلا» هم شد موسیقی راک؟! بله این یک موسیقی راک است منتها می‌توان قبل از آن پیشوندی اضافه کرد و گفت موسیقی «فولک راک». هم خودش و هم برادرانش، کیومرث و کامران در آن دوران گروه‌هایی داشتند که عشق و علاقه‌شان گروه‌ها و افرادی مثل دیپ پرپل (Deep Purple) و ریچی بلک‌مور (Ritchie Blackmore) بود و معمولاً آنها را ملاک کار خود قرار می‌دادند و شاید به نوعی دوست داشتند که «دیپ پرپلِ» ایران شوند.
آن زمان گروه‌هایی مثل «اسکورپیو»، کوروش یغمایی، فریدون، فرهاد، اندی و ابی لیتل و… فعالیت می‌کردند که در بازه‌های زمانی مختلف، به نوعی بانیان موسیقی راک در ایران محسوب می‌شدند.
کمتر کسی است که با خواننده‌ی آهنگ گل یخ یعنی کوروش یغمایی آشنا نباشد. کوروش یغمایی یکی از بهترین‌های موسیقی ایران، حتی در خارج از ایران است. او آهنگساز، آواز خوان، نوازنده، تنظیم‌کننده و نوازنده‌ی چیره دست ساز گیتار الکتریک است و او را بنیان گذار موسیقی راک ایران می‌دانند.
کوروش یغمایی دو برادر با نام‌های کامران و کامبیز دارد که در موفقیت او در موسیقی راک نقش بسزایی داشتند.
او در سن در ۲۰ سالگی ازدواج کرده و حاصل این ازدواج سه فرزند با نام‌های کاوه یغمایی، کامیل و ساتگین هست که هر سه راه پدر را دنبال کردند. کوروش یغمایی از نوازندگان و خوانندگان ایرانی است که پس از انقلاب ۱۳۵۷ از ایران خارج نشد.
کوروش یغمایی از سن کودکی فراگیری موسیقی را با ساز سنتور آغاز کرده است و پس از چند سال فعالیت در موسیقی سنتی ایرانی در سن پانزده سالگی، ساز مورد علاقه‌اش، گیتار را برای یادگیری انتخاب کرده و به دلیل علاقه‌ی فراوانش همه‌ی تلاشش را برای آموختن این ساز می‌کند.
فعالیت حرفه‌ای
کوروش یغمایی در سن ۱۸ سالگی فعالیت حرفه‌ای و جدی خود را با تشکیل و سرپرستی گروه راک اینسترومنتال (سازی و بدون خواننده) راپچرز آغاز کرده است. وی به قدری در تکنیک و نوازندگی گیتار تبحر داشته است که به او لقب پنجه طلا را داده بودند. در مدت گرفتن لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه ملی، سرپرستی و مدیریت گروه راک دانشگاه را هم بر عهده داشت و همیشه در مسابقات هنری دانشگاه‌ها بهترین رتبه را کسب می‌کرد. در طی تحصیل در دانشگاه آهنگسازی بر روی چند شعر از اشعار همکلاسی‌اش «مهدی اخوان لنگرودی» را انجام داد. از جمله این آهنگسازی‌ها گل یخ و حجم خالی را می‌توان نام برد. این دو اثر از جمله کارهایش بود که او را به دوران حرفه‌ای موسیقی وارد کرد. اثر گل یخ به دلیل داشتن استاندارد‌های جهانی توانست حتی در خارج از ایران هم نفوذ کند و به دنبال آن اجرا‌های مختلفی از این ترانه ارائه شد. گل یخ اولین اثر ایرانی بود که وارد عرصه‌های جهانی شد. جالب است بدانید که او در فراگیری زمینه‌های گوناگون موزیک هیچگاه استادی نداشته‌است.
او از سال ۵۸ به مدت ۱۷ سال ممنوع الکار شد. در این مدت او در زمینه داستان‌های کودکان (نوار و کتاب) و ارائه آلبوم دیار و در ادامه با تدریس گیتار زندگی را سپری می‌کرد. کوروش یغمایی پس از ۱۷ سال ممنوع الکار بودن آلبوم‌هایی با نام سیب نقره‌ای، ماه و پلنگ، کابوس، آرایش خورشید و تفنگ دسته نقره و هم چنین گرگ‌های گرسنه (موسیقی فیلم) را (بدون بهره‌مندی از استودیو و حتی ابزار لازم و کافی برای ضبط) به بازار ارائه داد و آغازی برای یک فعالیت دوباره شد.
پدر راک ایران
به گفته‌ی ایوتن آلاپات (سرپرست و کارشناس ارشد کمپانی معتبر Stones Throw و صاحب کمپانی Now Again) کوروش یغمایی یکی از بهترین‌های خاورمیانه و پدرخوانده‌ی موسیقی راک ایران است. در سال ۲۰۰۹ آلبومی “زنجیر خودت را بباف” توسط کمپانی Now Again در آمریکا منتشرشد. این آلبوم شامل پانزده قطعه از موسیقی‌دانان راک سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۴ بود. به عقیده‌ی ایوتن آلاپات انتشار این آلبوم آغازی شد برای کشف دوباره‌ی کوروش یغمایی در غرب.
در سال ۲۰۱۰ در لندن جشنواره‌ی معتبر موزیک RedBull برگزار شد که از کوروش یغمایی برای سخنرانی، دریافت جایزه و اجرای موزیک دعوت کردند.
در سال ۲۰۱۱ آلبومی با نام «بازگشت از لبه پرتگاه» توسط کمپانی Now Again منتشر شد که این آلبوم بهترین تک آهنگ‌های او درسال‌های۱۹۷۳ تا ۱۹۷۹ است و با بهترین سیستم‌های صدابرداری آمریکا و با بالاترین کیفیت ارائه شده بود. این آلبوم با استقبال زیاد مخاطبان و سایت‌های معتبر جهان روبرو شد، به طوری که سایت معتبر رولینگ استون این آلبوم را لایق دریافت سه ستاره از چهار ستاره دانست. همچنین نشریه معتبر MOJO بهترین آلبوم ماه جهان را آلبوم “بازگشت از لبه پرتگاه” معرفی کرد و با چهار ستاره، امتیاز کامل را به آن دادند. در همان سال معتبرترین جشنواره موزیک در جهان به نام جشنواره ترانس موزیکال از کوروش یغمایی برای اجرا در فرانسه دعوت کردند.
به باور کارشناسان موسیقی جهان، کوروش یغمایی بنیان‌گذار موسیقی راک در ایران است و به دنبال آن گروه‌های رولینگ استونز و بیتلز و… این سبک را در ایران معرفی کردند و توسعه دادند. به همین دلیل او را پدر راک ایران لقب دادند. در ادامه بخشی از متن شعر معروف گل یخ او آمده است:
«غم میون دوتا چشمون قشنگت لونه کرده
شب تو مو‌های سیاهت خونه کرده
دوتا چشمون سیاهت مثل شب‌های منه
سیاهی‌های دو چشمت مثل غم‌های منه
وقتی بغض از مژه هام پایین میاد، بارون میشه
سیل غم آبادیمو ویرونه کرده
وقتی با من میمونی تنهاییمو باد می‌بره
دوتا چشمام بارون شبونه کرده
بهار از دستای من پر زده و رفت
گل یخ توی دلم جوونه کرده
تو اتاقم دارم از تنهایی آتیش می‌گیرم‌ای شکوفه توی این زمونه کرده
چی بخونم جوونیم رفت و صدام رفته دیگه
گل یخ توی دلم جوونه کرده…»
