هفته‌نامه “کوریه انترناسیونال” که مطالبش را از مطبوعات چهارگوشه جهان برمی‌گزیند، وضعیت ایران را از قول مجله “لوریان لوژور” نقل کرده است. “لوریان لوژور” یک نشریه فرانسوی‌زبان چاپ بیروت است که همچنان یکی از معتبرترین نشریات خاورمیانه محسوب می‌شود. این روزنامه در سال ١٩٧١ از یکی شدن دو روزنامه لبنانی شکل گرفت: روزنامه‌های “لوریان” (L’Orient) […]
هفته‌نامه “کوریه انترناسیونال” که مطالبش را از مطبوعات چهارگوشه جهان برمی‌گزیند، وضعیت ایران را از قول مجله “لوریان لوژور” نقل کرده است. “لوریان لوژور” یک نشریه فرانسوی‌زبان چاپ بیروت است که همچنان یکی از معتبرترین نشریات خاورمیانه محسوب می‌شود. این روزنامه در سال ١٩٧١ از یکی شدن دو روزنامه لبنانی شکل گرفت: روزنامه‌های “لوریان” (L’Orient) – به معنای شرق – و “لوژور” (Le Jour) – به معنای روز – که هردو به زبان فرانسه، از سالهای قبل از جنگ دوم در بیروت منتشر می‌شد.
“لوریان لوژور” می‌نویسد: مثل لبنان و عراق، در ایران هم جرقه اعتراضات به دلیل مسائل اقتصادی، و نه ملاحظات جغرافیای سیاسی زده شد. جوناتان پیرون که در بروکسل به پژوهش مشغول است به روزنامه “لوریان لوژور” گفته است که تصمیم حکومت ایران برای افزایش بهای بنزین، در آغاز به نظر منطقی می‌آمد و در ادامه اقدامات دیگری قرار می‌گرفت که دولت ایران در جهت بهبود وضعیت کمک‌های دولتی انجام داده بود. او یادآوری می‌کند که در زمان دولت احمدی‌نژاد نیز بهای سوخت افزایش یافت اما تظاهراتی صورت نگرفت. به عقیده جوناتان پیرون شاید دلیل این بود که در آن زمان، پول بلافاصله از طریق یارانه به دست مردم باز می‌گشت اما در حال حاضر مردم احساس می‌کنند که فریب خورده‌اند زیرا به توانایی دولت در امر توزیع اطمینان ندارند.
“لوریان لوژور” سپس نگاهی کلی به اوضاع اقتصادی ایران دارد و می‌نویسد که تحریم‌های فزاینده آمریکا، کشور را با بحران اقتصادی جدی و عمیقی مواجه ساخته است. بر اساس ارزیابی صندوق بین‌المللی پول، تورم در پایان سال ٢٠١٩ به ٣٧ درصد خواهد رسید، در حالی که در سال ٢٠١٧ حدود ۶,۹ درصد بود. در این وضعیت، ایرانی‌ها با شرایط معیشتی و اجتماعی بسیار دشواری دست به گریبان‌اند. هزینه زندگی و بخصوص هزینه دارو و درمان، مواد غذایی اولیه و هزینه برق به شدت افزایش یافته است.
یک پژوهشگر که در آمریکا در زمینه امنیت سایبری پژوهش می‌کند می‌گوید حکومت جمهوری اسلامی از رویدادهای خرداد ٨٨ متوجه شد که برای کنترل مردم باید ارتباطات را کنترل کند.
یکی دیگر از درس‌هایی که حکومت ایران از وقایع ده سال پیش آموخت اینست که باید به سرعت دست به عمل بزند. این بار، نیروهای امنیتی به سرعت در سطح شهرها مستقر شدند، اینترنت بلافاصله قطع شد و البته واکنش تبلیغاتی نیز با متهم کردن «عوامل بیگانه» به سرعت به راه افتاد.
هفته‌نامه “لوبس” (L’Obs) ، دوباره به جنبش جلیقه زردهای فرانسه پرداخته، اما این بار از نظرگاهی که ناآرامی‌ها و تظاهرات سایر کشورها را هم در زاویه دید دارد. نویسنده مطلب، دانیل کوهن اقتصاددان برجسته فرانسوی است که که از روزنامه انگلیسی “گاردین” نقل می‌کند « میزان اعتراضات جهانی کم‌کم به همان حدی رسیده است که در دهه تاریخی ١٩۶٠ رسیده بود». در مورد نسلی که در آن سالها به خیابان‌ها آمد، می‌گفتند «بچه‌های بعد از جنگ» هستند که به لطف گسترش ناگهانی تلویزیون از اوضاع جهان خبردار می‌شوند… دانیل کوهن با اتکا به مطالعات دانشجویان مدرسه علوم سیاسی پاریس می‌نویسد: «تحقیقات در چند کشور نشان می‌دهد که این فن‌آوری ارتباطی به نفع نیروهای “ضدسیستم” تمام شده است. در کشورهای دموکراتیک، میزان رای احزاب تندرو (چپ یا راست) حدود شش درصد افزایش یافته است».
دانیل کوهن می‌نویسد که اعتراضات اخیر خواه علیه گرانی بلیط مترو باشد خواه علیه دیکتاتوری، در کلیت خود بیان نوعی نارضایتی عمومی است که دلیل واحد ندارد. مطالعات در باره جلیقه زردهای فرانسه نشان می‌دهد که تظاهرکنندگان به طور کلی از زندگی خود راضی نیستند…این نکته‌ای است که دولت‌ها را بسیار نگران کرده است: «افکار عمومی به ماده‌ای قابل اشتعال و غیرقابل پیش‌بینی تبدیل شده است» و هیچکس نمی‌تواند بداند که آتش چه زمانی به سراغ این ماده خطرناک خواهد آمد.
