محمدحسین جعفری سمیع دبیر گروه سیاسی/ برای خیلی از مسئولان محافظه کار کشورمان، چین الگوی مناسب در حکومت داری است و همواره نظام سیاسی این کشور پهناور را به عنوان نمونه ای موفق در جهان معرفی می کنند. البته نباید فراموش کرد که این افراد تنها به جنبه سیاست داخلی چین اکتفا می کنند […]
محمدحسین جعفری سمیع
دبیر گروه سیاسی/
برای خیلی از مسئولان محافظه کار کشورمان، چین الگوی مناسب در حکومت داری است و همواره نظام سیاسی این کشور پهناور را به عنوان نمونه ای موفق در جهان معرفی می کنند. البته نباید فراموش کرد که این افراد تنها به جنبه سیاست داخلی چین اکتفا می کنند و هرگز عملکرد این کشور را در حوزه توسعه اقتصادی و سیاست خارجی در نظر ندارند. با اینحال همین افرادی که تا دیروز کشور چین برای آنان مدینه فاضله محسوب می شد، در مدیریت بحران شیوع کرونا حتی نیم نگاهی به عملکرد این کشور نداشتند.
به گزارش «جمله» در طول روزهایی که کشورمان با بحران کرونا دست به گریبان است، بار دیگر شاهد ناهماهنگی ها، موازی کاری ها و نابسامانی در مدیریت بحران هستیم. حدود ۱۲ ماه پیش و در پی وقوع سیل در استان های کشور بود که بارها مطبوعات و کنشگران سیاسی و اجتماعی نسبت به این عدم هماهنگی و نابسامانی مدیریت بحران هشدار دادند، اما هرگز کسی این هشدار ها را جدی نگرفت.
پس از شیوع ویروس کرونا در چین بار دیگر کنشگران و مطبوعات نسبت به احتمال سرایت این ویروس در پی پروازهای بی حساب و کتاب هواپیمایی ماهان به چین و ارائه خدمات به اتباع این کشور هشدار دادند. حتی پس از مشاهده اولین آثار شیوع بیماری در کشور نیز این هشدارها ادامه داشت اما بسیاری از مسئولان محافظه کار کشورمان این هشدارها را تبلیغات دشمن ارزیابی کردند و هیچ اقدامی در خصوص جلوگیری از سرایت ویورس به شهر های دیگر کشور از خود نشان ندادند.
حتی رئیس جمهور کشورمان نیز در سخنانی «همراه با خنده» اظهار کرد که « همیشه روزانه عده ای می میرند…نمی توان گفت که آنها کرونا دارند..» این در حالی بود که تعدادی از بیماران مبتلا به ویروس کرونا در قم پس از جانباختن « بر اساس آنچه که رسانه ها اعلام کردند» علت فوت آنان نارسایی ریوی ذکر شده بود.
پس از اعلام رسمی شیوع کرونا در کشور نیز بار دیگر بسیاری از کنشگران و حتی نمایندگان مجلس نسبت به جلوگیری از تردد به کانون شیوع کرونا در کشور هشدار دادند اما هیچ توجهی به این هشدارها نشد.
قرنطینه ای که بد بود!
یکی از افرادی که مخالف قرنطینه کانون شیوع بود، ایرج حریرچی معاون کل وزیر بهداشت بود که پیش از این «قرنطینه» را اقدامی نه چندان مثبت برای کنترل کرونا دانسته بود، حالا ظاهرا چند روزی‌ست که در یک قرنطینه خانگی‌ست. از حدود ده روز پیش که ابتلای حریرچی به کرونا تایید شد، او در انظار عمومی حاضر نشده و هیچ خبر موثقی از او در دست نیست! حریرچی در مذمت قرنطینه گفته بود: ما به هیچ وجه با قرنطینه موافق نیستیم. قرنطینه برای قبل از جنگ جهانی اول است، برای طاعون و وبا. چینی‌ها هم از قرنطینه‌ای که انجام دادند، راضی نیستند!!
وی در توضیح مخالفت دولت با قرنطینه گفته بود: «قرنطینه تبعاتی دارد. اگر یک شهر را قرنطینه کنیم، افراد ساکن شهر چه کنند؟ همه به مسافرت بروند، ویروس در همه کشور پخش می‌شود.» هرچند پس از تعطیلی مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها، بسیاری به ویژه از تهرانی‌ها برای سفر به سمت شمال ایران راه افتادند و گزارش‌ها از ترافیک در محورهای تهران – شمال خبر می‌دهند که مشکلات بسیاری را برای ساکنان استان های شمالی به وجود آورده است.
تعداد دیگری از مسئولان و آقازاده ها نیز به این ویروس مبتلا شدند که ابتدا با پیام های مضحک ویدئویی خبر از بیماری خود می دادند و پس از انتقادهای فراوان در سکوت تحت قرنطینه خصوصی قرار گرفتند. در این میان عده ای هم همچون مرحوم شیخ الاسلام و یا مرحومه فاطمه رهبر در کنار مردم جان خود را از دست دادند و از امکانات لاکچری استفاده نکردند.
عدم مسئولیت پذیری اجتماعی
شیوع ویروس در کشور و به ویژه در سه استان تهران، گیلان و مازندران در حالی رو به گسترش بود که همچنان انتقادها از عدم قرنطینه قم ادامه داشت. در کنار بی توجهی مسئولان عدم مسئولیت پذیری اجتماعی برخی افراد نیز بر این گستردگی دامن زد و عده ای معلوم الحال شعور اجتماعی خود را زیر پا گذاشته و راهی شهر های شمال کشور شدند. این در حالی بود که ظرفیت بهداشت و درمان شهرهای شمالی کشور پاسخگوی مردم این مناطق نبود و این مناطق قادر به پذیرش این مهمانان ناخوانده و ناخوشایند نبودند.
در چنین شرایطی برخی نیز سخن از سهمیه نوروزی بنزین به زبان می آوردند. هرچند این موضوع منتفی شد اما سخن گفتن از نوروز و سفر نوروزی حاکی از عدم درک شرایط حاد کشور دارد.
از سوی دیگر عدم هماهنگی میان مسئولان استانی و شهری نیز تنش های زیادی میان مردم ایجاد کرد. اگر کنترل تردد شهرها توسط نیروی انتظامی به اجرا در می آمد و دولت به طور جدی این موضوع را پیگیری می کرد، دیگر لازم نبود مردم شهرهای شمال کشور خود وارد عرصه دفاع از سلامت شهر و همشهریان خود شوند و اقدام به مسدودسازی ورودی شهرهای خود کنند.
در واقع عدم مسئولیت پذیری اجتماعی از جانب عده ای از مردم و سهل انگاری فاحش از جانب مسئولان موجب شد مردم شهرها ناخواسته در مقابل هم بایستند.
سوالی که اکنون مطرح می شود این است که چرا مسئولانی که همواره از سیاست های مملکت داری چین دفاع می کردند و آن را الگوی خود می دانستند در چنین موردی، چین را الگوی خود قرار ندادند؟!
بهروز بنیادی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، درباره تفاوت رویکرد دولت‌های چین و ایران به مساله مهار ویروس کرونا می‌گوید: «چین به عنوان اولین کشور آلوده در جهان، اقداماتی جدی انجام داد؛ هر چند که برخی می‌گویند آمار ارائه شده از سوی دولت چین ممکن است آمار دقیقی نباشد. ولی به هر حال دولت چین ابتدا نقل و انتقال درون‌شهری را در استان هوبای و شهر ووهان متوقف کرد. دوم اینکه، شهر و استان را قرنطینه کرد با استفاده از نیروهای نظامی‌اش. اقدام سوم آموزش‌های فردی بود که مردم هم با دقت آنها را رعایت کردند. از طرفی با آماده کردن تجهیزات لازم و ساخت سریع یک بیمارستان بزرگ، به جامعه اطمینان دادند که دولت در حال مهار کرونا است. ما هم در ایران قطعا باید همین مسیر را از قبل طراحی می‌کردیم و آماده مقابله با کرونا می‌شدیم ولی به نظر می‌رسد متولیان امر نتوانستند زمان ورود ویروس و روند چرخش آن در کشور را به خوبی تشخیص دهند و در نتیجه این کاستی، بسیاری از اقدامات پیشگیرانه‌ای که چینی‌ها انجام دادند، در ایران انجام نشد. الان که ویروس در حال چرخش است، اقدامات پیشگیرانه دارد انجام می‌شود ولی شاید ویروس کمی از ما جلوتر است.»
بنیادی افزود: «منظورم از متولیان امر، کل دولت است. نهاد اصلی مسئول مقابله با کرونا، ابتدا دولت است و سپس وزارت بهداشت به عنوان بخشی از دولت.»
وی در پاسخ به این سوال که آیا دولت حسن روحانی پرواز به چین را ممنوع کرده بود ولی نهادهایی که تحت امر دولت نیستند، به این ممنوعیت توجهی نکرده‌اند، گفت: «نه، وزارت بهداشت نامه نوشت که این پروازها انجام نشود ولی این پروازها تا مدتی ادامه یافت و همان رفت و آمدهای کم یکی از منشاهای ورود کرونا به ایران بوده احتمالا. در واقع دولت به درخواست وزارت بهداشت بی‌توجهی کرد.»
