جمله-گروه جامعه: بالاخره فشارهای ایالات متحده آمریکا نتیجه داد و کمیسیون مقام زن در اتفاقی بی سابقه و با اجماعی بالا رای به اخراج جمهوری اسلامی ایران از این کمیسیون داد. چهارشنبه شب، نتیجه رایزنی های آمریکا با متحدانش موجب شد که پرونده ایران برای اخراج از این کمیسیون به مرحله رای گیری برسد. درحالی […]
جمله-گروه جامعه: بالاخره فشارهای ایالات متحده آمریکا نتیجه داد و کمیسیون مقام زن در اتفاقی بی سابقه و با اجماعی بالا رای به اخراج جمهوری اسلامی ایران از این کمیسیون داد.
چهارشنبه شب، نتیجه رایزنی های آمریکا با متحدانش موجب شد که پرونده ایران برای اخراج از این کمیسیون به مرحله
رای گیری برسد.
درحالی که بر اساس قانون باید ۲۴ ساعت قبل این پیشنهاد به صورت مکتوب به اعضا ارائه می شد اما به صوت ناگهانی جلسه تشکیل گردید و این مسئله که مورد اعتراض روسیه بود نیز به رای گذاشته شد، اما در آن رای گیری نیز ایران شکست خورد و اعضای کمیسیون اعلام کردند که از این شرط قانونی می گذرند.
ماجرا از کجا آغاز شد؟
بحث پایان دادن به عضویت ایران در کمیسیون مقام زن را نخستین بار بصورت رسمی، کامالا هریس معاون رییس جمهوری آمریکا بیان کرد که پیش از آن، با “نازنین بنیادی” یکی از مخالفان جمهوری اسلامی ایران و حامی افزایش تحریم ها علیه ملت ایران و چهره بزک شده به اصطلاح فعال حقوق بشری مطرح کرد.
کامالا هریس معاون بایدن، دوم نوامبر
۲۰۲۲ /۱۱ آبان ماه ۱۴۰۱ همزمان با نشست غیررسمی (آریا فرمولا) و ضد ایرانی سازمان ملل درباره حوادث اخیر ایران، در بیانیه ای قصد واشنگتن را برای همکاری با شرکا به منظور حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد اعلام کرد.
پیش از آن، روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز با انتشار نامه ای سرگشاده از سوی برخی زنان شناخته شده در آمریکا همچون هیلاری کلینتون وزیر خارجه پیشین آمریکا و میشل اوباما همسر باراک اوباما رییس‌جمهور پیشین این کشور، خواستار اخراج فوری جمهوری اسلامی ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل شده بودند.
غرب به رهبری آمریکا سوم آذرماه در ژنو سوییس، قطعنامه ای را در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد به بهانه ناآرامی های ایران، با عنوان آنچه “وضعیت حقوق بشر در ایران” خوانده شده است، به تصویب رساند.
این قطعنامه با ۲۵ رای موافق، ۶ رای مخالف و ۱۵ رای ممتنع به تصویب رسید.
چین، پاکستان، اریتره، ونزوئلا، کوبا و ارمنستان ۶ کشوری بودند که به این قطعنامه رای
منفی دادند.
کشورهای بولیوی، برزیل، کامرون، ساحل عاج، هند، اندونزی، قزاقستان، مالاوی، مالزی، موریتانی، نامبیا، قطر، سنگال، سودان، امارات و ازبکستان به قطعنامه رای ممتنع داده‌اند.
وزرای خارجه ۹ کشور آمریکا، انگلیس، استرالیا، کانادا، شیلی، ایسلند، نیوزلند، جمهوری کره و سوئد نیز ۱۷ آذر ماه در بیانیه ای مشترک در تداوم دخالت در امور داخلی ایران، تهران را به نقض حقوق زنان متهم کردند.
در بیانیه مداخله جویانه این ٩ کشور ادعا شده است که وزرای خارجه این کشورها خواهان “همکاری بین‌المللی برای مقابله با آزار و اذیت جنسیتی در فضای مجازی” و توجه به خشونت گسترده علیه زنان و دختران ایرانی در پی مرگ ناگوار مهسا امینی هستند.
ضعف ایران در اقناع اعضای کمیسیون
قطعنامه حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل در حالی با ۲۹ رأی موافق، ۸ رأی مخالف و ۱۶ رأی ممتنع به تصویب رسید که اسامی موافقان و مخالفان این طرح بسیار جالب است.
از میان تمامی اعضای این کمیسیون تنها ۸ کشور بولیوی، چین، قزاقستان، نیکاراگوئه، نیجریه، عمان، روسیه و زیمبابوه به حذف ایران از کمیسیون مقام زن رای منفی دادند.
کشورهایی که در میان آنها تنها چین و روسیه در طراز جهانی هستند و ۶ کشور دیگر عملا نقشی موثر در شرایط اجتماعی جهان ندارند و به مراتب از ایران، کشورهای
بی اهمیت تری هستند.
در مقابل کشورهای آرژانتین، اتریش، بلژیک، بنین، بلغارستان، کانادا، شیلی، کلمبیا، کرواسی، جمهوری چک، دانمارک، فنلاند، فرانسه، یونان، گواتمالا، اسرائیل، ایتالیا، ژاپن، لتونی، لیبریا، لیبی، مونته‌نگرو، نیوزیلند، پاناما، پرو، پرتغال، کره جنوبی، بریتانیا و آمریکا به این قطعنامه رای مثبت دادند.
این یعنی اجماعی از همه قاره ها به خصوص قاره اروپا برای این اقدام بی سابقه صورت گرفت که درست برخلاف تصویری است که جمهوری اسلامی سعی دارد از نقش آمریکا در سازمان ملل و کشورهای مختلف جهان
ترسیم کند.
اگر آمریکا در حال فروپاشی است و حتی قدرت مدیریت کشور خودش را هم ندارد، چگونه توانسته برای چنین موضوع بی سابقه ای نظر مساعد برخی از مهمترین کشورهای جهان را جلب کند.
از همه عجیب تر قرار گرفتن نام ممالکی همچون هندوستان، بنگلادش ، اندونزی و تونس در جمع کشورهایی است که رای ممتنع داده و از این حمایت نکرده اند.
هند و اندونزی از دوستان و شرکای تجاری و فرهنگی ایران هستند و هرگز با کشورمان دچار چالشی جدی نشده اند و انتظار می رفت از ایران برای ماندن در این کمیسیون حمایت کنند اما معلوم است که رایزنی های مقامات ایرانی در سازمان ملل آنقدر موثر نبوده که حتی کشوری مثل هند را با خود همراه کند.
اما ایرانی ها نیز این اقدام را بی پاسخ نگذاشتند، هرچند پاسخ آنها مثل همیشه شعاری بود و گره ای از مشکلات ایران باز نمی کرد.
سفیر دائمی ایران چه گفت؟
سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل،”درخواست غیرقانونی” آمریکا برای پایان دادن به عضویت ایران در کمیسیون مقام زن را بر اساس ادعاهای بی‌اساس و استدلال‌های ساختگی با استفاده از روایت‌های جعلی و متصاد و متضاد با روح و متن منشور سازمان ملل دانست.
امیرسعید ایروانی سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد روز چهارشنبه به وقت محلی و پیش از تصویب اخارج ایران در نشست “بررسی پیش نویس قطعنامه E/2023/L.4” با عنوان «پایان دادن به عضویت جمهوری اسلامی ایران در کمیسیون مقام زن برای باقی دوره ۲۰۲۲-۲۰۲۶ عضویت آن» در شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل (اکوسوک) افزود: درخواست ایالات متحده کاملاً غیرقانونی است زیرا اعضای اکوسوک کاملاً آگاه هستند که هیچ سابقه ای در رویه کار این شورا برای خاتمه دادن به مشارکت یک عضو منتخب در کمیسیون کارکردی آن وجود ندارد و همچنین آیین کار مربوطه از این اقدام پشتیبانی نمی کند.
دیپلمات ارشد جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل تصریح کرد: با این وجود، یکی از اعضا –یک عضو قلدرکه به دلیل نافرمانی ازمنشور سازمان ملل متحد و قوانین بین‌الملل بدنام است–قصد دارد درخواست غیرقانونی خود مبنی بر پایان دادن به عضویت یک عضو منتخب از کمیسیون را تنها بر اساس ادعاهای بی‌اساس و استدلال‌های ساختگی و با استفاده از روایت‌های جعلی و ساختگی دنبال نماید که به نوبه خود نه تنها منجر به ایجاد سابقه ای خطرناک در کار اکوسوک می شود بلکه حاکمیت قانون را در سیستم سازمان ملل تضعیف می‌کند.
ایروانی اظهار داشت: این درخواست صرفاً نمونه بارز دیگری از ریاکاری ایالات
متحده است.
ایالات متحده برای دستیابی به هدف سیاسی نامشروع خود، سوء استفاده و منحرف کردن مفاهیم ارزشمندی مانند حقوق بشر را به یک رویه استاندارد تبدیل کرده و با استفاده از پلتفرم ها و منابع سازمان ملل به نوعی به آن دست یافته است.
این اظهارات اما مانع رای بالای اجماعی برای اخراج ایران از این کمیسیون مهم نشد. کمیسیونی که دست کشورمان را برای اعمال نفوذ در حوزه زنان در امور بین المللی می بندد و ایران را از کمک های سازمان ملل در این حوزه محروم می کند.
از سوی دیگر حضور ایران در کمیسیون های مختلف شخصیتی حقیقی و حقوقی کشورمان در سطح جهانی را افزایش می دهد که با این اخراج بی شک به وجهه بین المللی جمهوری اسلامی آسیب خواهد خورد و در افکار عمومی جهان اینگونه نقش خواهد بست که ایران کشوری ضد زن است.
این اخرارج مانع از بروز چهره ای شفاف از جمهوری اسلامی خواهد شد و دستاوردهای فراوان زنان بعد از انقلاب را تحت الشعاع قرار خواهد داد.
کمیسیون مقام زن چیست؟
کمیسیون مقام زن، نهادی زیرمجموعه اکوسوک است که از سال ۱۹۴۶ تلاش می‌کند در حوزه چالش‌ها و مشکلات زنان، راهگشا باشد و جمهوری اسلامی ایران از طریق انتخاباتی شفاف و دموکراتیک و با حمایت گروه آسیا و اقیانوسیه و با رای اکثریت اعضای اکوسوک به عضویت آن درآمده است.
شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل (Economic and Social Council) موسوم به اکوسوک(ECOSOC) یکی از شش رکن اصلی سازمان ملل بوده و مسئولیت رسیدگی به امور اجتماعی، اقتصادی و امور مرتبط با کارگزاری های تخصصی سازمان ملل را برعهده دارد.
اکوسوک در حال حاضر دارای ۵۴ عضو است و آخرین بار جمهوری اسلامی ایران از ابتدای سال ۲۰۱۹ میلادی به مدت سه سال به عضویت آن انتخاب شده بود که دوره اش سال گذشته به پایان رسید. کمیسیون مقام زن سازمان ملل، گرچه در برهه‌هایی مانند بسیاری دیگر از سازمان های بین‌المللی متاثر از تصمیمات و اقدامات سیاسی کشورهای اروپایی است اما نشست سالانه و ۱۰ روزه آن برای حل و فصل بسیاری از مشکلات زنان در حوزه عدالت جنسیتی، استانداردهای جهانی برای پیشرفت زنان و نابرابری‌های موجود در این حوزه تلاش می‌کند. کمیسیون مقام زن سازمان ملل نیز ۴۵ عضو دارد و جمهوری اسلامی ایران براساس رای اکثریت اعضای اکوسوک یعنی ۴۳ رای از ۵۴ رای اعضای این نهاد، از ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۶ به عضویت این کمیسیون درآمده است.
ازجمله کسانی که انتظار می رفت به این اخراج واکنش نشان دهد خزعلی معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری بود.
خزعلی در حساب توییتر خود نوشت: «ادعای حمایت از حقوق زنان ایرانی آنجا مضحک می‌شود که آمریکا یعنی پیشنهاد دهنده قطعنامه، خود بیشترین سهم از آمار جهانی زنان زندانی را داراست .»
وی همچنین با مخاطب قرار دادن صفحه رسمی کمیسیون مقام زن افزود : «کشورهای غربی به ویژه آمریکا به عنوان بزرگترین ناقض حقوق زنان، صلاحیت تصمیم‌گیری برای حذف ایران از @UN_CSW را ندارند.»
این یعنی همان حرف های تکراری که مصرف داخلی دارند اما گره ای از مشکلات ما در حوزه بین الملل باز نمی کنند.
