علی اصغر زرگر کارشناس اقتصاد سیاسی در گفت‌وگویی، درباره هدررفت درآمدهای نفتی در زمان احمدی نژاد اظهار داشت: «در آن زمان قیمت نفت تا ۱۰۵ دلار هم صعود کرد که درآمدهای فروش نفت را به ۱۰۰ تا ۱۰۵ میلیارد دلار هم رساند اما با نگاهی به آمار بانک مرکزی می‌بینیم که به همین میزان هم […]
علی اصغر زرگر کارشناس اقتصاد سیاسی در گفت‌وگویی، درباره هدررفت درآمدهای نفتی در زمان احمدی نژاد اظهار داشت: «در آن زمان قیمت نفت تا ۱۰۵ دلار هم صعود کرد که درآمدهای فروش نفت را به ۱۰۰ تا ۱۰۵ میلیارد دلار هم رساند اما با نگاهی به آمار بانک مرکزی می‌بینیم که به همین میزان هم از خودرو گرفته تا گل سر از چین و شلوار جین از ترکیه وارد و خزانه را خالی نگه داشتیم».
وی افزود: «در آن زمان از درآمدهای عظیم نفتی ریالی به حساب ذخیره واریز نکردیم و این در حالی است که اگر حساب و کتاب در کار بود و از این میزان درآمد ارزی فقط حداقل ۲۰ میلیارد دلار ذخیره می‌کردیم امروز مشکلات کشور تا به اینجا نمی‌رسید».
این کارشناس اقتصاد سیاسی تصریح کرد: «در آن دوره با توجه به پایین نگه داشتن نرخ دلار صادرات سودی نداشت و ما با ارز ارزان یک کشور واردکننده بودیم و ارزی هم که فروخته می‌شد صرف پرداخت حقوق پرسنل و یا اجرای برخی پروژه‌ها به صورت نیمه کاره می‌شد. به دیگر سخن تمامی ۳۸۰ تا ۴۰۰ میلیارد دلار درآمد صرفا برای واردات استفاده شد. البته برخی شایعات هم هست که ۲۲ میلیارد دلار ارز به ترکیه و دبی رفته برای اینکه قیمت دلار پایین بماند و یا ۱۸ میلیارد دلار به همراه شمش قاچاق شد که بعدها دولت ترکیه آنها را به عنوان کادو تصاحب کرد». وی تاکید کرد: «زمانی که حساب و کتاب شفاف نباشد نمی‌توان شفاف پاسخ داد که چرا این ۴۰۰ میلیارد دلار درآمد ارزی ایران به حساب ذخیره ارزی نرفت؟ می‌گویند شیر نفت داریم و باز هم نفت می‌فروشیم. پاسخ‌ها واضح نیست. باید گفته می‌شد تا سنت آخر این میزان نفت فروخته شده در کجا هزینه شده و چرا به خزانه نرفته است ».
زرگر گفت: «پول نفت انفال و امانت ملت در دست دولت است، اگر سیستم مالی شفاف بود باید تا ریال آخر به حساب خزانه واریز و دولت هم در قبال آن پاسخگو بود که با آن چه می‌کند. با توجه به غیرشفاف بودن سیستم مالی، مالیات دهنده هم راغب به اعطای مالیات نیست چون نمی‌داند پولی که می‌پردازد کجا هزینه می‌شود. در کشورهای دیگر مالیات دادنی است نه گرفتنی و مردم برای حفظ رفاه و آرامش در جامعه، خود را موظف به پرداخت آن می‌دانند اما در ایران همه چیز مبهم است و فرار مالیاتی به شدت مرسوم است زیرا مالیات دهنده از سرانجام پولی که می‌پردازد خبر ندارد»./ایلنا
