لوکوموتیو خودران حمل سنگ آهن بخشی از پروژه‌ای است که پس از تکمیل شدن، تبدیل به نخستین ربات خودران با قابلیت پیمایش مسیرهای طولانی در شبکه راه آهن سنگین خواهد بود. شرکت استخراج معدن و سنگ آهن “ریو تینتو” هفته گذشته اعلام کرد که به پیشرفت بزرگی در حمل سنگ آهن توسط یک قطار […]

 

لوکوموتیو خودران حمل سنگ آهن بخشی از پروژه‌ای است که پس از تکمیل شدن، تبدیل به نخستین ربات خودران با قابلیت پیمایش مسیرهای طولانی در شبکه راه آهن سنگین خواهد بود.

شرکت استخراج معدن و سنگ آهن “ریو تینتو” هفته گذشته اعلام کرد که به پیشرفت بزرگی در حمل سنگ آهن توسط یک قطار کاملا خودران که در حال حاضر “بزرگترین ربات جهان” است، دست یافته است.

ساخت این ربات در تاریخ ۱۰ ژوئیه در “پیلبارا” واقع در غرب استرالیا شروع شد که بخشی از برنامه حمل و نقل خودکار(AutoHaul) شرکت “ریو تینتو” است.

اولین سیستم تحویل ایمن سنگ آهن توسط یک قطار خودران، یک نقطه عطف برای حمل و نقل خودکار است.

یکی از مدیران شرکت “ریو تینتو” می‌گوید: این برنامه شامل نخستین و کامل‌ترین شبکه راه آهن، حمل و نقل سنگین در جهان است که از بزرگترین و طولانی‌ترین ربات جهان بهره می‌برد.

قطار مخصوص ابداعی این شرکت قابلیت حمل حدود ۲۸ هزار تن سنگ آهن را در مسیر بیش از ۲۸۰ کیلومتری از محل حفاری معدن تا سایت شرکت دارد.

تمامی سفر این قطار توسط اپراتورهای واقع در مرکز عملیات شرکت، از راه دور در فاصله بیش از ۱۵۰۰ کیلومتری از قطار، تحت نظارت قرار می‌گیرد.

برآورد شده است که “ریو تینتو” ۹۴۰ میلیون دلار برای توسعه این قطار خودران صرف کرده است.

طبق گفته “لیدو کاستا”، مهندس اصلی پروژه AutoHaul، این قطار مخصوص به گونه‌ای طراحی شده است که تمام تصمیمات را به صورت خودکار بگیرد و به انجام برساند.

وی افزود: یک سیستم کنترل در مرکز عملیات وجود دارد که مسیر را تنظیم می‌کند، اما هنگامی که قطار شروع به حرکت می‌کند و رایانه‌های آن در حال اجرا هستند، رایانه‌های مرکز عملیات از مدار خارج می‌شوند و سیستم قطار به شکل مستقل تصمیم می‌گیرد.

 

نخستین شبکه خودران حمل بار سنگین در جهان

تیم AutoHaul فناوری پیشرفته خود را از طریق هزاران ساعت از آزمایشات توسعه داده است و انتظار دارد که این پروژه در اواخر امسال به طور کامل عملیاتی شود. اگر موفقیت‌آمیز باشد، این پروژه اولین و کامل‌ترین شبکه حمل و نقل ریلی خودران خواهد بود.

“کاستا” معتقد است این تغییر از قطارهای رایج به قطارهای کاملا خودران، بهره‌وری و ایمنی را افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، سیستم‌های بدون راننده، نیاز به توقف‌های متعدد برای تغییر راننده را حذف می‌کنند.