عضو هیئت علمی پژوهشکده باستان شناسی هدف مطالعات این فصل را شناخت آثار و لایه های فرهنگی این دهکده پیش از تاریخی شیراز در دوره های مختلف از هزاره های ششم تا چهارم پیش از میلاد اعلام کرد. علیرضا سرداری افزود: این تپه که در سال های گذشته، بسیار مورد تخریب قرار گرفته و نیمی […]
عضو هیئت علمی پژوهشکده باستان شناسی هدف مطالعات این فصل را شناخت آثار و لایه های فرهنگی این دهکده پیش از تاریخی شیراز در دوره های مختلف از هزاره های ششم تا چهارم پیش از میلاد اعلام کرد.
علیرضا سرداری افزود: این تپه که در سال های گذشته، بسیار مورد تخریب قرار گرفته و نیمی از آن در فرایند ساخت وسازهای شهری نابود شده، در سال ۱۳۹۵ در فهرست آثار ملی ثبت و در سال ۱۳۹۶ تعیین عرصه و حریم شد. این باستان شناس تصریح کرد: کاوش های لایه نگاری فصول پیشین در این محوطه، آثاری از دوره های فرهنگی «شمس آباد» مربوط به اواخر هزاره ششم از میلاد و «باکون» متعلق به هزاره پنجم پیش از میلاد را آشکار ساخته و در این فصل تلاش خواهد شد ساختارهای سکونتی، شواهد معماری و آثار فرهنگی در مقیاسی گسترده تر شناسایی و کاوش شود.
سکونتگاهی هفت هزار ساله
به گفته او، تپه پوستچی به عنوان سکونتگاهی هفت هزار ساله در دوران پیش از تاریخ، دهکده و روستایی بزرگ محسوب می شود که وجود فعالیت-های تولیدی، صنعتی، آیینی، تجاری، مدیریت اداری در آن به اثبات رسیده است.
سرداری اظهار داشت: فعالیت ها اگر با توسعه کاوش ها در این محوطه همراه باشد، جنبه های کامل تری و سیر تحول و توسعه آن تا دوران جدیدتر را روشن خواهد ساخت.
این باستان شناس افزود: دو فصل پژوهش های باستان شناسی در این محوطه، نشان می دهد که کاوش و بررسی محوطه های تاریخی استان فارس در دشت ها و دره های مختلف، هرکدام در چارچوب زیست بوم و بستر جغرافیایی- فرهنگی خود واجد ارزش بوده و می تواند درک ما را از فرایند شکل گیری چنین محوطه هایی روشن سازد.
به گفته او، دشت شیراز نیز ازجمله پهنه های زیستی فارس در جنوب غرب دره رود کر است که از دوران پارینه سنگی مسکونی بوده است.
وی تصریح کرد: باوجوداین، هنوز اطلاعات دقیقی از فرایند نوسنگی شدن و حتی روستاهای دوران نوسنگی این دشت نداریم.
مسکونی بودن شیراز از دوران نوسنگی
سرداری افزود: کاوش های تپه پوستچی نشان می دهد که دشت شیراز از دوران نوسنگی (مرحله شمس آباد یا باکون ب۱) مسکونی بوده و ممکن است منجر به این امر شود که بقایایی از دوران جدیدتر (بعد از باکون میانی در هزاره های چهارم، سوم قبل از میلاد و دوران تاریخی) نیز به دست آید.
تولید حرفه ای ابزارهای سنگی
عضو هیئت علمی گروه باستانشناسی دانشگاه هنر شیراز و دیگر سرپرست هیأت باستان شناسی نیز گفت: از لحاظ تاریخی در حقیقت این محوطه یکی از سرنخ های مهم برای بازسازی توالی تاریخی و گاهنگاری چندین هزار ساله فرهنگ های ساکن دشت و شهر شیراز خواهد بود. به گفته حسنعلی عرب، کاوش های گسترده در این محوطه نشان خواهد داد که این دهکده با چه روستاها و شهرهای دیگر در دشت شیراز و دشت های اطراف مانند مرودشت، پاسارگاد، ممسنی، سرحد و دیگر دره های فارس ارتباط داشته است.
به گفته این باستان شناس، مهره ها و اشیای تراشیده شده از سنگ های عقیق، فیروزه، لاجورد و سنگ شجر نیز شاهدی بر ارتباطات گسترده منطقه ای تا مناطق دوردست شرق و شمال شرق ایران بوده اند.
