جمله: کامبوج یکی از مقصدهای گردشگرانی است که به دیدن فضاها و فرهنگ های عجیب و جالب علاقه مندند. این کشور که مانند کشورهای اروپایی و آمریکایی در نگاه اول جذاب و فریبنده به نظر نمی رسد؛ اما ویژگی ها و جاذبه هایی دارد که در هیچ کشور دیگری نمی توانید شبیه آن را پیدا […]
جمله: کامبوج یکی از مقصدهای گردشگرانی است که به دیدن فضاها و فرهنگ های عجیب و جالب علاقه مندند. این کشور که مانند کشورهای اروپایی و آمریکایی در نگاه اول جذاب و فریبنده به نظر نمی رسد؛ اما ویژگی ها و جاذبه هایی دارد که در هیچ کشور دیگری نمی توانید شبیه آن را پیدا کنید. از نظر جغرافیایی کامبوج بخشی از شبه جزیره هندوچین به شمار می آید و با تایلند، لائوس، و ویتنام هم مرز است. کامبوج پس از ۱۰۰ سال استعمار فرانسویان در سال ۱۹۵۳ به استقلال رسید. نظام سیاسی کامبوج پادشاهی مشروطه است و ریاست کنونی دولت آن را هون سن برعهده دارد که با بیش از ۲۵ سال حکومت، طولانی ترین حکومت را در جنوب شرق آسیا داشته است.
تاریخ غنی، غذاهای خوشمزه، خط ساحلی زیبا و شب زنده داری پر جنب و جوش از ویژگی های کامبوج است. با وجود اینکه این کشور همچنان در مسیر توسعه قرار دارد و توسعه یافته محسوب نمی شود، جاذبه هایی دارد که آن را از دیگر کشورهای توریستی جهان متمایز می کند. این کشور با آغاز دهه ۹۰ و پس از یک دهه بازسازی آسیب های ناشی از جنگ ویتنام، برنامه‌هایی را برای توسعه صنعت گردشگری در پیش گرفت و توانست از ۱۱۸هزار و ۱۸۳ گردشگر ورودی در سال ۱۹۹۳ به تعداد ۵ میلیون و ۶۰۲ هزار و ۱۵۷ بازدید کننده بین‌المللی در سال ۲۰۱۷ برسد و با پرکردن ۳/۷۱ درصد از هتل هایش به درآمد ۳ میلیارد و ۶۳۸ میلیون دلار در این بخش دست یابد و گردشگران ورودی به حدود یک سوم کل جمعیت آن رسید.
این کشور آثار طبیعی و تاریخی بیشماری دارد که امروزه به عنوان مقصدهای گردشگری مهمی در جهان شناخته می شوند که در ادامه با تعدادی از آنها آشنا می شوید.
معبد بزرگ انگکور وات
«نگکور» در زبان خِمر به معنی پایتخت و «وات» به‌معنی معبد است. این معبد که از نظر زیبایی و اهمیت در رده اهرام در مصر و تاج محل در هند قرار دارد قدیمی‌ترین مجموعه مذهبی در کامبوج است که در زمینی به مساحت ۶/۱۶۲ هکتار گسترده شده است. برای درک بهتر بزرگی این معبد می‌توان گفت که کلیسای جامع سن‌پطرس در واتیکان حدود ۱۰ هکتار و کل شهر/کشور واتیکان در رم به‌عنوان بزرگترین پایگاه کاتولیک‌های جهان ۴۴ هکتار است. سال ۱۹۹۲ پایتخت باستانی انگکور و معبد بزرگش وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شد. این معبد متشکل از مجموعه‌ای شامل ۷۲ بنای تاریخی بزرگ است و به‌عنوان بزرگترین عبادتگاه دنیا در کتاب برترین‌های جهان، گینس، ثبت شده است. سالانه حدود یک‌میلیون گردشگر از این معبد بازدید می‌کنند.
معبد بایون
بایون معبد دیگری غنی از تزیینات سبک دوره امپراتوری خِمر در آنگکور است که اواخر قرن ۱۲ و اوایل قرن ۱۳ ساخته شده است. مهمترین خصیصه متمایز بایون داشتن مجموعه‌ای از چهره‌های سنگی خندان و آرام است که روی بسیاری از برج‌های آن که تا تراس بالایی پیش می‌روند، نقش بسته‌اند. این معبد دو مجموعه نقش‌برجسته است که ترکیبی از صحنه‌های اسطوره‌ای تاریخی و این‌جهانی را به‌تصویر می‌کشند.
سامبور پری کوک
محوطه‌ای باستان‌شناختی است که در ۲۰۶ کیلومتری شمال پنوم‌پن پایتخت کشور کامبوج و بزرگترین شهر این کشور قرار دارد. قدمت این مجموعه معابد به سلطنت چِنلا (اواخر سده ۶ تا سده ۹ میلادی) باز می‌گردد. این محوطه از سال ۲۰۱۷ وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شده است. این مجموعه به سه خوشه تقسیم‌بندی می‌شود که با علامت‌های «گروه C» برای بخش مرکزی، «گروه N» برای بخش شمالی و «گروه S» برای بخش جنوبی مشخص می‌شوند. این محوطه درمجموع حدود ۴۰۵ هکتار است و در آن حدود ۱۵۰ معبد هندو وجود دارد.
قصر سلطنتی پنوم‌پن
این مجموعه از ساختمان‌های سلطنتی، سکونت‌گاه شاه کامبوج در قرن نوزدهم بود. این کاخ در سال ۱۸۶۶ ساخته شد و بنابراین، نسبت به آثار تاریخی خِمر و کامبوج بنای تاریخی نسبتا جوانی است. از سال ۸۰۲ تا اوایل قرن ۱۵ میلادی مرکز قدرت خمر نزدیک شمال آنکگور بود. پس‌از اینکه در قرن ۱۵ میلادی سیام‌ها آنگکور را نابود کردند دربار خمر از این شهر نقل‌مکان کرد و در سال ۱۴۴۶ در پنوم‌پن سکنی گزید. اما چند دهه بعد از این شهر به باسان رفتند و پنوم‌پن تا قرن نوزدهم به پایتخت کامبوج بازنگشت.
