ستاره اسکندری با انتقاد از بی‌توجهی تلویزیون به تبلیغ تئاتر که سبب جایگزین شدن شبکه‌های ماهواره‌ای شده است، گفت: من زاییده زمانی هستم که پخش آگهی بازرگانی در تلویزیون بخاطر اشاعه روحیه عدم مصرف‌گرایی ممنوع بود ولی الان تلویزیونی را می‌بینم که مدام آگهی مصرف پخش می‌کند و نمی‌دانم آن آرمان‌ها و اندیشه‌ها کجا رفته […]
ستاره اسکندری با انتقاد از بی‌توجهی تلویزیون به تبلیغ تئاتر که سبب جایگزین شدن شبکه‌های ماهواره‌ای شده است، گفت: من زاییده زمانی هستم که پخش آگهی بازرگانی در تلویزیون بخاطر اشاعه روحیه عدم مصرف‌گرایی ممنوع بود ولی الان تلویزیونی را می‌بینم که مدام آگهی مصرف پخش می‌کند و نمی‌دانم آن آرمان‌ها و اندیشه‌ها کجا رفته است. این بازیگر که تهیه‌کننده تازه‌ترین نمایش علی رفیعی با نام «خانه برناردا آلبا» است در گفت‌وگویی با ایسنا درباره جای خالی تبلیغات تئاتر در تلویزیون که در این خلأ، شبکه‌های ماهواره‌ای یکه‌تاز پخش تیزر تئاترهای ایرانی شده‌اند، بیان کرد: در این‌باره شاید مهمترین نکته این باشد که سیاستگذاران مشخص کنند اصلاً می‌خواهیم تئاتر داشته باشیم یا خیر، چون من، ستاره اسکندری زمانی جذب تئاتر شدم که در تلویزیون، آن هم وقتی فقط دو شبکه وجود داشت تله‌تئاتر پخش می‌شد.
او ادامه داد: من تمام کودک یهایم را
با تل هتئاتر گذراندم، با کارهایی از حسین
پناهی و داریوش مودبیان و بسیاری دیگر
از هنرمندانی که در آن زمان تل هتئاتر کار
م یکردند. در واقع نسل من، نسلی است
که بیشتر تل هتئاتر دیده، با این کارکرد
که تصاویر دوربین ما را با چیزی به اسم
تئاتر آشنا کرد و این در قالب نمایش
و داستان با مخاطب ارتباط برقرار کرد
و آد مها را جذب عنصری به اسم تئاتر
می کرد.
اسکندری با تاکید براینکه «با اختصاص
پیدا کردن صرفا یک یا دو برنامه تخصصی
خشکِ تئاتری نم یشود مخاطب را جذب
تئاتر کرد »، ادامه داد: فکر م یکنم یکی از
مسائل ضرب هزننده به اینکه مخاطب، تئاتر را
دور از خود دید، حذف تل هتئاتر از تلویزیون
است. دلیل دوم هم این است که تلویزیون
به عنوان یک رسانه ملی که کارکرد فرا
شهری و فرااستانی دارد و صمیم یترین
رسان ه برای مردم است مّبلغ تئاتر نبوده
است.
وی با بیان اشاره به اینکه خودش
هم معترض پخش تیزرهای تبلیغاتی
نمایش «خانه برناردا آلبا » از شبک ههای
ماهوار های مانند «جم » است، گفت: من
از مخالفان این مسئله هستم که کاری در
شبک ههای ماهوار های تبلیغ شود چون در
ایران زندگی م یکنم و ترجیح م یدهم
اَمین من رسان ههایی باشند که به همین
جا تعلق دارند. سا لهاست که تمام
بحث و جد لهایم به عنوان یک بازیگر
با تلویزیون همین است که اگر من به
عنوان یک بازیگر انتقادهایی را وارد م یکنم
برای سازندگی است نه تخریب. در حال
حاضر شرایط به گون های است که در
جزیر ههای جداگانه زندگی م یکنیم و
تلویزیون، تئاتر را حتی اندازه سینما درون
خود نپذیرفته است، بماند که سینما را هم
ممکن است گزینشی تبلیغ کند ولی به
هر حال مُبلغ سینما بوده است؛ در حالی
که نسبت به تبلیغات تئاتر به شدت کم
گذاشتند و کم لطفی کرد هاند.
بازیگر نمای شهای «شب هزار و یکم »
بیضایی و «رومئو و ژولیت » علی رفیعی
اضافه کرد: حذف تبلیغات تئاتر یعنی
تیشه زدن به ریشه این پل ارتباطی بین
مخاطب عام و تئاتر. در این بین تئاترهای
تجاری ممکن است با دستاویزهای
مختلف از جمله آوردن چهر هها مخاطب
خود را پیدا کنند اما برای کسانی از
جنس دکتر رفیعی که دغدغ هشان ذات
خود تئاتر است شرایط به گون های چیده
م یشود که با شکست اندیشه در مقابل
بازار مواجه م یشویم، البته خدا را شکر
م یکنم که سالن اجرای دکتر رفیعی
)تالار وحدت( در همین چند روز ابتدایی
نمایش پر از مخاطب بوده ولی آنچه
گفتم راجع به افراد ب ینام و نشانی که
به ذات تئاتر بیشتر م یاندیشند تا بازار
آن، صدق خواهد کرد چون ای نها به
حمایت دست هجمعی احتیاج دارند و یکی
از مهمترین حامیا نشان هم باید تلویزیون
باشد.
ستاره اسکندری با اشاره به اینکه
«برای آ نهایی که در تئاتر به چیزهای
دیگری فکر م یکنند اصولاً عناصر تبلیغاتی
کم نیست و همه چیز در اختیارشان است »
گفت: برای تلویزیون ایران خیلی بد است
که شبک ههای ماهوار های برای هویت دادن
به خودشان و پیدا کردن جایگاه، از آن
چیزی که در این مملکت اتفاق م یافتد
استفاده می کنند در حالی که درست، آن
است که تلویزیون خودمان این کار را بکند.
وی با اشاره به جایگاه علی رفیعی
در تئاتر ایران افزود: باید یک بار این
نیاز را به عنوان سیاس تگذار بازتعریف
کنیم که آیا این دغدغه را داریم اندیشه
و تفکر در زندگی مردم جامعه جایی داشته
باشد یا خیر؟ چون همه چیز دست به
دست هم م یدهد تا تو از اندیشه خالی
شوی و فقط به مصرف پناه ببری. من با
قاطعیت م یگویم زاییده زمانی هستم که
پخش آگهی بازرگانی در تلویزیون بخاطر
اشاعه روحیه عدم مصرف گرایی ممنوع
بود و امروزِ روز، من تلویزیونی را م یبینم
که بالا و پایین هر تصویری، یک آگهی
مصرف پخش م یشود. پس کجا رفت
آن آرما نها و اندیش هها؟ ما در شهری
راه م یرویم که هر گوش هاش بیلبوردهای
مصرفی است از ساعت و عطر و جواهر و
روغن و پودر رختشویی گرفته تا حلوا
شکری. وظیفه شهرداری چیست؟ وظیفه
تلویزیون چیست؟ در این اوضاع ما دیگر
نم یتوانیم به مردم بگوییم علم بهتر
از ثروت است چون در حال جا انداختن
فرهنگ دیگری هستیم.
تهی هکننده نمایش «خانه برناردا آلبا »
به کارگردانی علی رفیعی درباره وضعیت
تبلیغات این نمایش گفت: سرمای هگذار
کار «ایران نمایش » است و چند بیلبوردی
را که در اختیار داشته به تبلیغ نمایش
اختصاص داده و این اولین باری است که
نمای شهای آقای دکتر رفیعی روی بیلبورد
رفته است. با این حال من تمام هم و
غم خود را روی این ماجرا گذاشتم و سراغ
هر مسئولی رفت هام تا آ نها را متوجه این
موضوع کنم که اتفاق خیلی بزرگی است
که دکتر علی رفیعی در هشتاد سالگی
نمایشی را روی صحنه برده است، تا به
آ نها یادآوری کنم ما مفاخری داریم که
باید در زمان حیا تشان به آ نها اجر
گذاشته شود و این وظیفه دول تها و
شهردار یهاست و وظیفه سیاس تگذاران
است که چنین مسائلی را به مردم یاداوری
کنند.
اسکندری با یاداوری اینکه جزو اولین
کسانی بوده که حدود ۶ سال قبل و
وقتی تهی هکنندگی در تئاتر چندان جا
نیفتاده بود، با نمایشی از افسانه ماهیان
تهی هکنندگی رسمی در تئاتر را شروع
کرده است، گفت: این اتفاق زمانی برای
من افتاد که در تلویزیون بسیار فعال
بودم و م یخواستم بخشی از درآمدم را
صرف تئاتر کنم چون تئاتر، خانه پدری
من است و از تئاتر بازیگر خوبی شدم و
به تلویزیون رفتم. الان هم پس از چند
تجربه با دانشجویان و نیز تئاتر باران،
به دعوت آقای دکتر رفیعی تهی هکننده
نمایش «خانه برناردا آلبا » شدم آن هم به
این دلیل که سا لها شاگرد ایشان بودم و
مدیونشان هستم. بعد هم اینکه احساسات
حرف های من، مرا به این سمت کشاند
چون احساس کردم ذات تئاتر در حال
تغییر است و کمیت جای کیفیت را گرفته
است به طوری که تمری نها کوتاه شده،
گرو هها در مدت سه هفته تئاتر جمع
م یکنند و در این شرایط فکر کردم باید
تمام همت خود را به کار گیرم تا نمایشی
که مثل گذشته تمرین م یشود روی
صحنه برود. بویژه آنکه در چنین کارهایی
صِرف آنچه روی صحنه م یرود مهم نیست
بلکه همه اتفاقات در پروسه تمرین رخ
م یدهد و امیدوارم از پسِ این نوع کارها
بشود از آنچه در تئاتر هست حراست کرد.
او افزود: در این راستا تئاتر یها هم
باید در رویکرد و نگرش خود بازنگری
کنند تا کیفیت جای خود را دوباره
پیدا کند. البته نم یگویم تئاتر تجاری
نباید باشد بلکه معتقدم نباید بگذاریم
اتفاقی که در سینما افتاده در تئاتر هم
تکرار شود. بخش عمد های از پایه و اساس
تئاتر هم این بوده که همیشه جلوتر از
جامعه است، در حالی که الان برعکس
شده و جامعه جلوتر از تئاتر است. این
اتفاق به زعم من خیلی دردناک است
چون رشد یافته زمانی هستم که تئاتر
در دولت اصلاحات، دوران طلایی خود را
گذراند و امری جلوتر از جامعه بود. من
هنوز جزء نسلی هستم که فکر م یکند
تئاتر شاخصه فرهنگی کشور است هرچند
شاید آن را یک امر وارداتی محسوب کنند
اما به هر حال به عنوان یک شاخصه
فرهنگی مطرح است.
این بازیگر در پایان خاطرنشان کرد : شأن
دکتر رفیعی را شاید در انداز های ببینم که
تبلیغ کارش در شبک های مثل «آرته » باشد
اما هرگز شبک ههای ماهوار های )فارسی
زبان( را در این حد نم یبینم که برای
تبلیغ این نمایش از آ نها استفاده کنیم
ضمن اینکه با توجه به سرمای هگذاری
که نمایش «خانه برناردا آلبا » دارد، گروه
اصلا نگران فروش بلیت نیست و اتفاقا
تاکید داریم برای دانشجویان تخفیف ویژه
درنظر گرفته شود. البته باید یاداوری کنم
که آقای رفیعی هم تئاتر را برای فروختن
اجرا نم یکند و متر و معیار موفقیت یک
نمایش را در مقدار فروش نم یداند که اگر
اینطور بود اصلا با سرمای هگذار وارد مذاکره
نم یشدیم. تمام هدف ما این بوده که
«خانه برناردا آلبا » مخاطب فرهنگی خود را
داشته باشد و امیدوارم همکاری مدیر ایران
نمایش )محمدحسین توتونچیان( با تئاتر و
با همین کیفیت ادامه پیدا کند./ایسنا
