۳۰ سال از فروپاشی دیوار شهر برلین می‌گذرد. به این مناسبت به مدت یک هفته در پایتخت آلمان جشن بزرگی گرفته خواهد شد. مسئولین این جشن گفتند که برلین به صحنه کنسرت خوانندگان سرشناس جهان تبدیل خواهد شد. کلاوس لدرر، سناتور امور فرهنگی برلین از حزب چپ‌های آلمان، گفته است که جشنی با عنوان «مسیر […]
۳۰ سال از فروپاشی دیوار شهر برلین می‌گذرد. به این مناسبت به مدت یک هفته در پایتخت آلمان جشن بزرگی گرفته خواهد شد. مسئولین این جشن گفتند که برلین به صحنه کنسرت خوانندگان سرشناس جهان تبدیل خواهد شد.
کلاوس لدرر، سناتور امور فرهنگی برلین از حزب چپ‌های آلمان، گفته است که جشنی با عنوان «مسیر انقلاب» در هفت نقطه از شهر برلین از چهارم تا دهم نوامبر ۲۰۱۹ برگزار خواهد شد. هفت میدان شهر برلین به عنوان نماد رویدادهای مهم و تاریخی این شهر در سال‌های ۱۹۸۹/۱۹۹۰ برگزیده شده‌اند.
میدان‌های منتخب برای سالگرد فروپاشی دیوار برلین از جمله میدان آلکساندر، دروازه براندنبورگ و کورفورستن‌دام هستند. در این اماکن قرار است از چهارم نوامبر به کمک تصویر، فیلم و صوت صحنه‌‌هایی تاریخی بازسازی شوند. بازسازی صحنه‌های تاریخی بازدیدکنندگان را به ۳۰ سال پیش خواهد برد و فروپاشی دیوار برلین را به نمایش خواهد گذاشت. نمایشگاه‌ها و برنامه‌های متنوعی جشنواره برلین را همراهی خواهند کرد.
در نهم نوامبر ۲۰۱۹، در سی‌امین سالگرد سقوط دیوار برلین، پایتخت آلمان به صحنه کنسرتی جهانی تبدیل خواهد شد که در آن هنرمندان و خوانندگان سرشناسی هنرنمایی خواهند کرد. موریتس فان دولمن، مسئول پروژه‌های فرهنگی برلین، می‌گوید ده‌ها آهنگساز بین‌المللی، ارکستر و گروه‌های مختلف موسیقی با مهمانانی از سراسر جهان به این شهر خواهند آمد.
فرو ریختن دیوار برلین یکی از مهمترین حوادث تاریخی آلمان و جهان در عصر معاصر به شمار می‌آید. از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ دیوار برلین نه تنها یک شهر، بلکه جهان را به دو بخش تقسیم کرده بود.امروزه تنها در چند نقطه از برلین بقایای دیوار قابل مشاهده است. اما آنچه شهر برلین برای سی‌امین سالگرد فروپاشی دیوار برلین در نظر گرفته زنده کردن یاد این حادثه تاریخی است. انتظار می‌رود ده‌ها هزار نفر در جشن برلین شرکت جویند.سال‌ها است که دیوار برلین تبدیل به نماد مبارزه میان دموکراسی جهان آزاد و استبداد کمونیستی شده است. ۳۰ سال قبل در نوامبر سال ۱۹۸۹، مردم در هر دو سوی غرب و شرق شهر برلین، با هدف از بین بردن مانع بزرگ آزادی این دیوار را از بین بردند.
این دیوار، جامعهای استبدادی را از یک جامعه آزاد جدا می‌کرد. رژیمی دیکتاتوری که توسط شوروی مستقر شده بود، شدیداً از تمایل مردم به خروج از زندان بزرگ کمونیسم می‌هراسید و تلاش می‌کرد آنها را با خشونت و وحشی‌گری نگه دارد. پرداختن به این واقعیات که چرا و چگونه دیوار برلین تأسیس شد و حقایق مربوط به مبارزات میان آزادی و استبداد در رویدادهای سیاسی قرن بیست و یکم خالی از لطف نیست.
نگه داشتن مردم پشت دیوار جور و ستم
روز دهم آگوست ۱۹۶۱، نیکیتا خروشچف، نخست وزیر اتحاد جماهیر شوروی، در جشن تولد یکی از مقامات ارشد موشکی شوروی، تصمیم خود در خصوص احداث دیوار برلین را اعلام کرد. برلین در انتهای جنگ جهانی دوم به چهار منطقه اشغالی توسط متفقین تقسیم شده بود. نیمه شرقی متعلق به شوروی بود و نیمه غربی به مناطق آمریکایی، بریتانیایی و فرانسه تقسیم شده بود که توسط منطقه مربوط به شوروی احاطه شده بود.
شوروی، آلمان شرقی را تاسیس کرد و در آن سو، آمریکا، بریتانیا و فرانسه، آلمان غربی را شکل دادند. با حاکم شدن کمونیست‌ها در آلمان شرقی شرایط اقتصادی و اجتماعی رو به وخامت گذاشت و نارضایتی مردم را در پی داشت. آغاز جنگ سرد شروع کشمکش بین شوروی و دولت‌های غربی بود و در نهایت مرز بین آلمان شرقی و آلمان غربی بسته شد. با این حال شهروندان برلین هنوز آزاد بودند تا بین قسمت‌های شرقی و غربی شهر تردد کنند. بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۱، بیش از ۴ میلیون نفر از آلمانی شرقی و برلین شرقی به سمت آلمان غربی مهاجرت کردند.
این امر موجب نارضایتی دولت آلمان شرقی و اتحاد جماهیر شوروی شد. این مهاجرت‌ها و از دست دادن نیروهای کار، آلمان شرقی را در معرض فروپاشی اقتصادی قرار داد.
روز ۱۲ آگوست، ۱۵۷۳ نفر از آلمان شرقی به آلمان غربی پناه بردند. آنها آخرین گروهی بودند که اجازه داشتند آزادانه عبور کنند. شوروی سیم خاردار را گسترش داد و در نهایت بعدازظهر ۱۳ آگوست ، مرز میان شرق و غرب برلین بسته شد.
از موفقیت تا شکست دیوار
دو روز بعد، روز ۱۵ آگوست، کار احداث دیوار برلین آغاز شد. دیواری که از آجر و بتن ساخته شد و تکمیل آن دو سال طول کشید. بر بالای دیوار سیم خاردار نصب شد و برج‌های مراقبت برای حفاظت و کنترل عبور و مرور ساخته شد.
طول دیوار ۲۸ مایل و ارتفاع آن ۹ فوت بود که با سیم خاردار پوشیده شده بود. نگهبانان مسلح در سمت آلمان شرقی مسلح به هر کسی که سعی داشت از دیوار عبور کند شلیک می‌کردند. همچنین یک ناحیه ۲۰۰ یاردی مین‌گذاری شده بود و توسط سگ‌های پلیس تحت نظارت قرار گرفته بود.
احداث دیوار چنان سریع انجام گرفت که بسیاری از خانواده‌ها که در مناطق مختلف شهر زندگی می‌کردند برای مدت ۲۸ سال از یکدیگر جدا شدند. گروهی از آنها آن‌قدر زنده نماندند که فروریختن دیوار برلین را شاهد باشند و امکان دیدار دوباره خانواده‌های خود را پیدا کنند.
در ۲۰ سپتامبر ۱۹۶۱، کار ساخت دیوار موازی با فاصله‌ای در حدود ۹۱ متر آغاز شد. خانه‌هایی که در فاصله بین این دو حصار قرار داشتند، تخریب شدند و بین دو حصار، محدوده‌ای به وجود آمد که به آن نوار مرگ می‌گفتند. فاصله زیاد بین دو حصار این امکان را به نگهبانان می‌داد تا در صورت لزوم بتوانند به فراریان شلیک کنند.با وجود این، در طول ۳۰ سال وجود دیوار بین سال‌های ۱۹۶۱ و ۱۹۸۹، حدود ۵ هزار نفر موفق به فرار شدند. برخی از طریق سیستم فاضلاب فرار کردند. دیگران تونل‌هایی حفر می‌کردند که طولانی‌ترین آنها طول ۱۵۲ متر بود و ۵۷ نفر موفق شدند از آن عبور کنند.
عبور با استفاده از یونیفورم‌های جعلی نظامی شوروی، استفاده از تیر و کمان برای شلیک کابل و عبور از طریق آن، استفاده از بالن و ماشین‌های پروازی و عبور از طریق کانال‌ها و رودخانه‌های موجود، برخی از راه‌های فرار بودند. دیوار برلین نمادی از جنگ سرد و تقسیم جهان به دو نیمه بود. یک نیمه آزاد و نیمه دیگر تحت سلطه وحشیانه و مستبدانه کمونیسم. هیچ چیزی بدون اجازه مقامات شوروی اجازه عبور از سیم‌های خاردار و دیوار بتنی را نداشت.
