محمدحسین جعفری سمیع / دبیر گروه سیاسی هفته گذشته مجلس شاهد حواشی گوناگونی بود. از تهدید برخی نمایندگان به آبستراکسیون مجلس و مخالفت آنان با تصویب لایحه بودجه تا جمع آوری امضا توسط یکی از نمایندگان جریان پایداری برای استیضاح و طرح عدم کفایت رئیس جمهور. این حواشی در حالی روی می دهد که در […]
محمدحسین جعفری سمیع / دبیر گروه سیاسی
هفته گذشته مجلس شاهد حواشی گوناگونی بود. از تهدید برخی نمایندگان به آبستراکسیون مجلس و مخالفت آنان با تصویب لایحه بودجه تا جمع آوری امضا توسط یکی از نمایندگان جریان پایداری برای استیضاح و طرح عدم کفایت رئیس جمهور. این حواشی در حالی روی می دهد که در ماه های اخیر کشور با مشکلات شدید اقتصادی مواجه است. مشکلاتی که فشار آن بر دوش توده میلیونی ملت سنگینی می کند و هر روز عرصه را بر اقشار مردم تنگ تر می کند. پیرامون این موضوع «جمله» با عبدا… رضیان عضو هیات رئیسه کمیسیون صنایع مجلس به گفت و گو پرداخته که در ادامه می خوانید.
در هفته گذشته فضای مجلس تحت تاثیر دو موضوع قرار داشت. اول بحث بودجه و مخالفت برخی از نمایندگان با لایحه بودجه و دوم جمع آوری امضا جهت طرح عدم کفایت رئیس جمهور توسط آقای ذوالنور نماینده وابسته به جریان پایداری بود. ارزیابی خودتان را در خصوص این موارد بفرمائید؟
بحث بودجه بر می گردد به شرایط فعلی کشور.مخالفین کلیات بودجه تنها از یک جناح یا یک فراکسیون نبودند و مخالفت آنان با جزئیات این لایحه نه کلیات آن. خب موافقین کلیات بودجه مانند من و دیگران، نگاهشان بر اساس منافع ملی بود و شاید آن ایراداتی که دوستان به این لایحه داشتند را ما هم داشته باشیم. این ایرادات باز می گردد به ساختار بودجه که این ساختار کارگشایی مشکلات کشور را نخواهد داشت. در واقع ساختار بودجه امسال بر اساس یک ساختار سنتی تنظیم شده که همچون سال های گذشته سازمان برنامه و بودجه یک لایحه ای را بر اساس یک سری شاخصه هایی تدوین می کند و به مجلس ارائه می دهد و از مجلس رای می گیرد. اما آنچه که بر می گردد به شرایط اقتصادی حال کشور و وضعیت فروش نفت، هزینه های جاری و مشکلات اقتصادی که در بودجه سال ۹۸ در نظر گرفته نشده است. در واقع مواردی در لایحه بودجه از گذشته وجود داشته که دارای ایرادات اساسی است و اگر امروز ما این ایرادات را برطرف نکنیم به همین منوال در سال های آینده نیز ادامه خواهد داشت.
از نظر نمایندگان مجلس چه ایراداتی در بودجه ۹۸ وجود دارد که باید برطرف شود؟
موضوعاتی که مورد بحث قرار دارد، مباحثی مانند بودجه شرکت ها، یارانه ها و ادامه روند پرداخت آن به روال گذشته ، موضوع فروش نفت و مقدار آن است که اصولا آیا ما قادر خواهیم بود بر اساس مقدار مشخص شده در بودجه ۹۸ ، در سال آینده نفت بفروشیم یا نه. موضوع دیگری هم در بحث بودجه وجود دارد که نمایندگان به آن واکنش نشان دادند، این بود که ظاهراً دولت بودجه را به ۲ قسمت تقسیم کرده است. یک قسمت ۴۰۷ هزار میلیارد و یکی هم ۴۴۷ هزار میلیارد. از قرار آن ۴۰ هزار میلیار هم ظاهراً برای برای زمانی درنظر گرفته شده که اگر ما توانستیم به میزان مد نظر خود نفت به فروش برسانیم از درآمد حاصل از فروش نفت این مبلغ تهیه شود که این موضوع بر خلاف قانون اساسی است و البته تصویب هم نشد.
در نهایت همه این موارد باعث شد یکسری مخالفت هایی پیرامون تصویب بودجه ۹۸ در مجلس شکل گیرد. حتی برخی از نمایندگان بر این عقیده بودند که ما کلیات بودجه را تصویب نکنیم و دولت را موظف کنیم این لایحه را مجدد اصلاح کند و به مجلس ارائه دهد. مورد دیگری هم بود که مربوط می شود به آقای نوبخت. ایشان در جایی گفته بودند که چه بخواهید و چه نخواهید این بودجه با همین کیفیت باید در مجلس تصویب شود چرا که اگر ما بخواهیم ۳ دوازدهم را تصویب کنیم مبنای آن می شود بودجه سال ۹۷ و در سه ماهه اول دولت نمی تواندحقوق کارمندانش را بالا ببرد و یکسری مشکلات به وجود می آید. برخی از نمایندگان این صحبت را توهین به جایگاه مجلس و نمایندگان تلقی کرده بودند.
ما بر این عقیده بودند که دولت تغییری در بودجه ایجاد نمی کند و فقط با جابجایی ارقام و اعداد بار دیگر آن را به مجلس بازمی گرداند. نتیجه این می شود که به طور عملی توپ در زمین مجلس می افتد و این مجلس است که در نظر افکار عمومی مقصر جلوه داده می شود. در مجموع نمایندگانی که موافق تصویب بودجه بودند به این نتیجه رسیدند که به کلیات بودجه رای دهند رای ما به دلیل شرایط کشور و مصالح ملی بود نه به معنای موافقت با بودجه . در نهایت کلیات بودجه تصویب شد و اکنون نمایندگان در حال بررسی جزئیات آن هستند.
هفته گذشته یکی از حاشیه های مجلس، جمع آوری امضا برای طرح عدم کفایت رئیس جمهور توسط آقای ذوالنور بود. حال این سوال مطرح می شود که با توجه به مشکلات داخلی و خارجی که کشور با آنان مواجه است آیا مطرح کردن چنین موضوعی که حکایت وجود اختلافات اساسی در نظام دارد، در چنین زمانی لازم بود؟
بنده نیز وقتی آقای ذوالنور برای گرفتن امضاء به میز ما مراجعه کرد به ایشان یادآوری کردم که زمان مناسبی برای مطرح کردن چنین موضوعی نیست. آقای ذوالنور طرح استیضاح و عدم کفایت رئیس جمهور را در ۱۶ برگ تنظیم کرده بودند و مشغول جمع آوری امضاء بودند. بنده به ایشان گفتم که حرکت شما در چنین موقعت و زمانی، حرکت خوبی نیست و حداقل شما منافع و مصالح ملی را در نظر داشته باشید. البته من شخصاً به عملکرد آقای رئیس جمهور نقد دارم. ولی راهش این نیست که ما در چنین شرایطی که می توان گفت در شرایط جنگی قرار داریم، بیایم طرح عدم کفایت رئیس جمهور را کلید بزنیم.
البته ایشان حدود ۲ ساعت بین نمایندگان برای جمع آوری امضا گشتند و حتی برخی از دوستان و هم طیفان ایشان هم حاضر به امضاء این طرح نشدند و در نهایت موفق شدند امضاء تعداد انگشت شماری از نمایندگان را اخذ کنند.
تعجب من از ایشان این بود که آقای ذوالنور نسبت به دیگر هم طیفان خود تا حدی متعادل تر و منطقی تر هستند. پس چرا باید ایشان بانی این اقدام شود؟ احتمال می دهم یک جریانی پشت این قضیه باشد و این موضوع را هدایت می کند. در نهایت می توان این نتیجه را گرفت که مباحثی همچون همدلی ، وفاق و پرهیز از جنجال برای برخی از دوستان به خصوص جریان پایداری حاضر در مجلس، تنها در حد حرف و شعار است. حالا ایشان دارند تلاش می کنند که امضاهای بیشتری جمع آوری کنند چرا که برای طرح چنین موضوعی در صحن مجلس نیاز به حداقل ۹۰ امضا دارند و گمان نمی رود که آقای ذوالنور موفق به چنین کاری شود. موضوع قابل تامل در این ماجرا این است که قبل از آنکه این اتفاق به طور جدی در مجلس روی دهد، رسانه ها آن را منعکس کردند که خود حکایت از آن دارد که افرادی در پی خبرسازی و جنجال آفرینی هستند و تلاش می کنند با رسانه ای کردن چنین مباحثی جریانی را علیه دولت به راه انداخته و آن را هدایت کنند.
دفعه قبل که موضوع طرح سوال از رئیس جمهور مطرح شد، چیزی حدود ۴ ماه این موضوع طول کشید تا در نهایت جلسه سوال تشکیل شد و در آن زمان مساله وضعیت موسسات مالی و مالباختگان مطرح بود که خود بنده نیز جزء امضا کنندگان طرح بودم اما با توجه به اینکه موضوع سوال مشخص بود عده ای تلاش داشتند این جلسه را به انحراف بکشند و مقاصد خاصی را در آن جلسه دنبال می کردند ما و برخی دیگر از نمایندگان، همان زمان وقتی متوجه شدیم عده ای تلاش می کنند در کنار موضوع اصلی که بحث موسسات اعتباری است، اهداف سیاسی خود را دنبال کنند، امضاهای خود را پس گرفتیم. بنابراین عقیده من این است که عده ای تنها به دنبال این بودند که افکار عمومی را تحت تاثیر خود قرار دهند و نتیجه ایی بیش از این هم کسب نخواهند کرد.
در چهار دهه اخیر شاهد ظهور گروه هایی بودیم که همواره تلاش داشتند افکار و امیال خود را به هر نحوی به جامعه و یا دولت تحمیل کنند. این گروه ها در هر دوره ای اسامی خاص خود را داشتند. عناوینی همچون تندرو ها، گروه فشار، دلواپسان . . . که برای رسیدن به اهداف خود از هر روشی استفاده می کنند. از تجمعات غیر قانونی تا برهم زدن تجمعات قانونی و یا تهدید و ایجاد رعب و وحشت در جامعه و یا ارسال پیامک های تهدید آمیز به نمایندگان مردم. به عقیده شما این جریان های رادیکال تا کجا می توانند گستره فعالیت های خود را توسعه دهند و حد و مرز این گروه ها کجاست؟
یک اتفاق که در جریان تصویب FATF رویداد این بود که این افراد نتوانستند نظر خود را به نمایندگان مجلس تحمیل کنند.گرچه آنان تلاش زیادی در جهت انصراف نمایندگان از تصویب این لوایح به خرج دادند و به شدت نمایندگان را تهدید می کردند اما در نهایت نمایندگان مجلس منافع و مصالح ملی را در نظر گرفتند و به این لوایح رای مثبت دادند. اکنون که این لوایح در مجمع منتظر تعین تکلیف هستند نیز، اعضای این مجمع هدف پیامک ها و حتی تهدیدات این گروه قرار دارند و برای من و دیگر نمایندگان این موضوع جالب بود که برخی از نخبگان و صاحب نظران عضو مجمع تشخیص مصلحت، تحت تاثیر این فشارها هفته گذشته در جلسه مجمع حاضر نشدند تا تصویب یا عدم تصویب این لوایح برای آنان تبعاتی در پی نداشته باشد. اما مجلس در حقیقت جسورانه با این موضوع برخورد کرد و قاطعانه با در نظر گرفتن مصالح ملی به این لوایح رای داد. بنده عقیده دارم هر جریانی باید در مسیر قانونی مسائل کشور را نقد کرده و حرف های خودش را مطرح کند. فرقی هم نمی کند که این گروه اصلاح طلب یا اصولگرا باشد. هر گروهی که قالب قانون اساسی و با نگاه های متفاوت سیاسی در حال فعالیت است، باید این امکان را داشته باشد نظرات خود را در خصوص مسائل گوناگون مطرح کند. این نشانه حضور جریان دموکراسی در کشور است. اما اینکه گروهی تنها حرف و عقیده خود را بر حق بداند و از تریبون های خاص و یا فضاهای رسانه ای با توهین و تهدید و تکفیر، سعی کند نظر خود را بر کرسی بنشاند، عملی مستبدانه است. متاسفانه در چند سال گذشته این گروه ها همواره فضای کشور را ملتهب کرده اند و با اقدامات خود فضای اقتصادی را نامطمئن کرده و مشکلات زیادی برای مردم و کشور ایجاده کرده اند. بسیاری از مشکلاتی که امروز کشور با آنان مواجه است، نتیجه اقدامات این گروه ها و این افراد تندرو است که هیچ توجهی به منافع ملی و مصالح مردم ندارند. در واقع جریان های تندرو همواره سعی کردند با توسل به خشونت، نگاه خود را نگاه قالب بیان کنند. آنچه که امروز مشاهده می شود این واقعیت است که اکنون نگاه مردم نسبت به گذشته متفاوت شده است و این گروه ها در جامعه فاقد پایگاه اجتماعی هستند. بر همین اساس این افراد سعی می کنند با توسل به اعتقادات و ارزش های مذهبی و استفاده ابزاری از موضوعاتی همچون مسائل مذهبی و جایگاه شهدا، اهداف خود را پیش ببرند و در واقع خود را پشت عناوین مقدس پنهان می کنند. اما با توجه به هوشیاری و آگاهی مردم در چند سال گذشته این اقدامات نیز نمی تواند حاصلی برای این گروه ها داشته باشد. البته نمی توان منکر این قضیه شد که رفتارهای ناشایست و خلاف عرف این گروه ها باعث شده بسیاری از نخبگان و دلسوزان سیاسی به حاشیه رانده شوند چرا که دیگر روحشان از این جنجال آفرینی ها خسته شده است.
