دورنمای ناروشن اقتصاد کشور مسعود سلیمی براساس گزارش مرکز آمار، رشد اقتصادی ایران در سال ۹۷ به منفی حدود ۵ درصد رسیده که در این میان تولیدات صنعتی نیز با کاهش چشمگیر ۹۰ درصدی روبه رو بوده است. رشد اقتصادی با توجه به میزان تولید ناخالص ملی محاسبه می شود که معدل آن مثبت یا […]
دورنمای ناروشن اقتصاد کشور
مسعود سلیمی
براساس گزارش مرکز آمار، رشد اقتصادی ایران در سال ۹۷ به منفی حدود ۵ درصد رسیده که در این میان تولیدات صنعتی نیز با کاهش چشمگیر ۹۰ درصدی روبه رو بوده است.
رشد اقتصادی با توجه به میزان تولید ناخالص ملی محاسبه می شود که معدل آن مثبت یا منفی، به روشنی از شرایط مناسب یا نامتعادل و بحرانی اقتصاد، صنعت، تجارت و در یک کلام از اوضاع خوب و بد زندگی عامه مردم خبر می دهد.
هنگامی که از رونق یا رکود تولید ناخالص ملی حرف می زنیم، بحث کارآفرینی و بیکاری، صعود یا نزول عملکرد کارخانه ها و بنگاه های صنعتی و تجاری و خدماتی به میان می آید که همه این ها به شرایط معیشت مردم مربوط می شود. رشد حدود منفی ۵ درصد آن هم با احتساب نفت در سال ۹۷ و آن هم برای کشوری تک محصولی، کشوری که به شدت به صدور نفت وابسته است، به هر دلیل و بهانه ای که باشد معنادار و خطرناک است. شرایط نامتعادل اقتصاد ایران، کار دیروز و امروز نیست، برآمده از ساختار معیوب و به شدت سیاست زده سال های طولانی است.
«اقتصاد» به روندی زمان بر وابسته است، این گونه نیست که با رمل اصطرلاب، با شعار و وعده و روزمرگی و عوام فریبی آن هم در چشم بر هم زدنی، روبه راه شده و در راه توسعه قرار گیرد. آنچه که مرکز آمار که خود نهادی وابسته است از اوضاع اقتصادی کشور در سال ۹۷ ارائه می دهد، اگرچه با واقعیت های میدانی از زندگی اکثریت بالای مردم، فاصله زیادی دارد، اما تا همین اندازه هم، از دشواری های سال ۹۸ خبر می دهد که به طور قطع و بدون انتظار معجزه، در تمام ارکان زندگی مردم از خورد و خوراک و پوشاک و رفت و آمد گرفته تا دارو و درمان و تحصیل و اوقات فراغت و … اثری منفی تر از آنچه که هست، خواهد داشت.
تکراری است، اما نمی توان از آن چشم پوشید؛ تمام آنچه که در ارتباط با سیاست های ترامپ گفته می شود به جای خود، اما با نگاهی به اقتصاد سیاست زده، به ناکارآمدی و بی مسئولیتی مسئولان، به سیاست های روزمرگی دولت ها، به حیف و میل و خانواده بازی و رانت …
در یک کلام با توجه به آن چه که عیان و پنهان در کشور می گذرد، سهم عمده مشکلات به شرایط موجود در داخل برمی گردد که با فرافکنی به دنبال سرپوش نهادن بر آن هستیم. گزارش مرکز آمار و پیش بینی نهادهای معتبر جهان و در عین حال با آن چه که در خاورمیانه، خلیج فارس و در تنش رو به افزایش آمریکا-ایران می گذرد، با وجود همه وعده های مسئولان، دورنمای روشنی در سال ۹۸ ترسیم نمی شود.
اقتصاد به شدت بیمار ایران در شرایطی قرار دارد که قبل از درمان های تخصصی به تغییر رویکردهای سیاسی در داخل و در رابطه با خارج از کشور نیاز دارد وگرنه باز حرف است و شعار که حاصلی برای مردم ندارد.
حق حساب
به سلامتی و مبارکی طرح تارفیک امسال خبرنگاری من کل یوم به تاک فنا رفت. دلیلش هم این است که تعداد خبرنگاران از تعداد سهمیه ها بیشتر است در نتیجه سهمیه تعدادشان از خبرنگاران کمتر می شود. نتیجه اش می شود اینکه به یک تعداد خبرنگار طرح نمی رسد. این سوط این سوال پیش می آید که چرا خبرنگاری که طرح ترافیک نیاز دارد نباید طرح ترافیک داشته باشد؟ چرا هر سال شعار می دهند به همه خبرنگاران طرح می دهیم اما به دوسوم آنها طرح نمی رسد؟
دلیلش این است که شهرداری تهران بدش نمی آید به خبرنگاران کمتری طرح بدهد تا مشتریان بیشتری برای فروش آزاد داشته باشد. اینکه دیگر تابلو است. الان هم که اصلا طرح و مرح و زوج و فرد را کل یوم پولی کرده اند. الان پول بدهید با دماغه آتشفشان وزو بروید مرکز شهر دود کنید.هی دود کنید.هی دود کنید. هی دود کنید. اصلا کسی برایش اهمیتی ندارد. فقط خیالشان راحت باشد که حق حساب شهرداری قبلا رسیده.بقیه اش دیگر مهم نیست. خلاصه اینکه ما امسال طرح نداریم. سال های قبل داشتیم.امسال نداریم. به همین راحتی. به همین خوشمزگی!
