نوشيروان کيهانی زاده پستخانه ايران به نام «پستخانه جليله» از هفتم امرداد ۱۳۱۳ (۲۹ جولای ۱۹۳۴) در ساختمان تازه خود [خیابان سپه سابق ـ سه راه خیّام) که پنجم امرداد گشایش یافته بود بکار روزمره پرداخت. كار ساختن اين عمارت با هزینه پانصدهزار تومان شش سال طول كشيده بود. ایران نخستین کشور جهان است […]
نوشيروان کيهانی زاده
پستخانه ايران به نام «پستخانه جليله» از هفتم امرداد ۱۳۱۳ (۲۹ جولای ۱۹۳۴) در ساختمان تازه خود [خیابان سپه سابق ـ سه راه خیّام) که پنجم امرداد گشایش یافته بود بکار روزمره پرداخت. كار ساختن اين عمارت با هزینه پانصدهزار تومان شش سال طول كشيده بود. ایران نخستین کشور جهان است که پستخانه دایرکرده است. سابقه تاسيس پستخانه درايران به زمان داريوش (چهارم جولای سال ۴۸۹ پیش از میلاد) باز مي گردد كه پستخانه آمريكا شعار ۲۵۰۰ ساله آن را بر سردر خود نصب كرده است. قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران در اصل ۴۴ خود، پست را همانند راديو و تلويزيون، تلگراف و تلفن (مخابرات)، راه و راه آهن و … دولتي (در مالکيت عمومي) و در اختيار دولت قرارداده است.
پستخانه تنها موسسه دولت فدرال آمريکا در همه نقاط اين فدراسيون است که اموري ازجمله درخواست و دريافت گذرنامه هم در شعب آن صورت مي گيرد. پستخانه ايران از زمان آغاز بکار يک موسسه دولتي بود زيرا که بايد غير انتفاعي و صد درصد اطمينان بخش باشد و مراسلات و بسته هارا که امانات به شمار مي آيند به هر نقطه برساند و ماني اُردر (چک پستي) صادر کند. اين سازمان، طبق اصل ۴۴ قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران به هيچ صورتي قابل واگذاري نيست مگر با بازنگري قانون اساسي، و ايجاد هرگونه تغيير در اصول يک قانون اساسي مستلزم رعايت تشريفات و ازجمله تاييد آن در رفراندم (از سوي اکثريت ملت) است.
