چند سال پیش خبرنگاری از پدر بوریس جانسون پرسید علت محبوبیت بیشتر پسرش نسبت به سایر نامزدهای شهرداری لندن چیست، او در پاسخ گفت: «موهایش! احتمالا ربطی به موهایش دارد، می‌دانید مو این روزها خیلی مهم است.» تنها موهای نامرتب او نیست که مورد توجه واقع شده، تصاویر او در حال دوچرخه‌سواری با کت و […]
چند سال پیش خبرنگاری از پدر بوریس جانسون پرسید علت محبوبیت بیشتر پسرش نسبت به سایر نامزدهای شهرداری لندن چیست، او در پاسخ گفت: «موهایش! احتمالا ربطی به موهایش دارد، می‌دانید مو این روزها خیلی مهم است.»
تنها موهای نامرتب او نیست که مورد توجه واقع شده، تصاویر او در حال دوچرخه‌سواری با کت و شلوار، دویدن با شلوارک‌های گلدار، لباس‌های نامرتب و چروک، کلاه‌های کج و… بارها در طول فعالیت سیاسی او دیده شده است، جانسون البته خودش هم تاکید کرده: «با وجود اینکه هیچ کس نمی‌تواند مرا به خوش‌تیپی متهم کند، ارزش مد را می‌دانم و اهمیت حیاتی حمایت از آن را درک می کنم.»
گاردین در گزارشی فرمول کلیدی جانسون در دوران شهرداری لندن را ارائه ایده‌های یک خطی برای پروژه‌های دهان پرکن عنوان کرد، ایده‌هایی که به سرعت تبدیل به تیتر یک رسانه‌ها می‌شوند، پروژه‌هایی مثل اتوبوس‌های بوریس، دوچرخه‌های بوریس، که با صرف هزینه‌های بسیار اجرایی شدند، برخی هم مثل پل رودخانه تیمز هرگز عملیاتی نشدند اما همه آنها در نهایت به شهرت نام بوریس جانسون افزودند.
چندی پیش زمانی که بوریس جانسون به نخست وزیری رسید بار دیگر همه جا صحبت از او بود، بسیاری از مجلات مُد درباره پوشش خاص جانسون نوشتند، از جمله مجله مُد مردانه جی‌کیو که در مقاله‌ای نوشته بود: «در دنیای جانسون، برای جذاب به نظر رسیدن باید بیهوده، خنثی و احمقانه بود و هرگز نباید برای این کار تلاش کرد.»
تصویری که از بوریس جانسون می‌بینیم ممکن است این پیام را به ما بدهد که او اهمیتی برای ظاهر و تصویر خود قائل نیست اما به نظر خانم ورنکامب، استادیار دانشگاه تورنتو علی‌رغم آنچه که ظاهر شلخته و نامرتب بوریس جانسون ممکن است نشان دهد، او فردی است کاملا آگاه به تصویر خود.
منش سیاسی ترامپ و جانسون و حرفهای این دو باعث شده بسیاری شباهت این دو سخن بگویند، ونسا فریدمن نویسنده نیویورک تایمز در مقاله‌ای با توجه به پوشش خاص این دو که در تقابل با ظاهر مرتب و قاعده‌مند سایر سیاستمداران قرار می‌گیرد از ظهور نوعی شیوه پوشش «احمقانه» سخن گفت، به نظر اِرین ورنکامب، ترامپ و جانسون هر دو بدون اینکه عواقب را در نظر بگیرند، چیزهای ترسناک می‌گویند و ممکن است این شلختگی و بی‌قیدی به آنها کمک کند تا از پاسخگویی فرار کنند، به نظر او شلختگی جانسون بسیار واقعی به نظر می‌رسد، نوعی شخصیت کلیشه‌ای «انگلیسی بی دست و پا اما در عین حال دوست داشتنی» دارد. پیش از این سیاستمداران سعی در ارائه تصویری جذاب از خود داشتند، برای همین مفاهیمی نظیر «پوشش برای موفقیت» (Dress for Sucess) و «پوشش برای کسب قدرت» Power Dressing) ) مطرح بود، اما به نظر می‌رسد این ایده‌ها همانند گذشته تاثیرگذار نیستند و تغییراتی در آنها ایجاد شده، به نظر خانم ورنکامب ایده و مدل «پوشش برای موفقیت» که در دهه ۱۹۷۰ محبوبیت پیدا کرد امروز دستخوش تغییرات زیادی شده، که البته در گذشته هم تعریف مشخص و واحدی نداشته است.»
به نظر می‌رسد افرادی نظیر ترامپ، جانسون و سایر چهره‌های موسوم به دست راستی از شبکه‌های اجتماعی بهره می‌برند. دکتر ورنکامب در پاسخ به اینکه گسترش شبکه‌های اجتماعی تا چه اندازه عامل تغییر در نحوه پوشش بوده پاسخ می‌دهد: «تن، و به طور خاص رویه بیرونی آن، مفهومی اجتماعی است. نوعی حرف زدن درباره خود و دیگران است. دلایل شیوه لباس پوشیدن، تنها مربوط به آب و هوا یا راحتی جسمانی نیست، بلکه بیشتر مربوط به ارتباط‌های اجتماعی است. بنابراین رسانه‌های اجتماعی هم نقش بزرگی در بازنمایی سیاسی ایفا می‌کنند.
