۲۳ آگوست سال ۱۵۱۴ ميلادي، دشت چالدران در نزديكي خوي صحنه نخستين و در عين حال معروفترين جنگ عثماني (تركيه امروز) و ايران بود. هدف هاي سليم اول سلطان عثماني از لشكر كشي به ايران عبارت بود از: ۱ ـ جلوگيري از گسترش شيعه اثني عشري كه مذهب رسمي ايرانيان اعلام شده بود به […]
۲۳ آگوست سال ۱۵۱۴ ميلادي، دشت چالدران در نزديكي خوي صحنه نخستين و در عين حال معروفترين جنگ عثماني (تركيه امروز) و ايران بود. هدف هاي سليم اول سلطان عثماني از لشكر كشي به ايران عبارت بود از: ۱ ـ جلوگيري از گسترش شيعه اثني عشري كه مذهب رسمي ايرانيان اعلام شده بود به متصرفات عثماني و پيوستن شيعيان قلمرو عثماني (معروف به علویان) به قلمرو دولت تازه تاسيس صفوي ايران. ۲ ـ ضميمه كردن مناطق كُردنشين شمال غربي و محل سكونت تركمانان به قلمرو خود. ۳ ـ مانع شدن از گسترش و رشد «ايرانيسم» كه با روي كار آمدن شاه اسماعيل صفوي و اقتدار دولت مرکزی دوباره سربلند كرده بود و بوی احیاء امپراتوری ایران باستان از آن بلند بود و بیم تجزیه قلمرو عثمانی می رفت. ۴ ـ دوری جستن شاه اسماعیل که از خانواده درویش ها بود از تجهیز نیروهای نظامی خود به اسلحه آتشین که سلطان عثمانی آن را زودگذر می پنداشت. شاه اسماعیل داشتن و بکاربردن سلاح آتشین و کشتن حریف از فاصله دور را شرط جوانمردی نمی دانست.
جنگ چالدران بزرگترين جنگ شمشير با تفنگ در طول تاريخ بشمار می رود. دیدار مارکو پولو ونیزی (ایتالیایی، متولد ۱۲۵۴ و متوفی در ۱۳۲۴) از چین در اواخر قرن سیزدهم میلادی و مشاهده باروت و فراگرفتن چگونگی باروت سازی و انتشار راه تهیه آن پس از بازگشت به اروپا، سبب ساخت توپ و تفنگ در این قاره و برتری دولت های صاحب تفنگ شد.
