داوود بصیری – نویسنده و روزنامه‌نگار می‌توان گفت که میان انسان و شرافتش مرز باریکی است به نام قول. اگر با این باور به انسان‌های اطراف خویش نگاه کنیم، شاید به نتایج دهشتناکی در باب شرافت اطرافیان ذی‌نفس حول‌وحوش خود برسیم؛ اما نگاه کردن خود آدابی دارد که باید آن را آموخت. چشمان ما هرروز […]
داوود بصیری – نویسنده و روزنامه‌نگار
می‌توان گفت که میان انسان و شرافتش مرز باریکی است به نام قول. اگر با این باور به انسان‌های اطراف خویش نگاه کنیم، شاید به نتایج دهشتناکی در باب شرافت اطرافیان ذی‌نفس حول‌وحوش خود برسیم؛ اما نگاه کردن خود آدابی دارد که باید آن را آموخت. چشمان ما هرروز بیش‌ازپیش در مواجهه با بمباران تبلیغاتی آسیب‌پذیر شده و رفته‌رفته ارتباط منطقی ما را با تعقل دچار نقصان می‌نمایند. فریب می‌تواند تنها واژه مناسب برای این اتفاق باشد. همه می‌دانیم که نور سریعتر از صوت حرکت می‌کند اما مغز ما صوت را با سرعت بیشتری پردازش می‌نماید. درنتیجه، چشمان ما همواره در قضاوت افراد پیش رو درگیر اطلاعات متوالی و مجهولی هستند که مغز پردازش آنها جا مانده‌است. درست این‌جاست که دچار خطای دید نسبت به ماوقع حول‌وحوش خویش گردیده و ناچار برای تصمیم‌گیری به اصوات و یا همان شعارها بسنده می‌کنیم. تبلیغات ستاره‌هایی را به ما معرفی می‌کند که سخت است بتوان به ماهیت حقیقیشان پی ببریم. برای مثال به بزرگترین رکن تبلیغاتی در دنیا یعنی هالیوود سری می‌زنیم تا ببینیم در دنیای واقعی سوپراستارها و قهرمانان چقدر می‌توان ردی از شرافت یافت و دنیای حقیقی آنها تا چه اندازه با پرسوناژهای پرده نقره‌ای تطابق دارد. ابتدا ببینیم آیا حقیقتا آنها همان ابرانسان‌های آسیب‌ناپذیرند که از هر دامی می‌گریزند یا خیر؟
دوروتی استراتن: ستاره نوظهور و موفق دهه ۸۰، توسط همسرش مورد شکنجه قرار گرفت و به قتل رسید.
ربکا شیفیر: بازیگر سریال «خواهرم سم» آنقدر موردتوجه قرار گرفته‌بود که قرار بود در فیلم «پدرخوانده ۳» نیز حضور داشته‌باشد. مردی به نام رابرت جان باردو با اسحله به‌سوی قفسه سینه شیفیر شلیک کرد و او را به قتل رساند.
آدرین شلی: آخرین فیلمش به نام «پیشخدمت» تبدیل به یکی از بهترین کمدی‌های سال ۲۰۰۷ شد. یک کارگر اکوادوری ۱۹ ساله که برای سرقت به خانه‌اش آمده‌بود، او را به دار آویخت. جسدش اول نوامبر ۲۰۰۶ در حمام منزلش در منهتن نیویورک پیدا شد.
شارون تیت: تیت و جمعی از دوستانش در ماه نهم بارداری در مهمانی خانواده منسن‌ها، به‌طور هولناکی با ۱۰۲ ضربه کارد به قتل رسیدند. سوزان اتکینز، یکی از چهار قاتل آن شب، درباره شارون که نامزد دریافت جایزه گلدن گلاب و همسر سابق رومن پولانسکی -کارگردان بزرگ سینما- بود، گفت: «تیت آخرین نفری بود که در آن شب کشته شد؛ با خونی گرم و چسب‌ناک.»
و اما بازیگرانی که نه درسینما بلکه در دنیای حقیقی مرتکب جنایت شده‌اند؛ مانند:
لین گریسون: بازیگر سریال معروف «فرار از زندان» در سال ۲۰۰۷ و تحت‌تأثیر الکل، حین رانندگی یک جوان ۱۷ ساله را زیر گرفت و کشت.
لیلو برانکاتو: برانکاتو در سال ۲۰۰۵ به جرم مشارکت در قتل یک افسر پلیس در حین سرقت از یک خانه و حمل مواد مخدر دستگیر شد. بازیگر سریال «سوپرانوها» و «داستان برانکس» به ۱۰ سال زندان محکوم شد.
فی دو ویت: او وقتی ۳۱ ساله بود، همسرش را به قتل رساند. جسد شوهرش، مری آلن نمایش‌نامه‌نویس، با یک کارد مخصوص باز کردن نامه در پشتش پیدا شد.
ماتئو برودریک: او که در «شاه شیر»، دوبلور صدای سیمبا بود و در فیلم‌هایی مثل «گودزیلا» و «گجت» بازی کرد، سال ۱۹۸۷ درحالی‌که با یک BMW در جهت عکس یک خیابان یک‌طرفه رانندگی می‌کرد، با یک مادر و دختر تصادف نمود و آنها را به قتل رساند.
او.جی.سیمپسون: بازیکن بزرگ راگبی و بازیگر «The Naked Gun»، در سال ۱۹۹۴ همسر سابق و معشوقه‌اش را با ضربات چاقو از پا درآورد.
چارلز اس داتون: او مدت‌ها قبل از اینکه «بیگانه ۳» و «گاتیکا» را بازی کند، وقتی ۱۷ ساله بود، در یک نزاع خیابانی مردی را به ضرب چاقو کشت.
دقت کنید افراد معمولا آن‌گونه نیستند که به نظر می‌آیند؛ زیرا آن‌گونه که هستند به نظر نمی‌آیند. حال شاید بتوان آسان‌تر از همه خواست که برای دست‌یابی به حقیقت هر پدیده، به شاخصی فراتر از تبلیغات متوسل شوند تا بازنده آرزوهایشان در هیاهوی فریب نباشند.
