به گزارش جمله به نقل از هالیوود ریپورتر، «لوکرسیا مارتل» که امسال ریاست هیات داوران بخش رقابتی جشنواره فیلم ونیز را بر عهده دارد در نشست خبری داوران جشنواره در صحبت‌هایی بحث برانگیز گفت که در نمایش رسمی فیلم «یک افسر و یک جاسوس» شرکت نخواهد کرد چرا که نمی‌خواهد به «پولانسکی» تبریک بگوید […]
به گزارش جمله به نقل از هالیوود ریپورتر، «لوکرسیا مارتل» که امسال ریاست هیات داوران بخش رقابتی جشنواره فیلم ونیز را بر عهده دارد در نشست خبری داوران جشنواره در صحبت‌هایی بحث برانگیز گفت که در نمایش رسمی فیلم «یک افسر و یک جاسوس» شرکت نخواهد کرد چرا که نمی‌خواهد به «پولانسکی» تبریک بگوید و قربانیان آزار جنسی را آزرده خاطر کند.
این کارگردان زن آرژانتینی در نشست خبری روز نخست جشنواره همچنین اظهار کرد که از تصمیم برای انتخاب فیلم «پولانسکی» برای حضور در بخش رقابتی ونیز حمایت کرده اما نمی‌تواند استدلال برخی افراد و طرفداران پولانسکی را بپذیرد که معتقدند «پولانسکی» باید بدون در نظر گرفتن اتهامات اخلاقی‌اش مورد قضاوت قرار بگیرد. من هنرمندان را از آثار هنری آنها جدا نمی‌کنم و فکر می‌کنم جنبه‌های مهم یک اثر هنری برگرفته از خود فرد است. به همین دلیل در مراسم نمایش جهانی فیلم «یک افسر و جاسوس» که جمعه ۳۰ آوت، ۸ شهریور برگزار شد) حضور نمی‌یابم چرا که نمی‌خواهم به پولانسکی برای فیلمش تبریک بگویم و موجب رنجش قربانبان آزار جنسی شوم.
«لوکا باربارشی» تهیه‌کننده ایتالیایی فیلم «یک افسر و یک جاسوس» با انتقاد شدید از صحبت‌های رئیس داوران ونیز، تهدید کرد که در صورت عدم عذرخواهی «مارتل» نمایش فیلم را در جشنواره متوقف خواهد کرد.
«مارتل» نیز پس از آن با انتشار بیانیه‌ای تصریح کرد که برخی از رسانه‌های ایتالیایی و اسپانیایی به اشتباه خبر داده‌اند که من اصلا فیلم «پولانسکی» را تماشا نخواهم کرد. گرچه من هنر را از هنرمند جدا نمی‌کنم اما حضور فیلم «پولانسکی» در بخش رقابتی درست است. من نیز به عنوان یکی از داوران ونیز با فیلم «یک افسر و یک جاسوس» برخوردی یکسان با سایر فیلم‌ها خواهم داشت و اگر هرگونه پیش قضاوتی نسبت به فیلم داشتم از سِمت ریاست هیات داوران استعفاء می‌دهم.
تهیه‌کنندگان فیلم «پولانسکی» نیز با در نظر گرفتن بیانیه «کوکرسیا مارتل» به عنوان یک عذرخواهی، اعلام کردند فیلم در بخش رقابتی ونیز باقی خواهد ماند.
«پولانسکی» که هنوز تحت پیگرد قانونی دولت آمریکاست برای نمایش فیلم جدیدش به ونیز نمی‌رود. وی بیش از ۴۰ سال است که درگیر محکومیت به تجاوز به دختری ۱۳ ساله در سال ۱۹۷۸ میلادی در آمریکاست.
«پولانسکی» ماجرای اتهامات اخلاقی وارده به خود را مشابه داستان «آلفرد دریفوس» توصیف کرده است.
هفتاد و ششمین جشنواره فیلم ونیز به عنوان قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان از تاریخ ۲۸ اوت تا ۷ سپتامبر (۶ تا ۱۶ شهریور) در ایتالیا برگزار می‌شود
شاعران مورد سوءاستفاده، شاعران سوءاستفاده‌گر
ضیاء موحد با اشاره به سوءاستفاده از شاعران، در عین حال گفت: عده‌ای هم هستند که مرتبا به رسانه‌ها شعر و عکس می‌دهند و به مناسبت‌هایی که اصلا معلوم نیست چه چیز هست، مصاحبه می‌کنند.
این شاعر درباره رسانه‌دار بودن یک طیف خاص از شاعران و در مقابل آن رسانه نداشتن شاعرانی دیگر که باعث کمرنگ شدن آنها می‌شود، اظهار کرد: من با این مسئله موافق هستم. در شهرستان‌ها شاعران خوبی هستند که آثارشان فقط در مطبوعات محلی منتشر می‌شود. البته عده دیگری از شاعران هم هستند که نمی‌خواهند شعرشان را منتشر کنند که آنها را نمی‌شود کاری کرد. حجم شعر و ادبیات در رسانه‌ها خیلی کم شده و در همین رسانه‌ها هم بیشتر جنبه‌های سیاسی و کمتر جنبه‌های ادبی برجسته می‌شود.
او سپس به دسته‌بندی ایجادشده در میان شاعران اشاره و بیان کرد: رسانه‌ها آن‌طور که باید، شاعران را مطرح نمی‌کنند چون در بین شاعران دسته‌بندی ایجاد شده و گروه‌های مختلفی تشکیل شده است. من چون عضو هیچ گروهی نیستم می‌توانم این حرف را بزنم. ما گروه‌های مختلفی داریم که اعضای هر گروه با خودشان معاشرت دارند و فقط از خودشان حرف می‌زنند. کتاب شعر خوبی هم اگر دربیاید، درباره آن حرفی نمی‌زنند و سکوت می‌کنند.
نویسنده کتاب «دیروز و امروز شعر فارسی» درباره اثرگذاری حرفه روزنامه‌نگاری بر فعالیت شاعری نیز گفت: خیلی از شاعران در جهان بوده‌اند که روزنامه‌نگار هم بوده‌اند یا اصلا پایه‌گذار مجلات شعری بوده‌اند و این‌ها با هم منافاتی نداشته است. البته باید دید در چه سطحی و چه نوع روزنامه‌نگاری‌ای انجام می‌شود. این‌ها همه به کیفیت کار روزنامه‌نگار بستگی دارد، که علاوه بر حفظ شاعری‌اش می‌تواند روزنامه‌نگار خوبی هم باشد یا نه، که در نهایت ممکن است یکی بر دیگری تاثیر بگذارد؛ یکی قوی‌تر شود و یکی ضعیف‌تر.
این شاعر همچنین در پاسخ به پرسش مطرح‌شده درباره سوءاستفاده از شاعران گفت: ناشرانی هم هستند که این کار را می‌کنند. شاعرانی آمده و به من گفته‌اند که شعرهای‌مان را چاپ کنیم یا نه، من توصیه‌ام این بود که شعرهای‌شان ضعیف‌اند و چاپ نشوند و صبر کنند، اما آنها صبر نکردند و شعرهای‌شان را چاپ کردند. بعد با من تماس گرفتند و گله و شکایت کردند که اولا ناشر از ما پول گرفته است و ثانیا هنوز کتاب را چاپ نکرده یا ناقص چاپ کرده است. وقتی هم به ناشر مراجعه می‌کنند، پاسخ درست‌وحسابی نمی‌شنوند. در جراید و مطبوعات هم همیشه این مسائل بوده است. البته در خارج از کشور هم این مسائل وجود دارد، یکی از دوستانم در آمریکا می‌گفت که شعرش را به یک منتقد داده و منتقد از او ۱۰۰ دلار گرفته تا اظهارنظر کند و بعد هم گفته که شعر قابل چاپ نیست.
