در سراسر جهان مناظر طبیعی کوهستانی و جنگلی جذابیت و زیبایی خاصی را به تصویر می‌کشد، چرا که این زیست بوم ها تلفیقی بسیار خارق‌العاده از خشونت کوه و لطافت گیاهان است. بولیوی نیز کشوری با دره‌ها و کوهستان‌های فراوان است و از این جاذبه طبیعی بی نصیب نمانده است. جاده کوهستانی و جنگلی یونگاس […]
در سراسر جهان مناظر طبیعی کوهستانی و جنگلی جذابیت و زیبایی خاصی را به تصویر می‌کشد، چرا که این زیست بوم ها تلفیقی بسیار خارق‌العاده از خشونت کوه و لطافت گیاهان است. بولیوی نیز کشوری با دره‌ها و کوهستان‌های فراوان است و از این جاذبه طبیعی بی نصیب نمانده است.
جاده کوهستانی و جنگلی یونگاس (North Yungas) در کشور بولیوی، جاده‌ای باریک و پر پیچ و خم به طول ۶۹ کیلومتر، تنها مسیری است که از اعماق جنگل آمازون و رشته کوه‌های بلند آندز (Andes) و دره های عمیق آن میگذرد تا دو شهر لاپاز (La Paz) و کورویکو (Coroico) را به هم متصل کند. جاده تاریخی یونگاس دهه ۱۹۳۰ توسط زندانیان جنگ پاراگوئه در طول مبارزات خونین جنگ چاکو ساخته شد. آوازه‌‌ی این جاده خطرناک بودنش است و به جاده‌ی مرگ (Death Road) نام گرفته است. در بعضی از نقاط ارتفاع جاده به ۳۶۰۰ متر از سطح دریا میرسد درحالیکه دره ای با عمق ۲۸۰۰ متر در فاصله چند سانتی متری از کنار جاده قرار دارد و کوچکترین خطا باعث سقوط به آن دره عمیق مرگبار میشود.
این جاده که در ۵۶ کیلومتری شمال خاوری لاپاز و در منطقه یونگاس بولیوی قرار دارد در سال ۱۹۹۵ بانک توسعه کشورهای آمریکای لاتین یونگاس را خطرناک‌ترین جاده جهان نام نهاد. برآوردی در سال ۲۰۰۶ جان دادن سالانه ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر در این جاده را نشان داد. یک جاده ی یونگاس جنوبی هم وجود دارد که لاپاز را به چولومانی می‌پیوندد و در خطرناک بودن دست کمی از یونگاس شمالی ندارد.
شاید باورتان نشود اما شهرت این جاده به خطرناک ترین جاده مرگ آن را به یک جاذبه توریستی عجیب تبدیل کرده است. مشتاقان هیجان و جستجوگران خطر از سرتاسر دنیا برای بازدید این جاده به کشور بولیوی سفر می کنند. گروه های مختلف کوهنورد، بک پکر، دوچرخه سوار و …
خود را از کشورهای مختلف به بولیوی می رسانند تا از جاده مرگ عبور کنند و مرگ را به چالش بکشند! مسلما تعداد زیادی از آن ها در همین جاده کشته می شوند، اما این اتفاقات هم مانع از ورود گردشگران دیگر به این منطقه نمی شود! رانندگی در طول مسیر جاده یونگاس همانند رانندگی بر روی ترن هوایی است، هیچ نوع گاردریل محافظی هم در حاشیه جاده وجود ندارد.
دوچرخه سواری در جاده ی مرگ یکی از هیجان انگیزترین و پرمخاطره ترین ورزش های کل دنیا شناخته می شود. در اغلب اوقات مه غلیظی طول جاده را فرا میگیرد که عبور از آن را بسیار دشوارتر و خطرآفرین تر می‌کند. همچنین بارندگی های زیاد و در نتیجه لغزندگی جاده، صخره های مرتفع و خظرناک و آبشارهای مختلف باعث شده تا این جاده به خطرناک ترین جاده دنیا تبدیل شود.
قرارگیری جاده بین جنگل های آمازون و پایتخت بولیوی موجب شده تا بسیاری از تاجران برای فروش چوب و الوارهایشان با کامیون از این جاده خطرناک عبور کنند. جالب این جاست که اتوبوس و تریلرهای بسیاری به طور دوطرفه از جاده مرگ عبور می کنند.
پس از گذشت ۲۰ سال از مدرن سازی جاده ی یونگاس، گفته می شود که جاده مرگ دیگر به اندازه ی سابق خطرناک و کشنده نیست، اما به هر حال خطر، ترس و هیجان جزو جدایی ناپذیر این مسیر است.
