این هفته با معرفی کتاب هایی چون اگر این نیز انسان است، هستی، دوازده صندلی، از غبار بپرس، در راه و زنی در آینه به بررسی تازه های بازار نشر می پردازیم. اگر این نیز انسان است پریمو لوی، نویسنده‌ی ایتالیایی، در کتابی که خواهید خواند شرحی از دوران اسارتش در اردوگاه آشویتس آورده است. […]
این هفته با معرفی کتاب هایی چون اگر این نیز انسان است، هستی، دوازده صندلی، از غبار بپرس، در راه و زنی در آینه به بررسی تازه های بازار نشر می پردازیم.
اگر این نیز انسان است
پریمو لوی، نویسنده‌ی ایتالیایی، در کتابی که خواهید خواند شرحی از دوران اسارتش در اردوگاه آشویتس آورده است. چنان‌که می‌دانیم و در این کتاب نیز تصریح شده است، در این اردوگاه همه‌جور آدمی از ملیت‌ها و گرایش‌های سیاسی و مذهبی مختلف گرد آمده بودند. این گوناگونیِ محکومان از یک‌سو و سرنوشتی که به یکسان برایشان مقدر کرده بودند از سوی دیگر نویسنده را بر آن داشته که از تمام چهارچوب‌های قراردادی برای هویت فراتر رود و اثر خود را «اگر این نیز انسان است» بنامد که آشکارا گویای نگاه اومانیستی اوست. توصیف لوی از زندگی خودش و سایرین در اردوگاه به چنان شفافیت حیرت‌انگیز و انسان‌محوری درخشانی می‌رسد که آدمی گمان می‌برد در سطحی دیگر می‌توان محکومان و یهودیان را در کتاب او استعاره‌ای از انسان رنج‌کشیده دانست و از همین‌جاست که این جمله‌ی مشهور وی معنا می‌یابد: «هرکس می‌تواند یهودی کس دیگری باشد.» بر همین اساس است که لوی، ظاهراً بعد از کشتار صبرا و شتیلا، خواهان استعفای آریل شارون و مناخیم بگین شد و قربانیان این کشتار را با لهستانی‌ها در جنگ جهانی دوم مقایسه کرد که قربانی همکاری نازی‌ها و شوروی‌ها و بعد جنگ این دو شدند.
هستی
هستی از زمان انتشارش در سال ۱۹۵۶ مهمترین، کامل‌ترین و درخشان‌ترین روایت از رویکرد اگزیستانسیال در روان‌شناسی به‌دست داده است. ویراستاران، از میان آثار پیشگامان جنبش تحلیل اگزیستانسیال، تاریخچه‌های موردی و نوشته‌هایی را برگزیده‌اند که بتوانند این رویکرد را توضیح دهند ــ رویکردی که به‌قول رولو می بیماری روانی را «نه به‌مثابه انحرافی از معیارهای مفهومی این یا آن روان‌پزشک… بلکه به مثابه انحرافی در ساختار هستی ویژه آن بیمار یا، به‌عبارتی مختل‌شدن موقعیت انسانی او می‌شناسد».
«این کتاب چشم‌اندازی نو به‌روی روان‌کاوی و روان‌درمانی می‌گشاید که همانا چشم‌انداز پرسش غایی بشر است، پرسش درباره‌ی طبیعت بشر و جایگاهش در درون همه‌ی واقعیت.»
دوازده صندلی
«ایلف و پتروف» را در تاریخ ادبیات روسیه باید یک نویسنده به شمار آورد، زیرا آنها شهرت ادبی خود را مدیون آثاری هستند که دونفری و با همین امضا نوشته‌اند. پس از گذشت نود سال از انتشار دوازده صندلی در شوروی، این کتاب هنوز از پرخواننده‌ترین آثار طنز ادبیات روسیه است و قهرمان اصلی این رمان، آستاپ بِندِر، نیز از محبوب‌ترین قهرمانان ادبی روسیه است. مجسمه‌ی او در بسیاری از شهرهای این کشور خودنمایی می‌کند و تکیه‌کلام‌هایش به ضرب‌المثل بدل شده‌اند. در کوچه و خیابان عباراتی از قبیل «به قول بندر…» و «اگر بندر این‌جا بود…» فراوان به گوش می‌رسد. دوازده صندلی (۱۹۲۸) با واکنش سرد مقامات شوروی روبه‌رو شد، هرچند برخی از چهره‌های سرشناس مانند مایاکوفسکی، آن را ستودند. این رمان در قالبی طنزآمیز، تصویری از اتحاد جماهیر شوروی در سال‌های نخستین شکل‌گیری‌اش ارائه می‌دهد و کاغذ‌بازی‌های بی‌معنا و زیان‌آور، شعارها و تبلیغات خشک‌اندیشانه و ابلهانه و در یک کلام سترونی اندیشه در این دوران را به باد انتقاد می‌گیرد.
از غبار بپرس
رمان «از غبار بپرس» نوشته جان فانته به تازگی با ترجمه بابک تبرایی توسط نشر چشمه منتشر و راهی بازار نشر شده است. این کتاب، دویست و چهل و هفتمین عنوان «داستان غیرفارسی» و «جهان کلاسیک» است که این ناشر منتشر می‌کند.
جان فانته یکی از نویسندگان بدشانس آمریکا و جهان است که تا چندی پیش، قدر و منزلت خودش و آثارش ناشناخته ماند. او نه از گزند تبعیض نژادی در امان ماند و نه داستان‌هایش آن طور که باید دیده شدند. فانته توانست با نگارش فیلم‌نامه‌های متوسط برای‌هالیوود، تا حدودی از فقر و فلاکت زندگی‌اش بکاهد. رمان «از غبار بپرس» او را با نوشته‌های کنوت‌هامسون، لویی فردینان سلین و چارلز بوکوفسکی مقایسه می‌کنند.
در راه
کتاب در راه (که با عنوان «در جاده» نیز ترجمه شده است)، به سال های سفر جک کروآک به همراه دوستش، نیل کسدی، در آمریکای شمالی می پردازد. این دو نفر، سراسر آمریکا را با هدف یافتن شناختی از خود و کسب تجربه های عجیب و کمیاب زیر پا می گذارند. خصوصیت های کروآک از قبیل عشق به آمریکا، علاقه به انسانیت و توجه ویژه ی او به جاز، کتاب در راه را به اثری الهام بخش با اهمیتی جاودانه تبدیل کرده است. ایده ی اولیه ی در راه، دومین رمان کروآک، در اواخر دهه ی ۱۹۴۰ در مجموعه ای از دفترهای یادداشت شکل گرفت و سپس در طول سه هفته در آپریل ۱۹۵۱ به شکل کتاب درآمد. این اثر برای اولین بار در سال ۱۹۵۷ به چاپ رسید. پس از چندین و چند درخواست برای ساخت فیلم از روی این کتاب، سرانجام فیلمی با همین عنوان به تهیه کنندگی فرانسیس فورد کاپولا بر اساس داستان کتاب ساخته شد. این اثر کلاسیک از کروآک به مفاهیمی چون آزادی و شور و اشتیاق در زندگی پرداخته و آغازگر جنبش «بیت» در آمریکا بود و از زمان اولین انتشارش، جمع کثیری از نسل های متمادی را تحت تأثیر خود قرار داده است.
زنی در آینه
خانه‌های قدیمی همیشه داستان‌هایی برای گفتن دارند. داستان عشق‌های به ثمر رسیده و نرسیده، رازهای آشکارشده و رازهایی که تا ابد پوشیده خواهند ماند، و ترس… داستان ترسهایی که نسل به نسل و سینه به سینه روایت شده‌اند. زنی در آینه داستان عشق است و راز و ترس؛ داستان نفرینی که با خشت خانه و سلول ساکنانش در طی نسل‌ها آمیخته شده است. نفرینی از سر عشقی نافرجام که هر بار و در هر نسل یکی از اعضای خانواده اسیر آن میشود. داستان سه زن از سه نسل و طرز برخوردشان با عشق و ترس و جنون؛ زنانی با نقش‌های اجتماعی مختلف که هر کدام به روش خود با ترس و عشق و رازهایش روبه‌رو میشود. ربکا جیمز، نویسنده استرالیایی این کتاب که به گفته کاربران گودریدز، داستانی جذاب و خواندنی به سبک گوتیک نگاشته است، خواننده را وامی‌دارد تا، بی اینکه بتواند کتاب را زمین بگذارد، پیگیر اتفاق‌های آن باشد.
