گروهی از جغرافیدانان توانستهاند پس از ده سال تلاش با بازسازی نقشه کره زمین، بقایای قارهای را که برای مدتها از نظرها پنهان شده بود بیابند. قدمت این قاره که به نام «آدریای کبیر» نامگذاری شده است به ۲۰۰ میلیون سال پیش میرسد. این قاره که در اصل از آفریقا جدا شده است در محدودهای […]
گروهی از جغرافیدانان توانستهاند پس از ده سال تلاش با بازسازی نقشه کره زمین، بقایای قارهای را که برای مدتها از نظرها پنهان شده بود بیابند. قدمت این قاره که به نام «آدریای کبیر» نامگذاری شده است به ۲۰۰ میلیون سال پیش میرسد. این قاره که در اصل از آفریقا جدا شده است در محدودهای در میان جنوب قاره اروپای فعلی و شرق قاره آفریقا واقع بوده است.
محققان و زمینشناسان بقایای بازمانده از این قاره را به هنگام تحقیق بر رشته کوههای اسپانیا تا ایران شناسایی کردهاند. مطابق نتایج تحقیق آنان که در نشریه Gondwana Research به چاپ رسیده است، رشته کوههای واقع در این مناطق اصل یکسانی داشتهاند که از قاره «آدریای کبیر» جدا شده است. پژوهش زمینشناسان نشان میدهد این قاره حدود ۱۰۰ میلیون سال پیش عمدتا در زیر پوسته زمین واقع در قاره اروپا ادغام شده است در حالی که بخشهای دیگری از آن در دیگر مناطق پخش شدهاند.
دانشمندان میگویند بقایای پراکنده این قاره را امروز در سی کشور مختلف دنیا یافتهاند. تنها بخش منفصل و روی سطح زمین این قاره که در حال حاضر وجود دارد از تورین ایتالیا در مجاورت دریای آدریاتیک شروع شده و تا میانه این کشور امتداد مییابد.
به گزارش یورونیوز بازسازی این قاره گمشده محصول مشارکت بزرگی از دانشمندان در سه شهر اوترخت هلند، اسلو نروژ و زوریخ سوئیس بوده است و ده سال به طول انجامیده است. پیش از این نتایج تحقیقات شماری دیگر از دانشمندان بقایای «آدریای کبیر» را در ۱۳۰۰ کیلومتری زیر سطح پوسته زمین نشان میداد.
آموزش موسیقی به کودکان کار در کابل
معصومه محمدی مسئول گروه سفیران مهربانی را بر عهده دارد. او از جمله فعالان مدنی در افغانستان است که حالا تلاش میکند زندگی متفاوتی برای بچههای کار رقم بزند، آن هم با تدریس موسیقی و آواز به آنها. برخی ساعات روز آنها به کافهای در کابل میروند و به کودکان موسیقی آموزش میدهند.
معصومه میگوید: «این ها باید در سن خود و رویای کودکانه خود باشند و درس بخوانند و به مکتب بروند اما من در چشمان آنها ناامیدی دیدم و خواستم از هنری که دارم استفاده کرده و به آنها چیزی آموزش بدهم. زمانی که به آنها آواز درس میدهم و نتهای موسیقی را میخوانند برایم خیلی لذت بخش است.»
آنها با این گروه موسیقی در خیابانهای کابل نیزاجراهای زنده دارند. مردم نیز به تماشای اجرای آنها ایستاده و از آن فیلم میگیرند. این اجراها در شرایطی اتفاق میافتد که مساله صلح با طالبان این روزها به یکی از مسائل پیچیده در افغانستان تبدیل شده است. نسل جوان و به ویژه زنان این کشور نگران اند که هرگونه سازش با افغانستان آزادیهای آنها در این کشور را محدود کند.
معصومه خطاب به طالبها میگوید: «برای تمام طالبها میگویم که از همین الان در جریان باشند که اگر بخواهند با دولت ما صلح کنند باید این فرهنگ را قبول کرده و آنوقت به اینجا بیایند و حق ندارند مانع ما شوند.» یکی از دختر بچهها که با گروه سفیران مهربانی آموزش موسیقی میبینید میگوید: «نمیترسم از اینکه بخواهم در خیابانهای کابل موسیقی اجرا کنم و میخواهم در آینده رهبر یک گروه موسیقی شوم.»
امیدها به آیندهای روشن در افغانستان به ویژه در میان نسل جوان این کشور به چشم میخورد. در عین حال تیر و ترکشهای عملیات انتحاری از سوی طالبها گاهوبیگاه به حادثهای دلخراش در کابل یا دیگر مناطق افغانستان منجر میشود. با وجود تهدیدها و خشونتها روزنههای امید برای ساختن فردایی بهتر در خیابانهای کابل به چشم میخورد.