آزمایشهای باستانشناسان ثابت کرده منشا ۵۰ سنگ عظیم شکلدهنده استونهنج در محوطهای به نام وستوود در ۲۵ کیلومتری این سازه باستانی قرار دارد. این سنگهای عظیم حدود ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد برای ساخت استونهنج به کار برده شدهاند و ارتفاع بلندترین آنها به بیش از ۹ میرسد و سنگینترینشان نیز ۳۰ تن […]
آزمایشهای باستانشناسان ثابت کرده منشا ۵۰ سنگ عظیم شکلدهنده استونهنج در محوطهای به نام وستوود در ۲۵ کیلومتری این سازه باستانی قرار دارد.
این سنگهای عظیم حدود ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد برای ساخت استونهنج به کار برده شدهاند و ارتفاع بلندترین آنها به بیش از ۹ میرسد و سنگینترینشان نیز ۳۰ تن وزن دارد. «دیوید نش» محقق زمین ریختشناسی دانشگاه برایتون که سرپرستی تیم تحقیقاتی بر روی سازه باستانی استونهنج را بر عهده دارد گفت: «اینکه این سنگهای بسیار عظیم چگونه به این محل آورده شدهاند هنوز محل بحث و بررسی است اما با توجه به اندازه این سنگها احتمالا آنها یا به این محل کشیده شدهاند و یا از طریق غلتکهایی جابهجا شدهاند». «استونهنج» یکی از بزرگترین معماهای تاریخ باستانشناسی است که سالانه میلیونها گردشگر را به انگلیس میکشاند. با این وجود همچنان هنوز سوالهای زیادی در زمینه نحوه برش سنگها و قراردادن آنها روی هم بدون پاسخ باقی مانده است.
چه در چنته داری؟!
همه ما ضربالمثل «چه در چنتهات داری؟» را بارها شنیدهایم، اما شاید کمتر بدانیم که «چنته» به یکی از کهنترین هنرهای سنتی ایران اشاره دارد. هنری اصیل که متاسفانه مدتی است به فراموشی سپرده شده و آنگونه که باید در میان صنایع دستی کشورمان شناخته شده نیست. هنر چنتهبافی از هنرهای اصیل ایرانی محسوب میشود که در طی سال ها و به مرور زمان فراموش شده است و اکنون به صورت محدودی تلاش میشود تا این هنر زنده بماند. با در نظر گرفتن اینکه آموزش این هنر چندان جدی نگرفته شده است، نسل جدید نه تنها آشنایی چندانی با این هنر ندارد، بلکه تعداد کسانی هم که در این رشته فعالیت میکنند نیز بسیار کم است. هنر چنتهبافی در مناطق مختلف ایران وجود داشته که البته قطعا مدل و سبک کاری آنها متفاوت بوده است و میزان ماندگاری آنها در دنیای امروز نیز با یکدیگر متفاوت است. یکی از معروف ترین نقاطی که در هنر چنتهبافی سررشته داشته است و این روزها نیز برای احیا و پویایی آن تلاش میکند، شهرستان ابرکوه در استان یزد است. نوع بافت چنته در استان یزد، مربوط به دوران زردشتیان است و معنای آن کیسه حمل اشیای قیمتی است. گفته می شود علت اینکه به این هنر چنته گفته میشود نیز به این خاطر است که از چند سوزن برای بافت استفاده میشود و در واقع به معنای چندبافی است.