سعید شریعتی، فعال سیاسی اصلاحطلب، در رابطه با فرافکنی برخی نهادها و افراد در خصوص فرار از نقشی که در به وجود آمدن شرایط فعلی دارند، گفت: ارزیابی این مسئله که مقصر شرایط به وجود آمده در کشور چه کسی است، فرآیندهایی را میطلبد که منوط به تصمیمگیری یک شخص یا دولت نیست […]
سعید شریعتی، فعال سیاسی اصلاحطلب، در رابطه با فرافکنی برخی نهادها و افراد در خصوص فرار از نقشی که در به وجود آمدن شرایط فعلی دارند، گفت: ارزیابی این مسئله که مقصر شرایط به وجود آمده در کشور چه کسی است، فرآیندهایی را میطلبد که منوط به تصمیمگیری یک شخص یا دولت نیست که بخواهیم فلان رئیسجمهور یا وزیر را متخلف بدانیم. او افزود: عمر ۴۰-۵۰ ساله برای نظامهای سیاسی، عمری زیاد محسوب نمیشود اما در همین ۵۰ سال، کشور، دارای بیماری های درهم پیچیدهای شده است، اما مقصر دانستن رئیسجمهور برای این بیماریها، فرافکنی و بیجهت آدرس غلط دادن است. او با بیان اینکه اگر دولت کنونی یک دولت اصولگرا بود و این چنین توهینهایی به شخص اول اجرایی آن میشد، برخوردهای شدیدی صورت میگرفت، تصریح کرد: این مسئله دو علت دارد که اولین علت آن قانون است و قانون هم تکلیف را برای همگان روشن کرده و اگر مماشاتی وجود دارد، باید به سراغ مجریان قانون رفت. توهین به مسئولان مملکت، طبق قانون، تکلیفش روشن است و ما پیش از این شاهد محاکمه شدن فعالان سیاسی بودیم که حتی با توهین به شورای نگهبان و صدا و سیما، برای آنها اعلام جرم شده است. شریعتی خاطر نشان کرد: موضوعی که صراحتا در مورد توهین در قانون بیان شده است، نیاز به شاکی خصوصی ندارد و مدعیالعموم میتواند مستقیما ورود کند. در مورد توهینها به رئیسجمهور جالب توجه است که چرا مسئولان با معیار دوگانه برخورد میکنند و صبر میکنند تا خود شخص رهبری ورود کنند؟ ما برای همه مشکلات در کشور قانون داریم. او اضافه کرد: اگر نمایندهای در تریبون رسمی به رئیسجمهور توهین میکند، چرا مدعیالعموم شکایت نمیکند؟ اگر توهین نیست، چرا رهبری آن را مطرح میکنند؟ اگر توهین به حدی برجسته بوده است که رهبری را آزرده، چرا دستگاه قضائی به آن ورود نکرده است؟ این دوگانگیها قابل هضم نیست.