شاخص بورس پس از یک دوره صعود شارپی شهریور ماه سال جاری، چند روزی است روند نزولی در پیش گرفته است، نزولی که البته از همان ابتدا شائبه دستوری بودن آن مطرح بود. این روند، اما ادامه پیدا کرد و هر بار تقصیر صف‌های فروش بر گردن عده‌ای افتاد. بازی حقوقی‌ها در […]
شاخص بورس پس از یک دوره صعود شارپی شهریور ماه سال جاری، چند روزی است روند نزولی در پیش گرفته است، نزولی که البته از همان ابتدا شائبه دستوری بودن آن مطرح بود. این روند، اما ادامه پیدا کرد و هر بار تقصیر صف‌های فروش بر گردن عده‌ای افتاد.
بازی حقوقی‌ها در صف فروش و یا هیجان حقیقی‌ها هر کدام به نوعی به این نزول دامن زدند، اما برخی نیز معتقدند دولت با تبلیغات متعدد از جمله صحبت‌های صریح رئیس جمهوری در خصوص امن بودن سرمایه گذاری در بورس نقدینگی مردم را به سمت بازار سرمایه کشاند تا با فروش سهام برخی از شرکت هایش تنها حفره‌های کسری بودجه اش را پر کند. با این همه ماجرای دخالت دولت و البته سایر بخش های حاکمیتی در بازار‌ها حکایت دیرینه‌ای است که همواره نتیجه مطلوبی برای مردم به همراه نداشته است. بازار بورس، اما این روزها نمود بارزتری از دخالت را در خود می‌بینید. از بیان مقاومت یک میلیون و ۶۰۰ تا حمایت‌های دیگر که البته هیچ کدام تا به امروز به سرانجام نرسید و البته به تازگی ابلاغ جدید رئیس قوه قضائیه برای برخورد با متخلفان بازار بورس، وضعیت آشنایی است که همواره در بازار‌های مختلف از جمله ارز و سکه نیز تکرار شده است. با این همه، اما علیرغم دستگیری سلاطین مختلف، بازار‌ها همچنان در نوسان قرار دارند تا مردم بدون داشتن چشم انداز مشخص نگران از دست رفتن دارایی‌های خود باشند.
پیمان مولوی، کارشناس مسائل اقتصادی چند روز پیش در توئیتی نوشت: «در ایران باید مواظب بود تا از دولت‌ها بدل نخورد! بزرگترین ریسک سیستماتیک است هر لحظه و هر ثانیه».
او، اما در گفتگو با اقتصاد۲۴ درباره احتمال نوسان گیری دولت از بازار‌ها می‌گوید: باید قبل از بررسی این موضوع، مسئله دیگری را بررسی کرد. در واقع زمانی که گفته می‌شود باید موازی ریسک دولتی حرکت کرد این مختص اقتصاد ایران نیست بلکه در تمام اقتصاد‌های دنیا این موضوع صادق است.
وی می‌افزاید: نمونه آن را در قیمت گذاری دستوری فولاد، دخالت در بازار بورس و دخالت‌های یک شبه دیدیم؛ این روند‌ها مدام در حال تغییر است. باید در نظر داشت دولت‌ها یک دست نیستند و گروه‌های مختلف و با رویکرد‌های مختلفی که دارند اقتصاد دولتی ایران را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
این کارشناس اقتصادی تصریح می‌کند: از دلار ۴۲۰۰ تا ارز نیما و یا همان صادرکنندگان کارتن خواب بگیرید همواره برای توجیه عملکرد، دولت‌ها رفتار متفاوتی دارند؛ بنابراین همواره باید ریسک‌های دولتی را در نظر بگیریم؛ اما وقتی مکانیزم بازار آزاد باشد قابلیت سنجش اقتصاد برای افراد و فعالان وجود دارد، اما دخالت دولت همواره با ابهام همراه است. در حال حاضر کسی نمی‌داند هفته آینده برای قیمت دلار چه اتفاقی رخ خواهد داد.
مولوی همچنین می‌گوید: همه تحلیل‌ها بر اساس بداهه پردازی صورت می‌گیرد و فعالان بخش خصوصی و حتی کسب و کار‌های بزرگی مانند فولاد، همواره باید مراقب این دست از دخالت‌ها و ریسک‌ها باشند. وقتی فولاد که به عنوان یکی از لنگر‌های بازار بورس است از گزند دخالت‌های دولت در امان نیست چگونه می‌توان انتظار داشت که سایر کسب و کار‌ها یا بخش‌های اقتصاد از دخالت در امان نمانند.
این کارشناس اقتصادی تصریح می‌کند: شاید بتوان موضوع نوسان گیری دولت را در مرحله بعد از عوامل بنیادی در بازار در نظر گرفت. به طور قطع نمی‌توان در این خصوص نظری داد، اما به هر حال دولتی که کسری بودجه دارد ممکن است به هر راهی برای تامین کسری بودجه متوسل شود. مولوی می‌گوید: بورس ایران در حال حاضر چشم انداز خود را از دست داده است و فعالان بازار نقد هستند تا ببینند نتایج انتخابات آمریکا چه خواهد شد. هر چند باید در نظر داشت که هیچ اتفاق بنیادی در اقتصاد رخ نداده است.
