«دشت خاموش» برنده جایزه بهترین فیلم و جایزه آموزشی و فرهنگی از جشنواره ویتره فرانسه شد. «دشت خاموش» به کارگردانی احمد بهرامی و تهیه‌کنندگی سعید بشیری که این روزها در سینماهای هنروتجربه روی پرده است، جایزه بهترین فیلم و جایزه آموزشی و فرهنگی بهترین فیلم از نگاه هیات داوران مدرسان و استادان سینما را از […]
«دشت خاموش» برنده جایزه بهترین فیلم و جایزه آموزشی و فرهنگی از جشنواره ویتره فرانسه شد.
«دشت خاموش» به کارگردانی احمد بهرامی و تهیه‌کنندگی سعید بشیری که این روزها در سینماهای هنروتجربه روی پرده است، جایزه بهترین فیلم و جایزه آموزشی و فرهنگی بهترین فیلم از نگاه هیات داوران مدرسان و استادان سینما را از دومین دوره جشنواره فیلم تصاویری تازه از ایران در ویتره فرانسه از آن خود کرد. همچنین فیلم «تی تی» به کارگردانی آیدا پناهنده نیز جایزه جایزه عمومی این جشنواره را به خود اختصاص داد. «دشت خاموش» به زندگی و کار چند خانواده کارگری با کارفرمای می‌پردازد و پخش بین‌المللی این فیلم سینمایی برعهده علی قاسمی است.
دومین جشنواره سینمای ایران در شهر ویتره فرانسه با عنوان «تصاویری تازه از ایران» از تاریخ ۹ نوامبر (۱۸ آبان) تا ۱۴ نوامبر (۲۳ آبان) در شهر کوچک ویتره فرانسه برگزار شد و فیلم‌های «خورشید» ساخته مجید مجیدی، «من اینجا هستم» ساخته عباس امینی، «جهان با من برقص» به کارگردانی سروش صحت به همراه دو مستند «سایه‌های بی‌خورشید» مهرداد اسکویی و «سونیتا» از رخساره قائم مقامی، دیگر فیلم‌هایی بودند که در این رویداد سینمایی به نمایش گذاشته شدند.
جشنواره «تصاویر تازه‌ای از ایران» در ویتره فرانسه امسال دومین دوره برگزاری خود را با هدف پرداختن به فرهنگ و سینمای ایران تجربه کرد. روح الله حسینی، ابراهیم مختاری، «آگنیس دو ویکنو» استاد رشته تاریخ فیلم در دانشگاه پاریس، «جولی بورده» متخصص روانشناسی، «میشل دیدیه» متخصص علوم اجتماعی، «پیتر لاتزکو» کارگردان مجموعه مستند «ایران از آسمان» و ستاره پیرخردی منتقد فیلم ایرانی، داوران این دوره از این جشنواره بودند.
دل نوشته
«سراب»
محبوبه نورعلیشاهی
ناقوس های ناهماهنگی
تنم را به اندازه ی حجم غریب کهنه خیال سنگی می لرزاند.
چکه ای از تصویر لطیف بودنت بر سنگ خیالم پاشید و ابر شد
آسمان شدن برایت سخت بود!
ستاره ای به حجم سخاوت تو را خدا نامید
گویی گول می زند افکارش را میان بودن و داشتنت!
در لحظه های تزلزل
وزن اشک را بشمار!
دیروز احساسش را به جرم بودنش اعدام کرد!
و
ظرافت ذهنش را به دختری بی سایه هدیه داد
شاید او هم لختی خوشبختی را لمس کند
ادبیات
خاطرات پل نیومن منتشر می‌شود
کتاب خاطرات پل نیومن بازیگر مشهور آمریکایی یک دهه بعد از مرگش از سوی انتشارات آلفرد ای. ناف سال آینده منتشر خواهد شد. کتاب خاطرات پل نیومن بازیگر مشهور آمریکایی یک دهه بعد از مرگش از سوی انتشارات آلفرد ای. ناف سال آینده منتشر خواهد شد. پل لئونارد نیومن بازیگر برنده جایزه اسکار و کارگردان آمریکایی بود. او جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای ایفای نقش در فیلم رنگ پول در سال ۱۹۸۶ به دست آورد. نیومن در ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۸ بعد از مدتی مبارزه با بیماری سرطان ریه در ۸۳سالگی درگذشت. به نوشته نیویورک تایمز، نیومن خاطراتش را به‌صورت شفاهی سال‌ها قبل از مرگش ضبط کرده بود و حالا این خاطرات به رشته تحریر درآمده است. مسئولان انتشارات ناف می‌گویند: این فایل‌ها از سوی استوارت استرن فیلم‌نامه‌نویس و یکی از دوستان نزدیک نیومن روی کاغذ آورده شده است و مصاحبه‌های خودش با نیومن نیز به آنها اضافه شده است. در این کتاب مصاحبه‌های استوارت با همسر نیومن، فرزندان و دوستان نزدیک نیومن نیز ذکر شده است.
تقویم تاریخ
كودتاي سياسي در ايران سال ۴۸۷ ميلادي
با اينكه ارتش ايران به فرماندهي سپهبد «زَرمِهر» هِپتال ها را در فرارود (آسياي ميانه) شكستي سخت داده بود، بزرگان كشور در يك نشست محرمانه در ۱۷ نوامبر سال ۴۸۷ ميلادي تصميم گرفتند كه بلاش، شاه ساساني وقت را بركنار و قباد (گواد = گوات) را بر جاي او بنشانند و اين تصميم (كودتا)، بدون خونريزي عملي شد. بزرگان ايران از مسامحه بلاش در قبال خزرهاي مهاجر به مناطق شمالي درياي مازندران كه ستيزه جويي مي كردند خسته شده بودند. قباد پسر پيروز (شاه اسبق، شاه پيش از بلاش) پس از انتخاب شدن به شاهي، براي نشان دادن شايستگي خود و اينكه بزرگان كشور در انتخاب او اشتباه نكرده بودند شخصا با سپاهي گران به جنگ خزرها رفت و اين قوم را شكستي سخت داد به گونه اي كه بيشتر آنان آواره اروپا شدند و سران ایشان به دين يهود گرويدند. «خزر» در لغت به معنای «آواره» است. اینان که اینک عمدتا در بلغارستان و بالکان زندگی می کنند از اویغورستان به سمت غرب به حرکت درآمده و در کنار رود وُلگا (روسیه) سه شهر برای خود ساخته بودند.با وجود اخراج خزرها از اطراف درياي مازندران، روس ها از اواخر قرن هجدهم و با هدف بلعیدن قفقاز، و دست اندازي به نقاطي در گیلان و مازندران تلاش کردند که این دریا، بحر خزر خوانده شود. حال آنکه جهانیان آن را «كَسپيان سی Caspian Sea» مي گويند، همان نامي كه مورخان يونانِ باستان به دليل سكونت قوم ايراني كَسپين = Caspi (گيلاني ـ قزويني، ساکنان جنوب غربی این دریا) بر آن نهاده بودند: دریایِ Kaspioi. در قرون وسطی، مورخان ایرانی و عرب آن را «دریای قزوین» می نوشتند. در دوران سلطنت پهلوی ها تاکید شده بود که «دریای مازندران» نوشته شود، حتی دکتر محمدحسن گنجی استاد درس جغرافیا و بنیادگذار هواشناسی ایران به کارشناسان این سازمان اخطار کرده بود به روزنامه هایی که دریای مازندران را دریای خزر بنویسند، اخبار هواشناسی را ندهند.
