محققان آمریکایی با ایجاد تغییراتی در یک نوع باکتری اجتماعی، موفق شدند تابلوی «شب پرستاره» از «ونسان ونگوگ» را با ارگانیسمهای زنده بازآفرینی کنند. مرز میان علم و هنر گاهی باریک میشود؛ پژوهشگران در حین مطالعه بر روی یک باکتری اجتماعی که در گروههای هماهنگ حرکت کرده و تغذیه میکند، به طور اتفاقی چیزی خلق […]
محققان آمریکایی با ایجاد تغییراتی در یک نوع باکتری اجتماعی، موفق شدند تابلوی «شب پرستاره» از «ونسان ونگوگ» را با ارگانیسمهای زنده بازآفرینی کنند.
مرز میان علم و هنر گاهی باریک میشود؛ پژوهشگران در حین مطالعه بر روی یک باکتری اجتماعی که در گروههای هماهنگ حرکت کرده و تغذیه میکند، به طور اتفاقی چیزی خلق کردند که شباهت بسیاری به یک شاهکار هنری معروف دارد. وقتی یک ژن خاص در باکتری میکسوکوکوس زانتوس بیش از حد بیان شود، ارگانیسمهای تکی طی چند ساعت خود را به شکل گروههای مدور کوچک درمیآوردند و وقتی این گروهها به صورت مصنوعی رنگآمیزی شوند، صحنهای ایجاد میشود که شباهت فوقالعادهای به تابلوی شب پرستاره اثر ونسان ونگوگ، نقاش معروف هلندی، دارد.
باکتریها معمولا به خودخواهی شناخته میشوند اما باکتری میکسوکوکوس زانتوس نوعی باکتری اجتماعی است چون برای بقا به پیدا کردن و شناسایی همنوعانش نیاز دارد. این باکتری میلهای شکل پس از آن که تودههای بزرگ و آشنا تشکیل داد در حمله به میزبان خود بهتر عمل میکند و هر سلول در این حالت با ترشح آنزیمهای گوارشی کار تغذیه از شکار را تسهیل میکند. محققان سال هاست نسبت به رفتار اجتماعی این باکتری کنجکاو هستند اما هنوز الگوی جامع و پذیرفتهشدهای برای این حرکات پیچیده وجود ندارد.
محققان دانشگاه وایومینگ آمریکا در سال ۲۰۱۷ از کشف یک کلید ژنتیکی خبر دادند که عامل روشن و خاموش کردن این رفتار اجتماعی است. یک باکتری به محض این که به کمک این دو گیرنده (TraAB) خود را به یک باکتری هم خانواده چسباند، میتواند مواد مغذی و پروتئینها را با باقی گروه تبادل کند.