کاوه حاجی علی‌اکبری کارشناس نوسازی شهری و مدیرعامل سابق سازمان نوسازی شهر تهران در خصوص ابلاغ بسته ۱۹ بندی تشویقی نوسازی بافت‌های فرسوده، ویژگی‌ها و تاثیری که می‌تواند در روند نوسازی بافت‌های فرسوده و تامین مسکن برای متقاضیان و ارتقای تاب‌آوری بافت‌های ناکارآمد داشته باشد، با اشاره به اینکه نوسازی بافت‌های فرسوده موضوعی چندوجهی است […]
کاوه حاجی علی‌اکبری کارشناس نوسازی شهری و مدیرعامل سابق سازمان نوسازی شهر تهران در خصوص ابلاغ بسته ۱۹ بندی تشویقی نوسازی بافت‌های فرسوده، ویژگی‌ها و تاثیری که می‌تواند در روند نوسازی بافت‌های فرسوده و تامین مسکن برای متقاضیان و ارتقای تاب‌آوری بافت‌های ناکارآمد داشته باشد، با اشاره به اینکه نوسازی بافت‌های فرسوده موضوعی چندوجهی است و مجموعه‌ای از سیاست‌ها، برنامه‌ها و اقدامات را می‌طلبد، گفت: نوسازی مسکن و تامین خدمات پشتیبان سکونت به عنوان محرک‌های ارتقای کیفیت زندگی در بافت و افزایش میل ساکنان به باقی ماندن در بافت‌ها تلقی می‌شود.
به گزارش روابط عمومی شرکت بازآفرینی شهری ایران، این کارشناس نوسازی شهری در کنار نوسازی کالبدی بر توانمندسازی، آموزش و مهارت‌افزایی ساکنان بافت‌ها به عنوان وجه دیگری از نوسازی بافت‌های فرسوده تاکید کرد.
حاجی علی‌اکبری نوسازی را فرآیندی شامل مجموعه‌ای از اقدامات کالبدی، اجتماعی و فرهنگی توامان دانست و توضیح داد: تجربه نشان داده که در نوسازی بافت فرسوده، تمرکز صرف بر یک جنبه منجر به حصول نتیجه کامل نخواهد شد. به همین دلیل نیز همزمانی، تناسب و توازن در سیاست‌های نوسازی و داشتن برنامه مشخص برای ارتقای خدمات پشتیبان سکونت و ارتقای کیفیت زندگی و توانمندسازی ساکنان در بافت حائز اهمیت است.
مدیرعامل سابق سازمان نوسازی شهر تهران با تاکید بر اینکه بسته ۱۹ بندی مشوق‌های نوسازی بافت‌های فرسوده تاکید ویژه‌ای بر نوسازی مسکن توسط ساکنان دارد، تصریح کرد: نوسازی مسکن باید توسط ساکنان بافت انجام شود و این رویکرد که دولت مداخله مستقیم کرده و اقدام به تملک پلاک‌ها و تخریب گسترده کند و ساخت و سازهایی را انجام بدهد، رویکرد منسوخی به شمار می‌رود.
وی افزود: در دهه‌های گذشته هر جایی که دولت در نوسازی بافت فرسوده ورود مستقیم داشته، نتایج معکوس را گرفته و بیشتر منجر به متروکه شدن، تخریب و از دست رفتن کیفیت و ارزش‌های سکونت در بافت‌ها شده است. صاحبان اصلی بافت، ساکنان آن هستند که یا باید خود و یا از طریق مشارکت با سازندگان و در مقیاس خرد اقدام به نوسازی کنند. این رویکرد در مجموعه وزارت راه و شهرسازی پذیرفته شده است و بسته ۱۹ بندی نوسازی بافت‌های فرسوده حاکی از آن است که وزارت راه و شهرسازی درصدد است تا فرصت‌ها و زمینه‌هایی را فراهم کند تا ساکنان بافت توانایی نوسازی را به دست آورند.
حاجی‌علی‌اکبری توامانی و همزمانی مشوق‌های ضابطه‌ای و مشوق‌های مالی را از جمله دلایل موفقیت در نوسازی بافت‌های فرسوده برشمرد و گفت: برای ترغیب ساکنان بافت‌های فرسوده به نوسازی نیازمند تبعیض مثبت به نفع بافت فرسوده در مقایسه با سایر قسمت‌های شهر هستیم تا انتفاع اقتصادی که در بافت ایجاد می‌شود، بهتر از سایر قسمت‌ها باشد و سرمایه‌گذاران، سازندگان و تامین‌کنندگان منابع مالی را ترغیب به مشارکت کند. از سوی دیگر هم، انگیزه حداقلی را در اختیار مالکان قرار بدهد.
وی تاکید کرد: تحقق نوسازی در بافت فرسوده نیازمند منابع مالی حمایتی از طرف دولت است که در قالب تسهیلات بانکی، یارانه‌ها و همه اقداماتی که هزینه ساخت و ساز را در بافت‌های فرسوده کاهش بدهد، متجلی خواهد شد. زیرا عموما بافت‌های فرسوده در مناطقی واقع شده‌اند که یا انتفاع اقتصادی وجود ندارد و به همین دلیل تمایل به مشارکت شکل نمی‌گیرد و یا بازدهی اقتصادی حداقل است و در آستانه‌های پایین قرار می‌گیرد. بنابراین سیاست‌های حمایتی از سوی بخش عمومی شامل دولت و شهرداری‌ها موردنیاز است که مسبوق به سابقه است. در این خصوص، زمانیکه قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن در سال ۱۳۸۷ به تصویب مجلس رسید، در آنجا پیش‌بینی شد که تسهیلات بانکی ارزان قیمت، تسهیلات اسکان موقت و تخفیف در هزینه‌های صدور پروانه باید ارایه شود. اگرچه در این بخش گام‌های موثری برداشته شده است، اما همچنان در حوزه مشوق های مالی با نقطه مطلوب فاصله داریم.
