ملیحه منوری سردبیر و قائم مقام مدیر مسئول – در کشوری زندگی میکنیم که جغرافیای عجایب است و کمتر اتفاقی در جهان میتواند ایرانیان را شوکه کند. ما از فقر و فحشا تا عصیان و اندوه را لمس کردهایم. حرفهایی از مسئولانمان شنیدهایم که در همه دنیا حکم شوخی را دارد اما اینجا کاملا جدی بیان و عمل شده است.
به احتمال زیاد تنها کشور جهان هستیم که بخش بزرگی از مردمش با شکست تیم ملی فوتبال کشورشان خوشحال میشوند یا در زمره نادر ممالک جهانیم که رئیسجمهور روحانیاش برای ادای لغات عربی، وزیر خارجهاش برای تلفظ انگلیسی و رئیس سازمان سینماییاش برای خواندن سادهترین و مشهورترین دعای فرهنگی به مشکل میخورند.
خلاصه خواستم بگویم ما چیزهای عجیب کم ندیدهایم، اما این خبر جدید ساختمان سازی توسط زندانیان چینی در ایران واقعا خاص بود. خلاصه نمردیم و دیدیم درحالیکه جوانان ایران برای یک کار ساده و یک لقمه نان سادهتر به هر دری میزنند، قرار است برای زندانیان سرزمین اژدها نیز اشتغال ایجاد کنیم.این است قدرت دولت صادق الوعده! ایجاد اشتغال و تامین مالی عراقیها، سوری ها، لبنانیها و فلسطینیها کم بود، حالا نوبت به زندانیان چینی رسیده است. باور بفرمایید مزاح نمیکنم، عین واقعیت است. بنا به گفته دبیر انجمن انبوهسازان مسکن و ساختمان در مورد احتمال ورود نیروی کار از چین: گفته میشود، چین قرار است زندانیهای خود را برای ساخت مسکن در ایران انتقال دهد، کسانی که در چین زندانی هستند با مزد کمتر برای کار به سایر کشورها منتقل میشوند.
رامین گوران، دبیر انجمن انبوهسازان مسکن و ساختمان گفت: بخش خصوصی ما برای ساخت مسکن ظرفیت بسیار خوبی دارد، با این حال به نظرم اشکالی ندارد که با چینی ها یا سایر کشورها در این زمینه کار کنیم، اما باید مشخص کنیم که منظور ما از این کار چیست.
دبیر انجمن انبوهسازان مسکن و ساختمان همچنین گفت: در مورد احتمال ورود نیروی کار از چین نیز گفت: گفته می شود، چین قرار است زندانی های خود را برای ساخت مسکن در ایران انتقال دهد، کسانی که در چین زندانی هستند با مزد کمتر برای کار به سایر کشورها منتقل می شوند. چین قبلا این کار را انجام داده و اتفاقا ایده خوبی است زندانی ها را تحت کنترل به کار می گیرند و هزینه تمام شده هم برایشان کاهش مییابد.
ما دیگر زبانمان مو درآورد از بس که پرسیدیم کشوری که مدعی ساخت پیشرفتهترین سلاحهای راهبردی است و خود را نمونهای از توسعه موفق و درونزا میداند، چگونه از برطرف کردن کوچکترین نیازهای این ملت ناتوان است. چطور است که یکی از بزرگترین تولیدکننده گان انرژی جهان است اما بنزین را وارد میکند. این چه رویهای است که بزرگترین تولید کننده مرغ منطقه حالا به واردات طیور رسیده است. چند ایرانی دیگر باید جان بدهند یا نقص عضو شوند تا قبول کنیم خودروسازی و راهسازی افتضاحی داریم. چقدر باید گرسنگی بکشیم تا حاکمیت قبول کند در اقتصاد شکست سختی خورده.اگر قرار باشد زندانیان چینی در ایران ساختمان بسازند، چرا از زندانیان ایرانی استفاده نکنیم. اصلا مگر خودمان چلاق هستیم و زور بازو نداریم که کارگر ساده ساختمانی را هم باید از چین وارد کنیم.
وقتی ما درحال ساخت شهرک اکباتان بودیم بهجز ژاپن اکثر کشورهای آسیا از ایران در حوزه راه و شهرسازی عقب بودند، اما حالا چه شده که برای ساخت چهاردیواری های ساده هم باید دست به دامن چینیها شویم. اندازهگیری این همه عقبگرد برای درک هوش مصنوعی هم قفل است.
فعلا از شیر مرغ تا جان آدمیزاد، از قطعات خودرو تا سنجاق قفلی را از چین وارد میکنیم و حالا کارگر زندانی هم به لیست وارداتی ها اضافه شده. ترسم این است اگر مردم درانتخابات مشارکت نکنند، دردوره بعدی رای دهنده هم از چین وارد کنیم، چه اشکالی دارد، بالاخره وقتی نخبگان ایرانی درحال مهاجرت گسترده هستند، واردات پخمگان و مجرمان چینی هم باید در دستور کار باشد.
- نویسنده : ارسالی توسط ملیحه منوری
