قائم‌مقام معاونت برنامه‌ریزی، توسعه شهری و امور شورای شهردار تهران گفت: سینماها و گرمابه‌های متروکه به منظور تأمین بخشی از فضاهای خدماتی در سطح مناطق و محلات پایتخت احیا می شوند. امیر آریازند با اشاره به موضوع توسعه فضاهای فرهنگی و عمومی به عنوان یکی از محورهای برنامه سوم توسعه شهر تهران اظهارداشت: فضاهای شهروندی […]
قائم‌مقام معاونت برنامه‌ریزی، توسعه شهری و امور شورای شهردار تهران گفت: سینماها و گرمابه‌های متروکه به منظور تأمین بخشی از فضاهای خدماتی در سطح مناطق و محلات پایتخت احیا می شوند.
امیر آریازند با اشاره به موضوع توسعه فضاهای فرهنگی و عمومی به عنوان یکی از محورهای برنامه سوم توسعه شهر تهران اظهارداشت: فضاهای شهروندی در پنج‌سال آینده در محلات و مناطق شهر تهران باید گسترش پیدا کند که استفاده از فضاهای آماده و مستعد برای تغییر کاربری یکی از راهکارهای این امر است.
وی با اشاره به اینکه بخشی از سینماها و گرمابه‌هایی که در گذشته وجود داشته، در زمان فعلی متروک و بدون استفاده باقی مانده ادامه داد: فضاهایی مانند سینماها، گرمابه‌ها، باغ‌ها و خانه‌های تاریخی، فرصت خوبی برای ارائه خدمات به شهروندان است؛ در همین زمینه در برنامه سوم توسعه شهر تهران پیش‌بینی شده تا از این فضاها به منظور تامین بخشی از فضای خدماتی در سطح شهر استفاده شود.
آریازند خاطرنشان کرد: در برنامه پیشنهادی سوم شهرداری موظف است به منظور ارتقای زیست‌پذیری، توسعه فضاهای عمومی مولد زیست سالم، پایدار و بهبود فضاها و خدمات شهری نسبت به متنوع‌سازی فضاهای عمومی شهری در چارچوب افزایش حضور و مشارکت فعال و عادلانه شهروندان در این فضاها اقدام کند و از این منظر می‌توان از فضاهایی مثل گرمابه‌ها و سینماهای متروکه بهره برد.
خانه‌ای روی یک تکه سنگ!
چند سال قبل نشنال‌جئوگرافیک عکسی از خانه‌ای تنها را که وسط رودخانه درینا در صربستان بود منتشر کرد و این‌گونه، مسافران کنجکاو از سراسر جهان به این رودخانه سرازیر شدند. این خانه کوچک روی صخره‌ای کوچک وسط رودخانه درینا نزدیک شهر بایینا باستا در پارک ملی تارا در صربستان بنا شده است. ایرت بکیر، عکاس مجارستانی زیبایی این خانه را در قاب تصویرش جاودانه کرد و این عکس به سرعت در اینترنت پخش شد. هرچند شهرت این خانه به سال‌های اخیر باز می‌گردد اما ساخت آن به ۵۰ سال می‌رسد.
سال ۱۹۶۸ گروهی از پسرهای جوان که به مکانی برای آفتاب‌گرفتن نیاز داشتند این خانه را ساختند. آفتابی که روی صخره می‌تابید بسیار مناسب بود اما درازکشیدن روی آن چندان راحت نبود بنابراین، آنها آلونک ویرانه‌ای را که نزدیک کرانه رودخانه بود آوردند و سال بعد از آن سقف و دیوارهای آلونک را نو و آن را به کلبه‌ای جدید تبدیل کردند.
برای انتقال مواد ساختمان، پسرها از قایق‌ها و کایاک‌ها استفاده می‌کردند. این خانه درطول سال‌ها چندبار درمدت سیل‌ها آسیب دید اما هربار مردم آن را بازسازی کردند.
