مطالعات جدید حاکی از آن است که تا سال ۲۰۴۰ میلادی حدود ۶۰ درصد از گوشت تولیدی برای غذای انسان از طریق کشتار حیوانات نخواهد بود و محصولات گوشتی با فرآورده‌های آزمایشگاهی مشابه یا محصولات گیاهی جایگزین می‌گردند. تولید فرآورده‌های گوشتی از طریق دامداری صنعتی یکی از معضلات جهان امروز است چرا که تقاضا و […]
مطالعات جدید حاکی از آن است که تا سال ۲۰۴۰ میلادی حدود ۶۰ درصد از گوشت تولیدی برای غذای انسان از طریق کشتار حیوانات نخواهد بود و محصولات گوشتی با فرآورده‌های آزمایشگاهی مشابه یا محصولات گیاهی جایگزین می‌گردند.
تولید فرآورده‌های گوشتی از طریق دامداری صنعتی یکی از معضلات جهان امروز است چرا که تقاضا و عرضه بیش از اندازه این محصولات آسیب‌های جبران ناپذیری به زمین وارد آورده است. گزارش‌های سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) نشان می‌دهد که دامداری صنعتی مسئول انتشار ۱۳ تا ۱۸ درصد از گازهای گلخانه‌ای است.
گازهای گلخانه‌ای که شامل بخار آب، دی‌اکسیدکرین، متان، دی نیتروژن مونوکسید هستند به طور طبیعی در جو زمین وجود دارند، اما فعالیت‌های صنعتی میزان آنها را به شدت افزایش داده است. تجمع این گازها در جو سبب ایجاد پدیده‌ای به نام اثر گلخانه‌ای شده که در اثر آن انرژی گرمایی وارد شده به جو زمین در درون جو منعکس می‌شود و در نتیجه دمای زمین افزایش می‌یابد، پدیده‌ای که آن را با عنوان گرمایش زمین می‌شناسیم.
دانشمندان بسیاری به دنبال آن هستند راه‌های جدیدی برای تولید غذای انسان بیابند که علاوه بر تامین نیازهای بشر کمترین آسیب را به محیط زیست وارد کند. به نظر می‌رسد که روش‌های نوین علم بیوتکنولوژی نه تنها قادر است صنعت گوشت بلکه تولید محصولات غذایی دیگر را از جمله شیر، سفیده تخم‌مرغ، ژلاتین و ماهی متحول کند. این روند به تازگی آغاز شده و برخی شرکت‌ها کوشیده‌اند با استفاده از گیاهان محصولاتی با طعم، مزه و احساس گوشت تولید کنند.
ایده تولید گوشت مصنوعی سبب شد تا شرکت هلندی موزا میت (Mosa Meat) این طرح را عملی کرده و نخستین همبرگر تولید شده از گوشت کشت شده را در سال ۲۰۱۳ تولید کند. مساله کشتار حیوانات و گرمایش کره زمین به یکی از مهمترین مباحث محیط زیستی در سال‌های اخیر تبدیل شده وبسیاری امیدوارند محصولاتی که آسیب کمتری به زمین می‌زنند، به بازار معرفی شوند.
ترمز وزیر جوان کشیده شد
صادق صبور
وزیر ارتباطات دولت دوازدهم آذریجهرمی یا به تعبیری وزیر جوان، در سخنان پر آب و تاب خود برای گرفتن رای اعتماد به گونه ای از برنامه های آینده وزارت ارتباطات از توسعه زیرساخت ها گرفته تا بحث اینترنت و وسعت دامنه و آزادی رد و بدل کردن اطلاعات تا مخالفت با فیلترینگ می گفت که اگر موجودی از کره ای دیگر به زمین می آمد، انگشت به دهان می ماند که با توجه به اوضاع و احوال کشور، با توجه به دلواپسی همه جانبه دلواپسان و با توجه به کانال های تصمیم گیری خارج از حیطه وزارت ارتباطات، به قول معروف ” مگه میشه، مگه داریم” !
وزیر جوان از زمان قدم گذاشتن به وزارت خانه تا چند ماه پیش، در حرف و شعار البته، همچنان به سخنان و وعده های خوش باورانه خودش ادامه می داد؛ دائم در مذمت فیلترینگ می گفت، دائم خود و دولت را از ماجرا گاه بی خبر و گاه مبرا می دانست و اعلام می کرد، در حالی که کانال های موازی به کار خود، دست کاری در اینترنت و مخالفت با فضای مجازی ادامه می دادند.
از چندی پیش، اما به نظر می رسید و اینک به اثبات رسیده که آقای وزیر جوان، حساب کار دستش آمده و به این نتیجه رسیده که دیگر حتی وانمود کردن به طرفداری حداقلی از فضای مجازی هم می تواند دردسرساز باشد.
اینک آقای وزیر جوان از تطابق فضای مجازی با الزامات حاکمیتی در کشور حرف می زد. البته بحث از درست بودن یا نبودن سخن وزیر نیست بلکه بحث این است که وزیری که جوان بودن را یک خاصیت می دانست و خیلی دلش می خواست مردم حرف هایش را باور کنند و سکوی پرش او شوند، اما آش آن قدر شور شد که سرانجام ترمزش توسط دلواپسان کشیده شد تا حساب کار دستش بیاید.
