شهردار تهران از حمایت مدیریت شهری از بخش خصوصی برای احیای خانه‌های تاریخی خبر داد. پیروز حناچی گفت: در منطقه شش، ۱۱ و ۱۲ خانه‌های قدیمی واجد خصیصه‌های میراثی وجود دارند که از پتانسیل فرهنگی بالایی برخوردار هستند. وی با بیان اینکه جهت‌گیری عمومی شورا و شهرداری این است که اگر بخش خصوصی در این […]
شهردار تهران از حمایت مدیریت شهری از بخش خصوصی برای احیای خانه‌های تاریخی خبر داد.
پیروز حناچی گفت: در منطقه شش، ۱۱ و ۱۲ خانه‌های قدیمی واجد خصیصه‌های میراثی وجود دارند که از پتانسیل فرهنگی بالایی برخوردار هستند.
وی با بیان اینکه جهت‌گیری عمومی شورا و شهرداری این است که اگر بخش خصوصی در این حوزه سرمایه گذاری کند، ما نیز حمایت کنیم، گفت: به همین دلیل در منطقه ۶ و ۱۱ گالری، کافه کتاب، موزه و غیره که با سرمایه گذاری بخش خصوصی ایجاد شده در حال توسعه است.
حناچی با اشاره به حمایت مدیریت شهری از سرمایه‌گذاران اظهارکرد: طرح تثبیت واحدهای با ارزش و پهنه رودکی در کمیسیون ماده ۵ در حال بررسی است که غلبه آثار فرهنگی بر مسکونی مورد توجه قرار گرفته است. این کار حرکت خوبی است چرا که اقتصاد مبتنی بر فرهنگ همواره مورد توجه است و این مسئله نیز به عنوان یک ابزار مورد توجه قرار گرفته است.
شهردار تهران با بیان اینکه تبدیل خانه‌های قدیمی که عمدتا تغییر کاربری به گالری، کافه کتاب و موزه موتور داده شده، جاذبه شهری ایجاد می‌کند و می‌تواند مقصد گردشگری شود، تصریح کرد: در مورد حمایت شهرداری از این مجموعه‌ها شهرداری قبلا چنین مکان‌های را تجاری محسوب می‌کرده در حالی که مسکونی است و در نظر داریم حمایت‌های بیشتری از این مشاغل داشته باشیم.
روایت تلخ ویرانی در پایتخت هخامنشی‌ها
یونانی‌ها تخت جمشید را«پرسپولیس» به معنای شهر پارسه می‌نامیدند، اما نام اصلی تخت جمشید «پارسه کرته» است، درگل‌نوشته‌ها و کتیبه درگاه سنگی تالار ورودی تخت جمشید، نام‌اش را «پارسه» ثبت کرده‌اند. مجموعه‌ای باستانی شامل حصارها، کاخ‌ها، بخش‌های خدماتی و مسکونی، نظام‌های مختلف آبرسانی که «داریوش اول» سومین شاه هخامنشی آن را بنیان گذاشت، اما تا زمان زنده بودن‌اش آن کامل نشد و ساخت‌وسازها در دوره‌ی جانشینان او یعنی فرزندش «خشایارشا» و نوه‌اش «اردشیر اول» ادامه پیدا کرد. با این حساب و کتاب‌ها می‌توان عمر تخت‌جمشید را تا دو هزار و ۴۲۳ سال هم تخمین زد، تخت‌جمشید در سال ۱۹۷۹ میلادی از سوی سازمان فرهنگی ملل متحد (یونسکو) و توسط شهریار عدل به عنوان یکی از ده اثر برجسته میراث فرهنگی بشری به ثبت رسید.
اما بعد از ثبت جهانی این محوطه، کشف‌هایی که توسط گروه‌های باستان‌شناسی در این محوطه تاریخی انجام می‌شود از یک سو و از سوی دیگر، بی‌توجهی به کتیبه‌ها و سنگ‌ها و اصلا آنچه که امروز تخت‌جمشید، را تخت‌جمشید کرده، از وندالیسم‌ها (تخریب اشیاء و آثار فرهنگی) تا آسیب‌هایی که به مروربه سنگ‌های قرار گرفته در این فضای تاریخی وارد می‌شود، هشدارها را برای این شهر تاریخی فرا می‌خواند.
