شکست در خانه بحرین روی یک ضربه پنالتی شاید در قالب اتفاقات فوتبالی قابل توجیه بود اما دومین باخت پیاپی در این مرحله قابل پیشگیری بود. تیم ملی در شرایطی برای مسابقه با عراق پا به اردن گذاشت که حریف جنگنده‌اش میزبانی خود را به دلیل ناآرامی‌های داخلی از دست داده بود اما به مراتب […]
شکست در خانه بحرین روی یک ضربه پنالتی شاید در قالب اتفاقات فوتبالی قابل توجیه بود اما دومین باخت پیاپی در این مرحله قابل پیشگیری بود. تیم ملی در شرایطی برای مسابقه با عراق پا به اردن گذاشت که حریف جنگنده‌اش میزبانی خود را به دلیل ناآرامی‌های داخلی از دست داده بود اما به مراتب ضعیف‌تر از آنها ظاهر شد.
رئیس وعده‌ها
مهدی تاج از زمان کنار رفتن کی‌روش تا انتخاب ویلموتس و شایعه فسخ قرارداد وی فقط وعده داده. از وعده انتخاب زودتر سرمربی تا برگزاری بازی‌های تدارکاتی و پرداخت حقوق مربی تیم. اما هیچ کدام از این وعده‌ها پشتوانه‌ای نداشت تا اینکه در آستانه یکی از حساس‌ترین مسابقات مقدماتی ویلموتس تنها ۵ روز پیش از بازی به ایران برگشت و بازیکنان به وضوح از آمادگی بدنی و ذهنی کافی در بازی برخوردار نبودند. وزارت ورزش هم در این میان بی‌تقصیر نیست، جایی که مازیار ناظمی پیروزمندانه از دخالت مسئولان این وزارت برای حل مشکل پرداخت حقوق ویلموتس و بازگشت او به ایران سخن می‌گوید این سوال پیش می‌آید چرا وزارت زودتر وارد عمل نمی‌شود تا امید میلیون‌ها ایرانی این طور بازیچه قرار نگیرد. وزارتی که از تغییر روی نیمکت تیم ملی از همه بیشتر ذوق زده بود و برای کمک به انجام این تغییر قول‌های زیادی داده بود.
مارک ویلموتس
شاید مقصر اصلی در اتفاق رخ داده فدراسیون فوتبال باشد، فدراسیونی که یک‌شبه می‌تواند تمام مطالبات سرمربی و حتی حقوق چهار ماه آینده‌اش را پیش از موعد پرداخت کند اما بارها به بهانه تحریم‌ها چندین ماه پرداخت دستمزد سرمربی خود را به تعویق می‌اندازد. اما در کنار همه اینها ویلموتس که می‌داند دیر یا زود و حتی با شکایت بالاخره به پول خود می‌رسد می‌توانست در مقطعی که چشم میلیون‌ها نفر به بازی حساس تیم ملی است چنین برخوردی با تیم خودش نکند. تصمیمات تاکتیکی و نحوه انتخاب بازیکنان و ترکیب هم به قدر کافی جای بحث دارد.
کاپیتان عصبانی
یک سال است همه از اعتراض‌ها و کارت‌های بی‌مورد در فوتبال ایران به خصوص در تیم ملی انتقاد می‌کنند. بدترین نمونه آنها در جام ملت‌های آسیا مقابل ژاپن رخ داد و باعث حذف ایران شد اما گویا قرار نیست کسی درس عبرتی بگیرد، حتی اگر باتجربه ترین بازیکن تیم باشد. شجاعی که در یک صحنه در ابتدای نیمه دوم انتظار اعلام خطا از سوی داور روی خودش را داشت وقتی با دستور ادامه بازی مواجه شد خودش دست به کار شد و بازیکن حریف را با یک خطای بی‌مورد وسط زمین مجازات کرد و اخطار اول را گرفت. این پایان کار او نبود و کسی که سابقه ۱۵ سال پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارد باز هم با یک بی‌احتیاطی و خطای بی مورد کارت زرد دوم را گرفت و با ۱۰ نفره کرده تیمش زمینه فشار بیشتر حریف و شکست تیم ملی را فراهم کرد. بی انصافی است اگر نگوییم روی صحنه دوم شجاعی برای توپ پایش را بالا آورد و بازیکن عراقی بزرگ‌نمایی کرد اما او هم مانند خطای ۵ سال قبل پولادی مقابل عراق بهانه را به دست داور سریلانکایی داد تا زهرش را به تیم ایران بریزد.
سه بار مجازات با یک اشتباه؛ تاوان مشت اول
شکست مقابل عراق در کشور اردن، سناریویی نبود که طرفداران تیم ملی توقعش را داشتند. ایران برای دومین بازی پیاپی شکست خورد و حالا، برای صعود از این مرحله باید منتظر بازی‌های برگشت در تهران بماند. آخرین باری که تیم ملی دو بازی پیاپی را باخت، بیش از ۵ سال قبل و در جام جهانی ۲۰۱۴ بود که مغلوب آرژانتین و بوسنی شد. برای پیدا کردن مورد قبلی، باید تا دوران قطبی و بازی با کویت و برزیل عقب رفت. دو باخت رسمی مقابل تیم‌های آسیایی، از سال ۹۷ و بازی‌های انتخابی جام جهانی فرانسه بی سابقه است.
شاید نقطه ضعف اصلی تیم ویلموتس که باعث ناکامی در دو بازی اخیر شده، خوردن گل اول بازی باشد. ایران در ۳ بازی از ۶ بازی با سرمربی جدیدش، گل اول بازی را خورده است. بازی با کره جنوبی، تیم ملی به بازی برگشت و مساوی کرد اما در بازی با بحرین و عراق، با شکست مسابقه را به پایان رساند. این موضوع، می‌تواند به سبک بازی جدید تیم ملی و گارد بازتر مقابل حریفان یا تمرکز کمتر بازیکنان مربوط باشد اما در هر صورت، تبدیل به یک نقطه ضعف نگران کننده برای ایران شده است. آن هم در حالی که همه حریفان قبلی تیم ملی آسیایی بودند و بجز کره جنوبی، هیچکدام مدعی جدی حضور در جام جهانی به حساب نمی‌آیند. زدن گل اول در بازی‌های مهم، بخش زیادی از مسیر پیروزی است. به طور مثال در لیگ برتر ایران، سپاهان و پدیده از ۷ مسابقه‌ای که گل اول را زدند ۶ بازی پیروز شدند و پرسپولیس رده سومی، همه بازی‌هایی که گل اول را زده برده است. هیچکدام از تیم‌های لیگ هم، آماری بهتر از پیروزی در یک سوم بازی‌ها پس از خوردن گل اول ندارند. تیم ویلموتس هم جزو تیم‌هایی است که بعد از زدن گل اول، همیشه پیروز شده و هر بار گل اول را خورده، نتوانسته بازی را ببرد. بالا بردن انسجام تیم ملی در بازی‌های دور برگشت، می‌تواند دوباره اوضاع را به نفع ایران عوض کند. به خصوص که سه بازی از ۴ بازی دور برگشت در تهران برگزار می‌شود و ویلموتس در هر دو بازی خانگی مقابل سوریه و کامبوج، توانسته بردهای پرگلی بدست آورد.
