به گزارش «جمله» به نقل از رسانه های بین المللی، کلاه آبی ها همگی طرفداران مقتدا صدر رهبر جریان صدر هستند که از روز اول اعتراضات در نهم مهرماه گذشته همگام و همراه دیگر معترضان علیه طبقه سیاسی حاکم و دولت بودند. کلاه قرمزها از روز دوشنبه به عنوان دسته متمایز از کلاه آبی […]
به گزارش «جمله» به نقل از رسانه های بین المللی، کلاه آبی ها همگی طرفداران مقتدا صدر رهبر جریان صدر هستند که از روز اول اعتراضات در نهم مهرماه گذشته همگام و همراه دیگر معترضان علیه طبقه سیاسی حاکم و دولت بودند.
کلاه قرمزها از روز دوشنبه به عنوان دسته متمایز از کلاه آبی ها در استان های معترض به ویژه واسط شکل گرفته و به شدت با انتخاب علاوی مخالفت کرده و درصدد اخراج کلاه آبی ها از میادین اعتراضی هستند.
کلاه قرمزها همانند کلاه آبی ها نیز به بهانه حمایت از اعتراضات، به سلاح های سرد خصوصا چوبدستی مسلح شده تا به کلاه آبی ها اجازه تعرض ندهند.
*حامیان علاوی و صدر
درگیری بین این دو گروه بعد از انتخاب محمد توفیق علاوی به عنوان نخست وزیر در ۱۲ بهمن ماه گذشته و توئیتر مقتدا صدر که از کلاه آبی ها خواست که تخریبگران و خشونت طلبان را از میادین اعتراضات مسالمت آمیز دور کنند آغاز شد.
تلاش کلاه آبی ها برای به کنترل درآوردن و استیلا بر ساختمان چند طبقه «رستوران ترکی» مشرف به میدان تحریر و میدان جمهوری در مرکز بغداد در روز یکشنبه گذشته (۱۳ بهمن ماه) نقطه آغاز این درگیری بود.
این درگیری ها سپس به دیگر استان های معترض از جمله نجف و کربلا کشیده شد و گفته می شود که دو طرف از سلاح گرم علیه همدیگر بهره برده اند.
بر همین اساس معترضان در استان مرزی واسط در شرق عراق برای متمایز شدن از کلاه آبی ها، دیروز دوشنبه کلاه قرمز بر سرگذاشته و کلاه آبی ها را از نزدیک شدن به اعتراضات برحذر داشتند.
دور تازه خشونت ها در عراق
در کربلا گروه های معترض در اقدامی کلاه ها آبی ها را از محل اعتراضات دور کردند و در ناصریه مرکز استان ذیقار که همچنان پرالتهاب ترین اعتراضات را شاهد است، مقرهای «سرایا السلام» و «جیش المهدی» (شاخه های نظامی جریان صدر) را در چند منطقه به آتش کشیدند.
کلاه آبی ها همچنین نتوانستند مانع بستن برخی از خیابان ها و ادارات در «حله» مرکز استان بابل و دیوانیه (مرکز استان القادسیه) شوند.
برخی از روزنامه نگاران عراقی از این دور تازه خشونت ها به عنوان پایان شراکت صدری های اسلامگرا با جریان های لیبرال – دموکرات یاد کرده اند.
«علی وجیه» روزنامه نگار عراقی امروز سه شنبه در روزنامه «الصباح الجدید» از این تحول به عنوان پایان شراکت با مقتدا صدر یاد کرده است.
مقتدا صدر همچنان اصرار دارد که همراه و همپای اعتراضات است اما معتقد است که اعتراضات مسالمت آمیز از مسیر خود منحرف شده و باید به جاده اصلاح برگردد.
اعتراضات خیابانی عراق از اول اکتبر سال گذشته (نهم مهرماه) همچنان از سوی جریان های سیاسی، مقامات دولتی (عادل عبدالمهدی نخست وزیر دولت پیشبرد امور) و آیت الله سید علی سیستانی مرجعیت عالی دینی عراق متهم است که در بطن خود خشونت را پرورش می دهد.
گرچه در حال حاضر گروه های درون اعتراضات خیابانی در مخالفت با کلاه آبی ها به وحدت موضع رسیده اند اما این گروه ها نیز یک مجموعه همگن نیستند.
نگاهی به گروه های اعتراضی
گروه های اعتراضی از مجموعه ای از افراد عادی، سلبریتی و شخصیت های اثرگذار، عوامل سفارتخانه های خارجی، نهادهای غیردولتی، تشکل های صنفی، جریان های منحرف و منحل و احزاب سیاسی حاکم به علاوه طیف دانش آموزان و دانشجویان تشکیل شده است.
افراد عادی همان هایی هستند که مرجعیت عالی دینی همواره آنها را به عنوان تظاهرکنندگان مسالمت آمیز مورد خطاب قرار می دهد و طیف متنوعی از بازاریان، کارمندان، دانش آموختگان، تشکل های صنفی، نهادهای مدنی، عشایر و اقشار متوسط و پایین جامعه را تشکیل می دهند.
این عده در آغاز اعتراضات که هنوز جریان های نفوذی در اعتراضات رسوخ نکرده بودند، اکثریت را تشکیل می دادند اما به تدریج با ورود جریان های نفوذی و رقابت بین آنها بر سر موقعیت های مکانی در اعتراضات و زد و خورد و بعضا حذف فیزیکی و آدم ربایی ها بخش بزرگ مردم عادی از فضای اعتراضات فاصله گرفته و به خانه های خود بازگشتند.
احزاب سیاسی موجود در روند سیاسی نیز به دلیل عدم مشارکت آنها در قدرت توسط احزاب بزرگتر به صفوف اعتراضات پیوسته و به شدت از وضع موجود انتقاد می کنند.
حزب کمونیست عراق که در فراکسیون سائرون در پارلمان متحد مقتدا صدر است، به دنبال انتخاب محمد توفیق علاوی و حمایت قاطع صدر از او، با این انتخاب مخالفت کرده و ترجیح داده است که همچنان در صف اعتراضات باقی بماند.
این حزب در بیانیه ای اعلام کرد که ساز و کار انتخاب علاوی با انتخاب نخست وزیران سابق هیچ تفاوتی نمی کند بر همین اساس ترجیح داده است که در صفوف معترضان بماند.
گروه های حکمت (سید عما حکیم) و «النصر» (حیدر العبادی) نیز از جمله جریان های شیعی برجسته ای هستند که با این اعتراضات همراهی کرده اند.
جریان حکمت در همراهی با اعتراضات در طول چهار ماه گذشته فراز و نشیب هایی داشته زیرا در ابتدای اعتراضات، با آن همراه بود اما بعدها در حمایت از عبدالمهدی چرخش سیاسی داد و در حال حاضر که محمد توفیق علاوی نخست وزیر شده جز جبهه منتقدان به شمار می رود.
برخی از اعضای برجسته این جریان مانند «بلیغ ابوکلل» بعد از انتخاب علاوی، به صراحت با این انتخاب اعلام مخالفت کرده و بر ادامه اعتراضات خیابانی تاکید کرد.
جریان های لیبرال دمکرات و مدعی جامعه مدنی در عراق نیز از مهمترین جریان های مخالف محمد توفیق علاوی هستند که شاید شاخص ترین و برجسته ترین این جریان «فائق الشیخ علی» باشد که به صراحت از علاوی خواسته که از پست نخست وزیری کنار برود.
این چهره سیاسی که اخیرا به دلیل چند پرونده قضایی در خارج عراق مستقر شده، تا قبل از انتخاب علاوی امیدوار بود که به عنوان نخست وزیر برگزیده شود.
او حتی طرفداران خود را در اعتراضات واداشت که در حمایت از او به عنوان نامزد اعتراضات شعار دهند اما عملا دیگر گروه های معترض با انتخاب او مخالفت کردند.
بخشی از گروه های معترض که عموما به نام نفوذی شناخته می شوند، مجموعه جریان های وابسته به سفارتخانه های امریکا، امارات و سعودی ها هستند.
این گروه های تندرو در عراق به «باندهای جوکر» شناخته می شود که خشونت شدید از شاخصه های آنها است.
سرکرده های این باندهای خشونت تعدادی از شخصیت های شناخته شده به وابستگی به محور آمریکایی – صهیونیستی – عربی هستند که شاید برجسته ترین این نام ها «غیث التمیمی» باشد که در لندن اقامت دارد و از رابطه عراق با رژیم صهیونیستی به شدت حمایت می کند.
همراهی گسترده رسانه های محور سعودی – اماراتی با اعتراضات خیابانی و برجسته کردن اعتراضات علیه انتخاب محمد توفیق علاوی بخشی از سیاست خبری این رسانه ها در تشویق ادامه اعتراضات در عراق عنوان شده است.
