در شرایطی که احساس ترس و نگرانی و تنهایی همه مردم جهان را احاطه کرده است، یک بحران روحی و دینی نیز مشاهده می شود و در این میان، عده ای تفسیرهای دینی از این بیماری ارائه داده و آن را از جنود خداوند می دانند تا به این شکل، خشم او نسبت به […]
در شرایطی که احساس ترس و نگرانی و تنهایی همه مردم جهان را احاطه کرده است، یک بحران روحی و دینی نیز مشاهده می شود و در این میان، عده ای تفسیرهای دینی از این بیماری ارائه داده و آن را از جنود خداوند می دانند تا به این شکل، خشم او نسبت به بندگان غیر مخلصش که از معنویات دور شده و غرق در معاصی هستند، آشکار شود. طبق این تفسیر، علت آغاز شیوع این ویروس از چین، غیر دینی بودن دولت آن و کفر اغلب مردم این کشور است، که به دیانتهای زمینی یا فلسفه های اخلاقی متفکران و مصلحان چینی معتقدند و از این رو، خداوند عذاب کرونا را بر آنها نازل فرموده تا از کشتار مسلمانان اویغور توسط دولت چین، انتقام بگیرد.
چون این مرض به اروپا و بویژه ایتالیا و هلند رسید، تفسیر دینی وضوح بیشتری یافت و شیوع ویروس در این کشورها به فروپاشی اخلاقی در این دولتها ارتباط داده شد و حتی هشدارهایی در مورد پایان جهان مطرح گردید.
با شیوع ویروس کرونا در دولتهای اسلامی که اغلبیت سنی دارند، بویژه دولتهای عربی، تفسیر دینی کم کم رنگ باخت؛ هر چند که عده ای از طرفداران نظریه عذاب الهی، انتشار ویروس در این کشورها را به ظلم و استبداد ربط دادند.
از سوی دیگر، مجامع دینی از مردم خواستند مراسم دینی و عبادات جمعی را تعطیل کنند و سخنرانی رهبران دینی خود را از طریق شبکه های الکترونیکی دنبال کنند. برای مثال، در اروپا واتیکان تبدیل به شهر اشباح شد و پاپ از طریق تلویزیون با مردم صحبت کرد. یهودی ها هم تمام مراسم جمعی خود را لغو کردند. در رابطه با مسلمانان، دولت سعودی مناسک عمره را متوقف و مساجد را تعطیل کرد.
با وجود تفاسیر مختلف و تفاوت سیاستها و اقدامات، برخی نکات اساسی وجود دارد که لازم است در تحیل بُعد دینی این بحران، در نظر گرفته شود:
۱-سیاسی سازی بعد دینی، یعنی آنچه در تعامل با کرونا، به ظاهر انگیزه های دینی خاصّ به نظر می رسد، در واقع سیاستی است که سعی دارد عامل دینی را به خدمت بگیرد تا اهداف خود را محقق کند، خواه در مقابله با دولتها و خواه در مقابله بین مذاهب دینی.
۲-تحت تاثیر شرایط موجود، زمینه برای بحرانهای دینی در آینده ای نزدیک، فراهم می شود؛ که اساس آن، تقبیح متبادل بین ادیان و مذاهب مختلف است.
۳-ظهور تناقض ها و اختلال های متعدد در خطاب دینی جماعتها، جریانها و شخصیتهای دینی مختلف، در برخورد آنها با بحران کرونا، چه در مورد تفسیر آن و چه در مورد مقابله با آن، نتیجه غلبه محاسبات سیاسی و دیدگاههای جزئی بر اصول تحلیل علمی و واقعیت در تعامل با مسائل مختلف طبیعی یا انسانی است.
۴-بحران کرونا، تناقض های زیادی را در دولتهای عربی آشکار کرد؛ بویژه در خصوص موضع آنها در قبال شعائر و اعمال دینی که به بهانه کرونا محدود شد؛ در حالی که دیگر فعالیتهای جمعی و مراسم ها ادامه داشته و فعالیت در بخش های مختلفی که شاهد ازدحام جمعیت بسیاری است را ادامه دادند.
۵-هر بحرانی سودجویانی از جریان ها و گرایشهای مختلف را با خود دارد؛ با آغاز بحران کرونا، در چارچوب بعد دینی، برخی مفتی هایی ظهور کردند که طبق هوای نفس خود احکامی صادر کردند؛ حاخام ها و کاهنان زیادی از شعائر دینی بعنوان وسیله ای برای افزایش پیروان خود استفاده کردند.
۶-بعد دینی، صرفنظر از نکات منفی سخنرانی ها و محافظه کاری در مورد برخی سیاستها، یک بعد بسیار مهم در چارچوب بررسی و تحلیل پدیده های اجتماعی است؛ بویژه آنکه دین، هویت و مرجعیت حاکم را به نماینده میلیاردها نفر از مردم جهان تبدیل می کند.
