همین چند روز پیش بود که جواد خیابانی مجری باسابقه صدا و سیما با حضور در تلویزیون و یک اجرای شگفت‌انگیز ادعا کرد که مسئولان ما باید پیشنهاد برگزاری رقابت‌های جام جهانی در ایران را جدی بگیرند.
خیابانی تلاش کرد دوباره ادعاهای خودش را مطرح به صورت جدی‌تری مطرح کند. برای همین هم این سوال را مطرح کرد: «چه کسی می‌تواند ثابت کند کشور من توانایی میزبانی رقابت‌های جام جهانی را ندارد؟»
این بحثی که خیابانی مطرح کرد دوباره سوژه فضای مجازی شد و خیلی‌ها سعی کردند به سوال آقای مجری را جواب بدهند و بگویند چرا ما حالا حالاها نمی‌توانیم میزبان جام جهانی باشیم. مثلا شایان مرادی‌نسب گزارشگر جوان و همکار خیابانی در یک استوری به خیابانی این طور پاسخ داد: «استاد خیابانی! نصف پایتخت آب ندارند دست و صورت‌شان را بشویند، کرج ما و خودتان هم همه دبه به دست هستند…»
این بحث زمانی پیش آمدکه بحران قطعی آب در خیلی از نقاط کشور وجود داشت و مرادی نسب سعی کرد با سوژه همان روزها به خیابانی پاسخ بدهد. گذشته از این موضوع، فوتبال ایران فاصله زیادی با میزبانی مسابقات بین‌المللی دارد. چون ساده‌ترین امکانات و زیرساخت‌ها برای میزبانی در ایران وجود ندارد.
همان ۵ میزبانی ایران در مسابقات مرحله نهایی انتخابی جام جهانی هم در میان مخالفت و انتقادات شدید تیم‌های رقیب برگزار شد. در آخرین نمونه هم یکی از بازیکنان تیم ملی روسیه پس از بازی دوستانه اخیر مقابل ایران، از امکانات هتل محل استقرار تیم روسیه و ورزشگاه که بهترین ورزشگاه ایران است انتقاد کرد.
اما این‌ها فقط بخشی از ماجراست. بخش مهمی از ناتوانی ایران در میزبانی از مسابقات مهم آسیایی و جهانی به مساله نبود VAR در ایران برمی‌گردد. چند سالی می‌شود که مسئولان فدراسیون فوتبال در تلاش هستند تا این سیستم را وارد کشور کنند و در ورزشگاه‌های مختلف از آن بهره ببرند.
خبرنگاران تقریبا در همه مصاحبه‌های‌شان با رئیس فدراسیون از VAR خبر می‌گیرند و هر بار هم یک وعده جدید می‌شنوند اما انگار قرار نیست به این زودی صاحب این تکنولوژی شویم. این در حالی است که تقریبا همه باشگاه‌ها نسبت به داوری‌ها اعتراض دارند و مدام درخواست VAR دارند. اما آخرین خبری که در این زمینه منتشر شد ناامید کننده بود.
دیروز منصور قنبرزاده عضو هیات رئیسه فدراسیون فوتبال در این باره گفت: «بحث VAR تا جاهای خیلی خوبی پیش رفت و حتی منجر به یک پیش‌توافق و پیش‌قرارداد شد اما شرکت‌های مورد تایید فیفا در مورد VAR محدود هستند و البته تضمین شرکت نماینده طرف قرارداد ایران هم بازه زمانی داشت.
متاسفانه این تضمین تمدید نشد و با توجه به این که ما در تحریم هستیم، این شرکت مشمول تحریم بود. با وجود پیش قراردادی که داشتیم، این مشکل برای ما پیش آمد.
شرایط تحریم تاثیرگذار است. فدراسیون مطابق وعده‌اش پیش قرارداد هم بست اما به دلیل تحریم این شرکت، فیفا مجوزش را تایید نکرد. این موضوع هم مربوط به ۴۵ تا ۳۰ روز قبل است. آن زمانی که پیش‌نویس قرارداد امضا شد، شرکت تا خرداد گواهی داشت که همان زمان باید تمدید می‌کرد.
اما برای همکاری با ایران به آن مجوز تمدید ندادند و به همین دلیل قرارداد نبستیم.» مهدی تاج در آخرین مصاحبه‌هایش در این مورد گفته بود VAR به لیگ بیست و سوم و شاید نیم‌فصل دوم این لیگ برسد. اما با صحبت‌هایی که قنبرزاده کرد به نظر می‌رسد در لیگ بیست و سوم هم خبری از VAR نباشد. به جز مساله تحریم، مشکل مالی هم سد دیگری بر سر راه ورود VAR به ایران است.
بررسی‌ها نشان داده که هزینه دستگاه VAR به تنهایی ۲۰۰ هزار یورو است اما در همه ورزشگاه‌های ایران هزینه‌هایی نیز برای دوربین‌ها، کابل‌های نوری و سایر وسایلی که این دستگاه نیاز دارد باید صورت بگیرد.
اغلب باشگاه‌ها قادر به تامین این هزینه‌ها نیستند. به همین دلیل به نظر می‌رسد به این زودی‌ها شاهد این سیستم در فوتبال ایران نباشیم.
