سروده امیر هوشنگ ابتهاج با اجرای مهرداد محمدپور
در این سرای بی کسی کسی به در نمی زندبه دشــت پـر مـلال مـا پـرنـده پـر نمی زند
یـکی زشـب گرفتگــان چـراغ بـر نمی کندکسی به کوچه سـار شـب در سحر نمی زند
نـشسته ام در انـتظار این غـبـار بی سـواردریغ کـز شـبی چنین سـپیده سـر نمی زند
دل خـراب من دگـر خـراب تـر نمی شودکه خنجر غمت از این خـراب تر نمی زند
گذر گهی ست پر ستم که اندرو به غیر غمیـکی صلای آشــنـا بـه رهگـذر نـمی زند
چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته اتبـرو کـه هـیچ کـس نـدا به گـوش کـر نمی زند
نـه سـایه دارم و نـه بـر، بیفکننـدم و سـزاستاگـر نـه بـر درخــت تـر کـسی تـبـر نمی زند