جمله / بعد از بیشتر از حدود دو ماه، لبخند روی چهره مردم شریف و بصیر ایران دیده شد. با چه کلماتی می شود از باعث و بانی این اتفاق هیجان انگیز تشکرد کرد؟ مردم قدر شناس و عزیز ایران تا ابد کاری که روزبه چشمی و رامین رضاییان با قلبشان کرد را فراموش نخواهند […]
جمله / بعد از بیشتر از حدود دو ماه، لبخند روی چهره مردم شریف و بصیر ایران دیده شد. با چه کلماتی می شود از باعث و بانی این اتفاق هیجان انگیز تشکرد کرد؟ مردم قدر شناس و عزیز ایران تا ابد کاری که روزبه چشمی و رامین رضاییان با قلبشان کرد را فراموش نخواهند کرد. مردمی که می دانند درست است بازیکن وظیفه اش برد است و بابت این کار پول گرفته، اما چه بسیارند کسانی که بابت مسئولیتشان پول می گیرند و وظیفه دارند دل یک ملت را شاد کنند و نمی کنند. پس کاری که تیم ملی کرد، سزاوار ایستاده دست زدن و تشکرات فراوان است.
شاید از نگاه حرفه ای این طور به نظر بیاید که هنوز کارمان را تمام نکرده ایم و یک بازی سرنوشت ساز دیگر مانده که اگر خدای نکرده نتیجه اش را واگذار کنیم، تمام این خوشحالی ها باد هواست و باید مثل همیشه برگردیم خانه مان. اما دلایلی وجود دارد که باید حتی در صورت باخت در برابر تیم ملی آمریکا و بازگشت به خانه، حق شادی و خوشحالی را برای خودمان محفوظ بدانیم.
اولین دلیل، دخالت آشکار سیاست در فوتبال است. جامعه ایران امروز از دو قطبی وحشتناک و نگران کننده ای در تمام حوزه ها رنج می برد. فوتبال نیز یکی از این حوزه هاست. بسیار متاسفیم که باید بگوییم در بعضی از محلات، بعد از باخت تیم ایران برابر انگلیس، صدای شادی به شکل واضحی به گوش می رسید. البته صد درصد مطمئنیم و واقفیم که نباید مردم را آماج تیر نقد قرار داده و خدای نکرده القابی مثل وطن فروش به آن ها ببندیم. مقصر این نگاه تاسف برانگیز در میان توده اندکی از مردم، فقط مردم نیستند. بررسی این اختلال اجتماعی نیازمند بررسی جامعه شناسی و سیاسی بسیار باریک و موشکافانه ای است که هدف این متن نیست. در هر صورت مطمئنیم مردمی که بعد از باخت ایران برابر اسپانیا به خیابان ریختند و شادی کردند، وطن فروش نیستند. موضوع مورد بحث این متن، اقدامات مغرضانه و غیر حرفه ای، و با توجه به نتیجه ایران و انگلیس، فلج کننده دشمنان همیشگی ایران در حاشیه بازی های جام جهانی بود.
چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید، وظیفه فوتبالیست، فوتبال بازی کردن است و تمام! فوتبالیست سیاستمدار نیست. تصمیم گیرنده نیست. فوتبالیست فقط فوتبالیست است. شاید مردم انتظار داشته باشند در خارج از تورنمنت و مسابقه صدایشان را به مسئولین برساند و کاملا هم خواسته به حقی است، اما در خلال مسابقات، آن هم مسابقاتی به بزرگی جام جهانی، بازیکن فوتبال تنها کاری که از دستش ساخته است، گل زدن و شاد کردن دل مردم است. پس هیچ نگاه مثبتی نمی توانیم به اقدامات خبرنگاران شبکه هایی مثل اسکای، بی بی سی، پرشیانا اسپرت و امثالهم داشته باشیم. بزرگواران اگر سر سوزنی هواخواه مردم ایران بودند، اگر به اندازه بند یک انگشت ادعای حرفه ای گری و حقوق بشر و تمدن دارند، حق نداشتند از بازیکن فوتبال، سوال سیاسی بپرسند. فوتبالیست چه جوابی بدهد؟ مخصوصا در جامعه ایران امروز که گفتیم از دو قطبی وحشتناکی
رنج می برد.
هرچه بگوید دل نصف مملکت را شکسته. آیا این عرصه، عرصه مبارزه است؟ شما که با سوال های نسنجیده و تنش زایتان حال مردم را بدتر از قبل میکنید، کجا اقدام موثری جهت بهبود حال مردم ایران کرده اید؟ کجا دلتان واقعا برای ما سوخته؟اما با توجه به ادعاهای عجیب و غریبتان، در خوشبینانه ترین حالت، حتی به ما ترحم هم ندارید. فقط با ادا و اصول و اطوار، سعی در پر بازدیدکردن آمار
شبکه هایتان دارید.
البته که نمی خواهیم بگوییم نتیجه بازی قبلی فقط گردن آن سوال های بی پایه و اساس است. اما قطع به یقین یکی از دلایل مهمش محسوب می شد. سوال شما مهدی طارمی را امروز مورد هجمه قرار داد. اگر نگران مردم بودید، بازیکن را در برابر ایرانی ها قرار نمی دادید.و حالا امروز ایران سومین برد خود در طول ادوار حضورش در جام های جهانی را به دست آورد. و از صمیم قلب خوشحالیم. تنها دلیلمان هم برای خوشحالی، دیدن لبخند روی صورت مردم ایران است. مردمی قدرشناس و فهیم که هر حکومتی آرزوی داشتن چنین مردمی دارد. مردمی که یک قطره اشکشان از روی خوشحالی به تمام دنیا می ارزد و وای به حال کسی که باعث آهشان شود. خدا از تمام باعث و بانی های سیاسی سازی فوتبال ایران نگذرد. باید این نگاهی که در بین توده هایی از مردم هم جا افتاده ریشه یابی شود و مسالمت آمیز اصلاح شود. خطاب به دشمنان بزرگ مردم ایران، که شبکه هایشان با سوالات احمقانه و خارج از حیطه فوتبالشان نماینده آن ها بودند، فریاد می زنیم: ما را به خیر شما امید نیست، شر مرسانید! ما امروز مقتدرانه پیروز میدانیم و نقشه های شما برای از بین بردن تمرکز بازیکنان، یک بار نتیجه داد و حالا، این ماییم که پیروزیم. نوش جان همه مردم ایران، که لبخند و شادی، طبیعی ترین و مسلم ترین حقشان است.
