سرویس سیاسی جمله – به گفته رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران: میادین مشترک گازی به خاطر عدم سرمایه‌گذاری به موقع و عدم برداشت از سوی ایران به تاراج می‌رود.
آرش نجفی درباره کمبود گاز و آسیبی که به چاه‌های نفت وارد می‌کند، اظهار داشت: ما در طول سنوات گذشته برنامه و استراتژی کلان نداشته‌ایم و به دلیل اینکه به موقع برخی سرمایه‌گذاری‌ها را انجام ندادیم و برخی از سرمایه‌گذاری‌هایی که باید به موقع تحقق پیدا می‌کرد؛ متوقف و کنسل کردیم؛ امروز با سه صورت مسئله جدی روبه رو هستیم. ناترازی گاز داخلی که صنعت را به آسیب می‌کشاند و هر روز بدمصرفی و ناترازی گاز در کشور افزایش پیدا می‌کند به طوری که ۲ سال پیش زیر ۲۰۰ میلیون متر مکب کسری گاز داشتیم و امروز به بیش از ۲۵۰ میلیون متر مکعب در روز رسیده و دلیل آن این است که ما روی بهینه‌سازی مصرف انرژی و سوخت کشور مدیریت جدی و اقدام عاجل نداشته‌ایم.
به گزارش جمله ماجرای میادین مشترک گازی ایران دیگر به یک شوخی تلخ بدل شده است. در شرایطی به سر می‌بریم که حنای مسئولان در جمهوری اسلامی دیگر پیش ملت رنگی ندارد و ناکامی‌های فراوان روزانه و تکرار تراژدی ها خود مؤید این حقیقت تلخ است.
در این‌باره آنقدر گزارش و یادداشت نوشته است که می‌توان با آن تا کره ماه را فرش کرد اما همچنان آب از آب تکان نمی‌خورد چون جمهوری اسلامی سرمایه، تخصص و تجهیزات لازم برای استفاده بهینه از میادین گازی مشترک خود را ندارد.
با روی کارآمدن دولت رئیسی در تابستان سال ۱۴۰۱ وقتی هنوز کری خوانی ها و بازار وعده‌ها داغ بود اعلام شد که توسعه میادین مشترک نفت و گاز و برداشت حداکثری از این میادین به ویژه میادین مشترک غرب کارون و پارس جنوبی، در اولویت دولت سیزدهم قرار دارد، تا آنجا که به گفته وزیر نفت، توسعه میدان‌های مشترک نفتی و گازی در این دولت تعیین‌تکلیف می‌شود.حالا دو سال و چندماه از آن روز گذشته و همچنان همسایگان درحال بلعیدن گاز میادین مشترک هستند. کار البت سلام در سال گذشته برای دولت جدید پیچیده تر هم شد، تا جایی که در پی توافق عربستان سعودی و کویت برای توسعه میدان گازی مشترک و اعتراض وزارت خارجه جمهوری اسلامی به این توافق، جواد اوجی وزیر نفت ایران اعلام کرد که جکت حفاری در این میدان به زودی راه‌اندازی خواهد شد. اما با گذشت یکسال از این وعده حدیدع، بازهم خبری نشده چون اساسا ایران سرمایه کافی برای چنین طرحی را به تنهایی
در اختیار ندارد.میدان گازی آرش با ۵۶۰ میلیارد متر مکعب ذخایر گازی و ۳۱۰میلیون بشکه ذخایر میعانات گازی (نوعی نفت خام فوق سبک و گران‌قیمت) حدود شش دهه پیش کشف شد.قرار است عربستان و کویت با سرمایه‌گذاری ۷ میلیارد دلاری و جذب شرکتهای بین‌المللی، این میدان گازی بزرگ را توسعه دهند و روزانه نزدیک به ۳۰ میلیون متر مکعب گاز و ۸۴هزار بشکه میعانات گازی تولید کنند.
ایران یک میدان گازی بزرگ مشترک دیگر با عربستان در نزدیکی همین میدان با نام «فرزاد» (در عربستان حصبه نامیده می‌شود) را دارد که بیش از یک دهه است مذاکرات جمهوری اسلامی با شرکتهای هندی که کاشف این میدان بوده‌اند، به نتیجه‌ای نرسیده و خود ایران نیز توان سرمایه‌گذاری ۵ میلیارد دلاری برای توسعه این میدان را ندارد.
این در حالی است که عربستان بلافاصله بعد از کشف این میدان توسط شرکتهای هندی در سال ۲۰۰۸، آن را توسعه داد و از سال ۲۰۱۳ تولید گاز از این میدان مشترک را آغاز کرد. هم‌اکنون عربستان روزانه بیش از ۳۰ میلیون متر مکعب گاز از این میدان تولید می‌کند و طرح توسعه شرکت ملی نفت عربستان، آرامکو، برای تولید روزانه ۷۵میلیون متر مکعب نیز به سرعت ادامه دارد.
عقب‌ماندگی و بی‌عملی ایران تنها محدود به میادین مشترک با عربستان نمی‌شود. ایران ۲۸ میدان نفت و گاز مشترک با کشورهای همسایه دارد که تقریبا در همه آنها از بقیه همسایه‌ها عقب مانده است.
به گزارش جمله با توجه به اینکه ایران حتی سرمایه و توانایی کافی برای ساخت یک ورزشگاه آبرومند را هم ندارد و ناچارا به‌سراغ چینی‌ها رفته است تا بعد از ۴۴ سال از انقلاب بتواند به‌جایی برسد که کشورهای عربی بیست سال پیش از آن عبور کردند، بعید است از پس میادین مشترک با کشورهای همسایه برآید.درحال حاضر البته همه فکر و ذکرها متوجه غزه است و قبل از آنهم متوجه جنگ روسیه و اوکراین، با این دست فرمان اگر پیش برویم بعید نیست همسایگان تا قطره آخر از منابع مشترک استفاده کنند و ایران هنوز مشغول تهدید کردن و وعده دادن باشد.آخرین وضعیت به این قرار است که به گفته محسن خجسته‌مهر مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران: تمام میادین مشترک نفتی و گازی ایران تعیین تکلیف شده است. برخی از این میادین نیازمند توسعه تکمیلی بودند یعنی تولید از آنها صورت می‌گرفت و نیاز بود برای نگهداشت و افزایش تولید آن اقداماتی صورت بگیرد. قرارداد تعدادی از میادین نفتی و گازی جدید منعقد شده و سرمایه‌گذاری آغاز شده است. برخی نیز تنفیذ قرارداد صورت گرفت و وارد مرحله اجرایی شد. توسعه فاز دوم میادین مشترک تولیدی نیز برنامه‌ریزی شده و در مرحله امضای قرارداد است. خلاصه این اظهارات این است که هنوز سر خانه اول هستیم و مثل ده سال گذشته رایزنی‌ها درحال انجام است، سرمایه گذاری ها صورت گرفته و عزم راسخ هم که وجود دارد، تنها مشکل اینجاست که آب از آب تکان نمی‌خورد و همسایگان درحال بلعیدن سریع این میادین هستند.
- نویسنده : ارسالی از سرویس سیاسی
