اتفاق تروریستی تلخ کرمان به دو پارگی عجیبی در فضای مجازی دامن زده و البته موجب برافتادن برخی نقابها شده است. در اتفاقی باورنکردنی بعد از انتشار خبر این حادثه برخی در شبکه‌های اجتماعی اقدام به پایکوبی کرده و در اظهاراتی دور از شأن انسان، جانباختن انسانهای بی‌گناه را حق آنها دانستند، چون در مراسمی شرکت کرده بودند که مورد قبول منتقدان نبود.
از همین واکنش می‌توان پیش‌بینی کرد که اگر روزی مملکت به دست این افراد بیافتند چه سرنوشت شومی در انتظار ایران و ایرانی است. کسانی که هنوز اپوزیسیون هستند و قدرت نگرفته آنقدر بی‌رحم و وقیح هستند، معلوم نیست وقتی به قدرت برسند و اسباب بازی دست آنها باشد چه خواهند کرد.
آنهایی که از خراشیدن دست یک سگ به شکوه می‌آیند و مسببین اش لعنت می‌فرستند، چطور وقتی به جان آدمی می‌رسند خودشان بدل به حیواناتی وحشی می‌شوند.
اینکه نظر حاکمیت یا هرکسی با نظر ما مخالف باشد هرگز مجوز چنین برخورد شنیع و زشتی را نمی‌دهد. انسان، ورای تفکرات، ایدئولوژی، رنگ پوست، زبان و قومیت اش، انسان است و جان و مال و آبرویش ارزشمند. هرگز نمی‌توان به واسطه تفاوت سلیقه یا دشمنی با یک گفتمان خواهان نابودی طرفداران آن شد، چون در این صورت فاشیسم سراسر کشور را فرا خواهد گرفت و نقاط اتصال و وحدت ملی به مرور سست شده و در عوض پیوندهای حاصل از کینه، حسادت و انتقام قوت خواهند یافت.
آنچه در چند روز اخیر شاهدش بودیم باید به فوریت مورد بررسی روانکاوان و جامعه شناسان قرار گیرد، زیرا زنگ خطر نوعی دژخیمی اجتماعی را به صدا درآورده است. فارغ از اینکه مسببان واقعی این فاجعه چه گروه، افراد یا دولتهایی بوده‌اند، هرگز نباید از یاد ببریم که جانباختگان من‌جمله بی‌گناه بودند و هرگز نباید اجازه داد به یاد و خاطره آنها تعرض شود. اگر کسی از شنیدن خبر مرگ کودکان، کیفور میشود یا خودش کودک کش است یا از عقل و شرف کمترین نصیبی ندارد.
- نویسنده : ملیحه منوری-سردبیر
