کرفس تُرد و تازه تقریباً ۹۵ درصدش آب است اما از نظر تأثیری که روی بدن دارد شگفت‌انگیز است. شاید وقت آن باشد که این سبزی را وارد رژیم غذایی‌تان کنید. کرفس بیشترش آب است اما ویتامین K و مواد معدنی زیادی نیز دارد. چیزی که در مورد کرفس باید به یاد داشته باشید این […]
کرفس تُرد و تازه تقریباً ۹۵ درصدش آب است اما از نظر تأثیری که روی بدن دارد شگفت‌انگیز است. شاید وقت آن باشد که این سبزی را وارد رژیم غذایی‌تان کنید. کرفس بیشترش آب است اما ویتامین K و مواد معدنی زیادی نیز دارد. چیزی که در مورد کرفس باید به یاد داشته باشید این است که کالری منفی است، یعنی بدنتان برای گوارش کرفس، به کالری بیشتری از کالری ِ خود کرفس نیاز دارد. به منظور کاهش وزن می‌توانید خود کرفس را بخورید یا اینکه آب کرفس تهیه کنید که یک و نیم فنجان آن فقط ۱۶ کالری دارد.
ریفلاکس اسید معده به مری بیماری‌ای است که معمولاً به دلیل تغذیه‌ی نادرست یا بدهضمی روی می‌دهد. آب کرفس می‌تواند سوزش معده را فوراً تسکین بدهد و اسیدیته‌ی معده را تنظیم کند. البته این یک راه‌حل موقت است و باید برای درمان قطعی به پزشک مراجعه کنید.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۰ نشان داد کرفس حاوی نوع خاصی عصاره اتانول است که از بروز زخم در مخاط سیستم گوارشی جلوگیری می‌کند. کرفس دارای فلاوونوئیدها، تانین‌ها و عصاره‌ها و آلکالوئیدهایی است که تولید موکوس محافظ در داخل روده‌ها را افزایش می‌دهند.
التهاب در بدن، یک واکنش ایمنی است که در پاسخ به عفونت یا تحریک صورت می‌گیرد و لزوماً چیز بدی نیست زیرا این شیوه‌ی بدن برای محافظت از شما در برابر شیوع عفونت است. اما گاهی باید التهاب و عوارض ناشی از آن را کنترل کنید و کرفس می‌تواند در این کار کمکتان کند چون هم خاصیت ضدالتهابی دارد و هم ویژگی آنتی‌اکسیدانی. ضمناً کرفس می‌تواند کاری کند که دندان‌هایتان سفیدتر جلوه کنند زیرا کلسیم دارد.
کرفس علاوه بر آب فراوان، فیبر زیادی هم دارد. فیبر طبیعی و فیتوشیمیایی‌ها می‌توانند دیواره‌های معده و روده‌ی کوچک را تحریک کرده و جلوی یبوست را بگیرند زیرا به حرکت‌های دودی کمک می‌کنند. کرفس به آنزیم‌های گوارشی کمک می‌کند مواد مغذی را تجزیه کرده و جذب خون کنند.
باید به این نکته توجه داشت که کرفس مانند هر ماده‌ی غذایی دیگر باید در حد اعتدال مصرف شود. استفاده‌ی هر روز و طولانی مدت آب کرفس به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود چرا که این سبزی دارای اگزالات فراوانی است و تجمع اگزالات در بدن، به خصوص در افرادی که کلیه و مثانه سنگ ساز دارند، می‌تواند باعث به وجود آمدن یا بزرگ‌تر شدن سنگ‌های اگزالاته شود. علاوه بر این دریافت بیش از اندازه اگزالات موجب بیماری فیبروکیستیک در بانوان و از بین رفتن عناصر دوظرفیتی مانند کلسیم، روی، فسفر، منیزیم و منگنز می‌شود.
