حالا و بعد از گذشت ۲ ماه از ان روز صالحی امیری وزير ميراث فرهنگی درباره خبرهایی مبنی بر تخریب یک سینما در خیابان لاله‌زار گفته: از دوستان خواستیم یک گزارش مکتوبی من بدهند تا بعد ما اظهارنظر کنیم.
اینکه اقای وزيرعلی‌رغم گذشت ۶۰ روز هنوز گزارشي هم دریافت نکرده‌اند خودش به اندازه کافی عجیب است اما غم‌انگیز این‌جاست که به فرض ارائه گزارش تخريب انجام شده و اصلا سینمایی درکار نيست.
سینما «نادر» با نام «رویال» سال ۱۳۱۲ خورشیدی در خیابان لاله‌زار ساخته شد. سال ۱۳۴۲ زنده‌یاد «ناصر مجدبیگدلی» این سینما را خرید و تا اوایل دهه ۹۰ مالک آن بود. استودیو فیلمسازی سینما نادر از قدیمی‌ترین استودیوهای فیلم در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ ایران است. این سینما محل نمایش آثار پرفروشی چون «عروس دهکده»، «چهار راه حوادث»، «گنج قارون» و «عقابها»، «گاو» و «قیصر» بود و دفتر گروه سینماهای متحد تهران در طبقه دوم آن فعال بود و نطفه آثاری چون «شبح کژدم»، «شکار خاموش»، «لنگرگاه»، «ویزا» و «حادثه» در همین دفتر بسته شد.
ناصر مجدبیگدلی، مالک پیشین سینما نادر اوایل دهه ۹۰ و تقریبا دو سال بعد از اینکه وزارت ارشاد در نامه‌ای نوشت به این سینما دیگر فیلم ندهند، به فکر نجات سینما نادر افتاده بود. او گفته بود: «صحبت شده بود تا شهرداری لاله‌زار را بازسازی کند تا به جاذبه‌ای برای گردشگری تبدیل شود اما یکدفعه منصرف شدند.»
این تخریب و جایگزینی آنچنان که در مصوبه کمیسیون ماده ۵ آمده است، به درخواست شهرداری منطقه ۱۲ اتفاق می‌افتد که طی نامه‌ای به تاریخ ۱۷ دی‌ماه ۱۴۰۲ در گزارشی امکان‌سنجی احداث بنای تجاری ـ فرهنگی به صورت دو طبقه روی همکف تجاری و سه طبقه زیرزمین و با تراکم ۲۴۰ درصد را به این شرح درخواست کرده بود:
«زیرزمین‌های اول تا سوم برای استفاده از پارکینگ و انباری در سطح اشغال ۸۰ تا ۱۰۰ درصد، همکف برای استفاده ۶۲ واحد تجاری و در سطح اشغال ۸۰ درصد و طبقه دوم برای استفاده ۴۹ واحد تجاری و ۳ واحد فرهنگی و در سطح اشغال ۸۰ درصد (۴۰ درصد تجاری و ۴۰ درصد فرهنگی).»
تخریب سینما نادر (رویال) درحالی قرار است رخ دهد که در سال ۱۳۹۷ طرح ساماندهی و بهسازی خیابان لاله‌زار با هدف شناسایی و احیای بناهای واجد ارزش در محدوده این طرح همچون خانه اتحادیه، خانه پیرنیا، موزه سینما متروپل، هتل لاله و کافه پارس و تئاتر نصر مطرح شده بود و قرار بود از سوی شهرداری منطقه ۱۲ اجرا شود.
در دهه ۹۰ شهرداری تهران با علم به اینکه لاله‌زار خیابانی است قاجاری که در شمال باروی صفوی ساخته شد و پس از انتخاب تهران به پایتختی (دارالخلافه) شکل گرفت، زمانی که با انتخاب نقشه‌ای سیاسی و اداری، نقشه‌ای اقتصادی و اجتماعی تهران نیز برجسته‌تر شد و توسعه شهر از حصار صفوی فراتر رفت و قصرها و خانه‌های اعیانی در امتداد لاله‌زار و جاده شمیران شکل گرفت، بارها طرح ساماندهی خیابان لاله‌زار را در دستور پیگیری و اجرا قرار داده بود.
در اسفند ۹۷ که اجرای این طرح رنگ جدی‌تری به خود گرفته بود، علی‌محمد سعادتی، شهردار وقت منطقه ۱۲ گفته بود: «با کمک کسبه و صنوف فعال، بهسازی خیابان لاله‌زار از نوروز سال آینده (۱۳۹۸) آغاز می‌شود.» اما پس از گذشت پنج سال از آن وعده، نه تنها از اجرای آن طرح و وعده‌ها خبری نیست و در وضعیت خیابان لاله‌زار تغییری ایجاد نشده که بناهای تاریخی آن تک به تک و به تدریج هویت خود را از دست می‌دهند، در حالی‌که می‌توانستند همان مسیر «خانه اتحادیه» را بروند که ملک آن را شهرداری تهران خرید و به خانه موزه تبدیل کرد و جاذبه‌ای را به جاذبه‌های تهران افزود.
واقعا جای تأسف دارد که کشورهای بدون تاریخ از هیچ برای خود هويت می‌سازند اما در ايران داشته های فرهنگی و هویتی را قدر نمی‌دانند و هرروز شاهد شنيدن خبری تلخ از تخریب ميراث فرهنگی ایرانیان هستيم
