سهیل گوهری که هفته گذشته، طی حکمی از احمد سعادتمند به عنوان سرپرست روابط عمومی انتخاب شد و بعد از گذشت یک روز از سمت خود استعفا کرد، (جمعه) به علت ابتلا به ویروس کرونا درگذشت. گوهری دلیل استعفایش از سمت سرپرستی روابط عمومی استقلال را مشکلات شخصی و خانوادگی ناشی از نگرانی […]
سهیل گوهری که هفته گذشته، طی حکمی از احمد سعادتمند به عنوان سرپرست روابط عمومی انتخاب شد و بعد از گذشت یک روز از سمت خود استعفا کرد، (جمعه) به علت ابتلا به ویروس کرونا درگذشت.
گوهری دلیل استعفایش از سمت سرپرستی روابط عمومی استقلال را مشکلات شخصی و خانوادگی ناشی از نگرانی و استرس همه‌گیری بیماری کرونا و نداشتن تمرکز کافی در کار عنوان کرده بود و همین بیماری باعث درگذشت وی شد.
روزنامه جمله ضمن عرض تسلیت به خانواده و دوستان وی، از خداوند برای مرحوم طلب آمرزش می کند.
حکم کمیته اخلاق برای مربیان بی‌تعهد چیست؟
آرتین زهرابی
در سال‌های گذشته موارد متعددی از احضار برخی بازیکنان به فدراسیون فوتبال که از نظر ظاهری، کمی متفاوت بودند (حتی بازیکنان خارجی بافرهنگ‌های متفاوت‌تر) یا با خالکوبی‌های نمایان در بازی‌های پخش زنده ظاهر می‌شدند سراغ داشتیم.
در این سال‌ها وعده برخورد با مربیان متخلف و دلالان عرصه فوتبال نیز شنیده شد که متاسفانه اگر مبارزه‌ای هم صورت گرفته، آنقدر ملموس نبوده که بتوانیم حتی یک نمونه برای شما بیاوریم؛ سوداگران عرصه فوتبال با قدرت، ضمن همدستی با دلال‌ها مشغول به کار هستند؛ بدون اینکه کمیته اخلاق بتواند مانع ادامه کارشان شود!
با این همه، توقع برخورد با آنهایی که اخلاق، تعهد و مسئولیت را رعایت نمی‌کنند، آنقدر عجیب و غریب نیست که بخواهیم به همین سادگی از آن با بی تفاوتی بگذریم. راستی چرا کمیته اخلاق در این باره سکوت می‌کند؟ مسئولان این کمیته که می‌کوشند فوتبالی سالم و جوانمردانه در کشور داشته باشیم، این روزها آیا اتفاقات تلخ فوتبال ما را رصد می‌کنند؟
مربیانی که ضمن تعهد به یک باشگاه، به سادگی تیم را رها می‌کنند، زیر امضا و قرارداد مسلم خود می‌زنند و در روز روشن سر از یک تیم دیگر درمی‌آورند آیا شایسته یک تذکر خشک و خالی نیز نیستند؟
مربیانی که برای نجات یک تیم به مردم شهر وعده می‌دهند و همه را نصیحت به وفاق و دوستی می‌کنند به جای این که الگوی مسئولیت‌پذیری و مروت برای شاگردانشان باشند، خودشان در درجه اول با بی‌مسئولیتی کامل، کار را زمین می‌گذارند و با یک باشگاه دیگر قرارداد می‌بندند. اینجا، در این مسئله بسیار مهم و اخلاقی، وظیفه کمیته اخلاق چیست؟ نظاره کردن این تخلفات واضح یا دوباره آوانس دادن به افرادی که یادشان می‌رود مربیگری دست کمی از معلمی ندارد؟ وقتی یک آموزگار تبدیل به فردی متخلف برای بازیکنان جوان می‌شود از دیگران چه توقعی می توان داشت؟
اتفاقاتی در این یکی، دو روز گذشته در فوتبال ما رخ داده که قابل چشم‌پوشی نیست. مربیانی که قاعدتا نباید اصلا تیم داشته باشند (چون کارنامه خاصی در فوتبال ایران ندارند) هر فصل چند پیشنهاد دندان‌گیر دارند اما وقتی اوضاع را بر وفق مراد نمی‌بینند یا خطر سقوط را حس می‌کنند به سرعت جا خالی می‌دهند؛ تازه تیم‌های دیگر وقتی می‌بینند همین مربیان ناموفق در جایی دیگر همه را ناامید کرده‌اند به آنها پیشنهادهای تازه هم می‌دهند! واقعا در این گونه موارد وظیفه کمیته اخلاق چیست؟
