در شرایطی که هر روز به مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ نزدیک و نزدیک تر می‌شویم اما وضعیت کرونا در ایران به شکلی نگران کننده پیش می‌رود و احتمال دارد بر مسائل بین المللی فوتبال هم تاثیر بگذارد. پس از این که میزبانی لیگ قهرمانان آسیا ابتدا از ایران گرفته شد و […]
در شرایطی که هر روز به مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ نزدیک و نزدیک تر می‌شویم اما وضعیت کرونا در ایران به شکلی نگران کننده پیش می‌رود و احتمال دارد بر مسائل بین المللی فوتبال هم تاثیر بگذارد. پس از این که میزبانی لیگ قهرمانان آسیا ابتدا از ایران گرفته شد و سپس با برگزاری متمرکز، امکان برگزاری بازی در ایران به طور کامل از بین رفت، حالا سایه بیماری کووید۱۹ این احتمال را پیش آورده که سه میزبانی مرحله مقدماتی جام جهانی هم از ایران سلب شود.
در پروتکل بهداشتی فیفا که دو ماه پیش در اختیار فدراسیون های عضو قرار گفت، بندی وجود دارد که به تیم های ملی و باشگاهی اجازه می‌دهد که به کشورهای پرخطر در زمینه کرونا سفر نکنند. اکنون در ایران روزانه حدود ۲۰۰ نفر به خاطر ابتلا به کرونا جان خود را از دست می‌دهند و میزان مبتلایان نیز روزانه اغلب در حول و حوش ۲۰۰۰ نفر گزارش می‌شود. همچنین چندی پیش رئیس جمهور اعلام کرد که ۲۵ میلیون نفر در ایران ویروس کرونا داشته یا دارند و ۳۵ میلیون نفر هم در معرض این ویروس هستند. همین موضوع سبب شده تا کشورهای حریف ایران شانس سلب میزبانی را داشته باشند.
البته اوضاع در فوتبال هم آنچنان خوب نیست. مواضعی که مدیران، مربیان و بازیکنان در دو ماه اخیر گرفتند، خود سند روشنی است مبنی بر این که بازی در ایران خطرات زیادی را به دنبال خواهد داشت. شاید اگر در مصاحبه ها همبستگی بیشتری وجود داشت و تیم ها برای رعایت پروتکل تلاش بیشتری انجام می‌دادند، اوضاع به شکل دیگری پیش می‌رفت و دستکم از نظر رسانه ای، ایران دست بالا را می‌داشت که البته نقش فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ را هم نباید در این زمینه نادیده گرفت.
از طرف دیگر مدل برگزاری لیگ فوتبال در ایران تقریبا تفاوتی با گذشته نکرد؛ تیم ها راهی شهرهای مختلف شدند، بازی را برگزار کردند و به شهر خود برگشتند و این در حالی است که حتی در کشورهای منطقه نیز به خاطر شرایط فوق العاده، فدراسیون ها تصمیمات دیگری را گرفتند و اغلب بازی ها را متمرکز برگزار کردند؛ مثل قطر که همه تیم ها در شهر دوحه بازی ها را برگزار می‌کنند. برای ایران شاید مثالی از چین و هندوستان ملموس تر باشد؛ دو کشوری که باتوجه به مساحت بالا، تیم ها نیاز به مسافرت هوایی برای انجام بازی داشتند اما مسئولان آن ها تصمیم به برگزاری متمرکز بازی ها گرفتند و به طور مثال در چین لیگ این کشور در دو گروه انجام می‌شود.
این در حالی است که البته مسئله امکانات هم تاثیر بسزایی دارند اما همین حالا علاوه بر ۴ تیم تهرانی، چند تیم از جمله نساجی در تهران تمرین می‌کنند و شاید با اسکان هر ۱۶ تیم در پایتخت، ایران می‌توانست مدل مطلوبی را برای بازی های مقدماتی جام جهانی هم ارائه کند. حتی در کارستاریکا که کشوری فقیر و با امکانات محدود است، تیم ها مجاب به برگزاری متمرکز بازی ها شده‌اند و اساسا برای رعایت سه اصل «فاصله اجتماعی، ماسک زدن و رعایت بهداشت فردی» شاید امکانات کشورها آنچنان تفاوتی با یکدیگر نداشته باشد.
نکته عجیب این که همین حالا در تمرینات و اردوهای تیم های ایرانی اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد؛ از حضور دروازه بان دوم استقلال در آرایشگاه تا حضور فرزندان زنده یاد هادی نوروزی در تمرین پرسپولیس که جزو رفتارهای پرخطر و مغایر با پروتکل های بهداشتی هستند و شاید اگر قصد باشگاه پرسپولیس احترام به کاپیتان فقید خود بوده باشد نیز برای سلامت جان فرزندان او، نباید چنین دعوتی انجام می‌شد.
چین اگرچه منشا شیوع ویروس کرونا بوده اما با کنترل بیماری و برگزاری متمرکز بازی ها، خود را به عنوان نامزد جدی برگزاری مرحله مقدماتی جام جهانی در صورت انجام متمرکز این رقابت ها معرفی کرده است. آن هم در شرایطی که کشورهای رقیب ایران باتوجه به مواضع اهالی فوتبال در ایران، شانس این را دارند که میزبانی را از ایران بگیرند.
در صورت سلب میزبانی از ایران، فدراسیون باید کشور مدنظر خود را پیشنهاد کند اما باتوجه به نکته ای که در ادامه گفته خواهد شد، اساسا امکان برگزاری معمول مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ وجود ندارد و حتی ای اف سی هم در وبسایت خود مکان برگزاری بازی ها را اعلا نکرده؛ نکته این است که هر کشور پروتکل و قوانین بهداشتی خاص خود را دارد و مثلا ایران بعد از سفر به کامبوج باید ۱۴ روز در قرنطینه باشد یا یک کشوری اجازه ورود شهروندان هنگ کنگی را نمی‌دهد و به همین خاطر شاید بازی های هر گروه به میزبانی یکی از کشورهای همان گروه به انجام برسند.
اکنون در لیگ قهرمانان آسیا هم میزبانی منطقه شرق به کشوری داده شده که اساسا نماینده ای در این مسابقات ندارد. یعنی ای اف سی برای تصمیم گیری درباره میزبانی قوانین ملی و امکانات را در نظر می‌گیرد و شاید تغییر رفتار در فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ، باشگاه ها و افراد، سبب شود تا ایران بتواند فیفا و ای اف سی را مجاب کند که میزبانی به ایران تعلیق گیرد. اما نباید فراموش کرد که تا اولین بازی ایران کمتر از ۹۰ روز باقی مانده است.
از طرف دیگر برای برگزاری جام جهانی فوتبال باید ۳۱ تیم دیگر آماده بازی ها باشند اما در آمریکای جنوبی، آمریکای شمالی و آسیا وضعیت طوری نیست که مسابقات سر موقع برگزار شوند. جالب است بدانید که حتی چند کشور آمریکای جنوبی پیشنهاد داده اند که مرحله مقدماتی این قاره در ایالات متحده یا اروپا برگزار شود؛ شاید راه برگزاری لیگ بیستم و مقدماتی جام جهانی در آسیا هم همین برگزاری متمرکز باشد.
